Morgunblaðið - 12.05.2020, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. MAÍ 2020
✝ Pétur ValbergJónsson fædd-
ist 4. maí 1933 á
Miðhúsum í Mýra-
sýslu. Hann and-
aðist á Brákarhlíð í
Borgarnesi 30. apr-
íl 2020.
Foreldrar hans
voru Nellý Péturs-
dóttir, f. 1.6. 1903,
d. 29.4. 1981 og Jón
Helgason Jónsson,
f. 13.9. 1898, d. 28.2. 1989. Þau
voru bændur á Miðhúsum. Pétur
var elstur af sjö systkinum, eft-
irlifandi eru: Helga, f. 18.6.
1935, Jón Atli, f. 1.1. 1940, Gylfi,
f. 29.8. 1941 og Ásta, f. 15.11.
1943. Látin eru: Baldur, f. 1.2.
1937, d. 18.9. 2013 og Elísabet, f.
7.5. 1938, d. 17.6. 2019.
Árið 1971 keypti hann jörðina
Sveinsstaði á Mýrum og flutti
þangað árið 1973. Þar bjó hann
ásamt barnsmóður sinni Ernu
Pálsdóttur, f. 22.10. 1943, d.
13.10. 2017. Þau eignuðust fjög-
ur börn: a) Einar Páll, f. 16.10.
1968, kona hans er Rósa Konný
Jóhannesdóttir, f. 11.1. 1982,
börn þeirra eru Rakel Lea, f.
1.5. 2007 og Þórey
Lilja, f. 7.10. 2011,
áður átti Einar
Andra Pál, f. 21.12.
2002, b) Nellý, f.
7.1. 1981, c) Svan-
hvít, f. 21.3. 1982,
sambýlismaður
hennar er Björn
Steinar Grétarsson,
f. 21.11. 1973 og d)
Helga, f. 9.11. 1984,
unnusti hennar er
Bjarki Guðbjartsson, f. 2.4.
1981.
Pétur ólst upp á Miðhúsum í
Mýrasýslu með foreldrum sínum
og systkinahópi. Hann fór ung-
ur að starfa við vinnuvélar.
Hann fór til Reykjavíkur og nam
bifvélavirkjun hjá Agli Vil-
hjálmssyni og lauk sveinsprófi
1959. Síðar öðlaðist hann meist-
araréttindi í sömu grein. Hann
starfaði hjá Ræktunarsambandi
Mýramanna við jarðvinnslu víða
um sveitir meðan starfskraftar
leyfðu.
Hann bjó á Sveinsstöðum þar
til veikindi urðu til þess hann
fluttist á Brákarhlíð árið 2010.
Útförin fer fram í kyrrþey.
Elsku pabbi hefur loksins
fengið ósk sína uppfyllta og
fengið hvíldina. Hann var búinn
að bíða lengi og þegar hvíldin
kom fór hann sáttur og friðsæll.
Það að pabbi vildi fara vekur
blendnar tilfinningar. Maður er
þakklátur fyrir hans hönd að
hann hafi fengið það sem hann
vildi en líka sorgmæddur yfir
að hann sé farinn. Það er alltaf
erfitt að kveðja vitandi að fleiri
minningar verða ekki til. Það er
líka skrítið að eiga ekki lengur
erindi á Brákarhlíð þar sem
hann bjó síðustu 10 árin. Það
verða ekki aftur litlu jól hjá
pabba eða önnur tilefni þar sem
við komum saman. Við systk-
inin reyndum að búa til góðar
minningar hjá pabba og koma
með gleðina til hans eftir að
hann hætti að geta komið til
okkar. Pabba þótti vænt um
það, þó hann hafi ekki sagt það
berum orðum þá veit ég að hon-
um þótti vænt um þetta.
Þegar maður hugsar til baka
og rifjar upp minningar um og
með pabba þá koma margar
minningar upp í hugann. Hann
að spila á nikkuna eða píanó
eru minningar sem eru í uppá-
haldi en tónlist átti sérstakan
stað hjá honum og okkur.
Margar minningar snúast svo
um að hann var að kenna manni
eitthvað. Hann til dæmis
kenndi mér að greiða flókið sítt
hár og að klippa drengjakoll.
Hann kenndi mér líka að halda
á hamri, keyra og vinna á drátt-
arvélum og hann kenndi mér að
keyra bíl. Hann kenndi mér að
nota borvél og hann kenndi mér
að skipta um dekk. Hann
reyndi líka að kenna mér að
dansa en ég náði því nú ekki al-
mennilega. Hann kenndi mér
svo ótalmargt og ég verð æv-
inlega þakklát fyrir það.
Hann hafði óbilandi áhuga á
tækni og því sem var nýjasta
nýtt. Við vorum til dæmis með
þeim fyrstu í hreppnum til að fá
tölvu inn á heimilið. Ég held að
ég hafi grætt mikið á því að
pabbi hafði svona mikinn áhuga
á nýjustu tækni, bæði í námi og
vinnu.
Það var oft stutt í spaugsemi
hjá pabba og það var oft hlegið
við matarborðið. Þetta eru góð-
ar og hlýjar minningar sem
munu ylja manni alla tíð.
