Harmonikublaðið - 01.12.2018, Side 4

Harmonikan hljómar í Dýrafirði
Árið 1982 voru haldnir tónleikar í
félagsheimilinu á Þingeyri með söng og
hljóðfæraleik. Það var Tómas Jónsson
skólastjóri sem stóð fyrir þessari samkomu og
hafði hann fengið þá hugmynd að fá
harmonikuspilara til að taka þátt í þessum
hljómleikum. Það voru fimm karlar sem gáfu
sig fram til þátttöku og tóku þeir til að æfa
undir traustri stjórn Guðmundar Ingvarssonar
þáverandi póstmeistara á Þingeyri, en hann
hafði spilað fyrir dansi á Þingeyri og víðar í
fjöldamörg ár, frábær harmonikuleikari og
áhugamaður um músik, enda ættaður og
kominn frá Mekka harmonikunnar á Islandi,
Þingeyjarsýslu. I framhaldi af umræddum
tónleikum, sem gerðu stormandi lukku, fóru
þeir að æfa og fá fleiri nikkuspilara í hópinn,
enda voru þeir til á Þingeyri og að ári liðnu
voru þeir orðnir ellefu talsins og kölluðu sig
Harmonikukarlana. Þeir héldu í fræga ferð
með varðskipi til Bíldudals og héldu tónleika
fyrir fullu húsi í félagsheimilinu þar, sem þóttu
sérstakir þar sem aldrei höfðu sést fleiri
harmonikuleikarar á sviði þar. Var þeim
klappað lof í lófa og allir ánægðir með þessa
skemmtilegu ferð.
Þegar fram liðu stundir fækkaði í liði
harmonikukarlanna og var þá leitað yfir
Dýrafjörðinn í Mýrahrepp. Þaðan komu fyrst
þrír spilarar og síðar bættist einn við. Ur liði
Mýrhreppinga var ein kona, Lóa á Mýrum.
Var nú hópurinn kallaður „Harmonikukarlarnir
og Lóa“. Var nú tekið til æfinga af fullum
krafti - undir stjórn okkar ágæta Guðmundar
Ingvarssonar. Ennfremur var skipaður
framkvæmdastjóri — heiðursmaðurinn
Sigurður Fr. Jónsson, en hans hlutverk var að
láta vita um æfingartíma og annað ekki síðra,
hann sá um kaffiveitingar og einnig að opna
æfmgahúsið og ganga frá — að loknum
æfingum en æfingarnar voru lengst af í
flugskýli á Þingeyrarflugvelli. Vann hann
mikið og gott starf, sem aldrei klikkaði. Eitt
embætti var í gangi sem Gunnar Bjarnason
vinur okkar hafði en það var að skrá allar
mætingar hjá okkur til æfinga og hefur það
ábyggilega bætt mætingu hjá okkur sem alltaf
var góð.
Þegar Harmonikufélag Vestfjarða var stofnað
gengu allir æfingafélagarnir í það og tóku
virkan þátt í fjölbreyttri starfsemi þess,
ferðalögum víða um landið, í öllum
landsmótum og almennri félagsstarfsemi.
Þegar landssambandið ákvað að halda árlegan
harmonikudag fyrsta sunnudag í maí varð það
að samkomulagi við Harmonikufélag
Vestfjarða að við Dýrfirðingar sæjum um
framkvæmd þessarar samkomu sem haldin var
í félagsheimilinu á Þingeyri á hverju ári síðan.
4
Asvaldur Ingi Guðmumkson og SigurSur Fr. Jónsson. Tveir örfárra sem halda heiSri tvöfóldu harmonikunnar á lofti
Harmonikukarlarnir og Lóa á œfingu i flugstöSinni á Þingeyri. Fremri röS fv. BernharSur GuSmundsson, Bergsveinn
Gíslason, Elinborg Snorradóttir (Lóa á Mýrum), GuSmundur Ingvarsson, Ásvaldur Ingi GuSmundsson, Kristján
Gunnarsson. Aftari röSfv. Gunnar SigurSsson, Gunnar Bjarnason, SigurSur Fr. Jónsson, Hreinn ÞórSarson, Líni Hannes
SigurSsson, ÞórSur SigurSsson
Ávallt hefur verið góð mæting á þessa
samkomu, fólk kom víða að allt frá Súðavík
til Arnarfjarðar. Dagskráin var þannig að
formaður félagsins flutti hvatningarávarp. Þá
voru hljómleikar sem Dýrafjarðarhópurinn sá
um, en síðan komu fram snillingarnir frá
ísafirði þeir Villi Valli, Baldur Geirmunds,
Magnús Reynir og Hólmgeir Baldursson. Að
lokum var stiginn dans sem þeir Isfirðingar
léku fyrir. Ekki má gleyma að Kvenfélagið
Von á Þingeyri sá alltaf um kaffiveitingar með
sínum ágætu vöfflum og rjóma. Allar þessar
samkomur tókust mjög vel og fólk ánægt og
skemmti sér vel.
Meira um Dýrafjarðarhópinn. Fyrir all-
nokkrum árum komu í hópinn okkar tveir
ágætis hljómlistarmenn þau Edda Arnholts
söngkona frá Mýrum í Dýrafirði og Líni
Hannes Sigurðsson, hljómborðsleikari á
Þingeyri og þótti okkur þessi innkoma þeirra
hressa upp á hljómsveitina, sem nú má kalla
Harmonikukarlar, Lóa, Edda og Líni.
Hér lýkur hugleiðingum mínum um liðna tíð,
með von um að enn muni harmonikan hljóma
í Dýrafirði og um land allt.
Asvaldur Ingi Guðmundsson
Myndir Kristjdn Guðmundsson