Faxi - 2020, Blaðsíða 3

FAXI 3
Allar mínar æskuminningar um jól tengjast mínum fæðingarbæ Garðinum
og svo Keflavík en faðir minn var leigubíls-
stjóri á Aðalstöðinni í áratugi og mamma
vann langan tíma á „Gömlunni“ eða litlu
Aðalstöðvarsjoppunni rétt hjá SBK.
Ég var og er mikið jólabarn enda algjör
nammigrís og svo fannst mér afskaplega
gaman að fá pakka. Spenningurinn var því
mikill á aðfangadag á æskuheimili mínu á
Melstað í Garði og þá hjálpaði barnaefnið
sem sýnt var í sjónvarpinu við að stytta
biðina. Ég man þegar ég tók ákvörðun um
það 10 ára gamall að kaupa myndbandstæki
þegar ég yrði stór og horfa á teiknimyndir
allan daginn, alla daga ársins.
Móðir mín Heiða sá um flest heimilis-
störfin og er það mér enn þann dag í dag
hulin ráðgáta hvernig hún fór eiginlega að
því, vinnandi fulla vinnu. Pabbi hét Kristinn
Kaldal og var leigubílstjóri á Aðalstöðinni
eins og áður sagði og hann hafði númerið
Ö41. Í því starfi var hægt að ráða vinnutíma
sínum sjálfur og það var einmitt vanda-
málið. Á jólunum er fargjald í leigubíl mun
hærra en aðra daga og því pínu synd að
vera ekki að vinna þá. Framan af var pabbi
því ekki alltaf heima á aðfangadagskvöld en
eftir því sem árin liðu eyddi hann oftar tíma
með okkur fjölskyldunni á hátíðisdögum.
Afi bjó á neðri hæðinni og borðaði
auðvitað með okkur á aðfangadagskvöld en
hann vildi ekki svínakjöt og fékk því sneiðar
af hangikjötinu sem við hin borðuðum síð-
an á jóladag. Hlutirnir voru í föstum skorð-
um og á jóladag fór afi alltaf til sonar síns í
Keflavík, Badda frænda í Stapafelli sem allir
bílaeigendur á besta aldri á Suðurnesjunum
kannast við. Baddi vann í bílabúðinni sem
var skáhalt á móti „gjafavöru“ Stapafelli.
Ég og tveir félagar mínir úr Fjölbrauta-
skólanum buðum eina aðventuna fram
starfskrafta okkar í að herma eftir rauð-
klæddum, hvítskeggjuðum vinum okkar
fyrir utan Stapafell. Við vorum ráðnir og
þar sem að við áttum að vera með syngjandi
fíflagang fyrir framan búðina líka sáum við
okkur leik á borði og seldum sömu þjónustu
til nærliggjandi verslana sem síðan allar
borguðu okkur fyrir sama klukkutímann.
Í stuttu máli; við fengum borgað fyrir að
vera í sviðsljósinu og þar höfum við haldið
okkur meira og minna síðan; ég sem söngv-
ari, Guðmundur Karl sem sóknarprestur og
Birgir Þórarinsson sem alþingismaður.
Við þetta reikar hugurinn neðar á
Hafnargötuna, í „Gömluna“ þar sem
mamma selur pylsur, kók, sígarettur og
nammi. Heima á Melstað býð ég 10 ára
gamall við gluggann eftir því að hún komi
heim. Það snjóar í Garðinum enda jólin að
nálgast og það hvín í vindinum. Ég stelst í
smákökuboxið og næli mér í tvær smjör-
kökur. Vonandi tekur enginn eftir því.
Gleðilega hátíð.
Syngjandi fíflagangur á aðventu
Bjarni Thor Kristinsson Þá og þar...
Ljósm. Víkurfréttir