Ég sakna pabba en vona að
honum líði vel og að hann upp-
lifi alla sína drauma núna, hvar
sem hann er.
Ber kveðju mína til mömmu
og far vel, pabbi.
Nellý Pétursdóttir.
Elsku pabbi, nú hefur þú
lokið þínum kafla hér og ert
kominn á annan stað. Ég er
sannfærð um að þú hafir þú
það gott, ungur og hress. Nótt-
ina eftir að þú kvaddir dreymdi
mig að ég kæmi í heimsókn til
þín á Sveinsstaði. Nellý bjó þar
og þú varst hjá henni. Þú hafð-
ir yngst, varst glaður og hress
þrátt fyrir að vera með gang-
ráð og snúrur út frá honum. Þú
sast uppréttur í sófa og varst
að sýna mér að sárin á hönd-
unum eftir sýkingu væru öll að
gróa og það væri Nellý að
þakka því hún hafði hugsað svo
vel um þig. Þú kvaddir mig svo
með innilegu knúsi og sagðir
mér að fara vel með mig. Þetta
var góður draumur.
Þú kenndir mér svo margt,
enda eldklár, til að mynda við-
gerðir, keyra traktor, vinna á
gröfu og ýtu, bakka með kerru,
keyra í fljúgandi hálku, grunn-
atriði á hljóðfæri eins og píanó,
gítar og harmóniku, dansa
samkvæmisdansa, syngja, spila
á spil, greiða sítt flókið hár,
rata eftir stjörnum og margt
fleira. Alltaf þegar ég sé Karls-
vagninn þá hef ég hugsað til
þín og það mun aldrei breyt-
ast.
Lífið var kannski ekki alltaf
dans á rósum hjá þér og stund-
um erfitt en þú hefur skilað
þínu og mátt vera stoltur af.
Elsku pabbi, ég vona að þú
hafir það gott þar sem þú ert
núna.
Ég minnist þín með laginu
sem þú kenndir mér:
Húmar að kveldi, hljóðnar dagsins
ys,
hnígur að Ægi gullið röðulblys.
Vanga minn strýkur blærinn blíðri
hönd,
og báran kveður vögguljóð við
fjarðarströnd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.
Kom, draumanótt, með fangið fullt
af friði og ró.
Syngdu mig í svefninn, ljúfi blær.
Sorgmæddu hjarta er hvíldin
jafnan vær.
Draumgyðjan ljúfa, ljá mér
vinarhönd,
og leið mig um þín töfraglæstu
friðarlönd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.
Kom draumanótt, með fangið fullt
af friði og ró.
(Jón frá Ljárskógum)
Hinsta kveðja,
Svanhvít Pétursdóttir.
Pétur Valberg
Jónsson✝ Sylvía Sveins-dóttir fæddist í
Hveravík á Strönd-
um þann 28. mars
1932. Hún lést 20.
apríl 2020.
Hún var dóttir
hjónanna Magn-
dísar Gestsdóttur
sem fædd var 1909,
dáin 2006 og Sveins
Guðmundssonar
fæddur 1897, dáinn
1969. Sylvía var næst elst í röð
sex alsystkina. Hin eru í ald-
ursröð: Guðfinnur látinn, Bern-
harð látinn, Alda, Reynir og
Garðar látinn.
Sylvía átti fjögur eldri hálf-
systkin samfeðra: Þau eru í ald-
ursröð Sverrir látinn, Sóley, tví-
burarnir Matthildur látin og
Halldór sem lést sem ungbarn.
Silla, eins og hún var alltaf
kölluð, ólst upp með fjölskyldu
sinni í Hveravík og sinnti hefð-
bundinni þátttöku í sveitastörf-
um eins og aldur og þroski
leyfði. Á unglings-
árum var hún
stundum á heim-
ilum sængur-
kvenna til aðstoðar.
Hún sótti barna-
skóla á Drangsnesi.
Silla starfaði á
vertíðum hér á Suð-
urnesjum og vann í
Stóru milljón eða
Hraðfrystihúsi
Keflavíkur sem
ráðskona. Eins starfaði hún með
Öldu systur sinni á veitinga-
staðnum Röðli í Reykjavík.
Árið 1958 flutti hún með fjöl-
skyldunni í Keflavík og bjó lengi
á Suðurgötu 33. Silla flutti svo
með foreldrum sínum og hluta
systkinanna að Hafnargötu 66
þar sem Silla bjó svo alla tíð,
lengst af með móður sinni með-
an hún lifði. Útför Sillu fór fram
þann 8. maí 2020 frá Keflavík-
urkirkju og hvílir hún í Hólm-
bergskirkjugarði.
Lóan syngur svo fallega fyrir
utan gluggann minn og inni
hlýja ég mér við dásamlegar
minningar um yndislega frænku
og vinkonu. Silla frænka mín
var afskaplega ákveðin og sjálf-
stæð kona. Hún var kát og
skemmtileg og alltaf tókst henni
að sjá spauglegu hliðarnar á líf-
inu. Silla var hrein og bein og ef
fólk tók henni ekki eins og hún
var þá varð bara að hafa það.
Þess vegna var líka alltaf gott
að leita ráða hjá henni því hún
var bæði hreinskilin og raunsæ.
Maður gat alltaf tekið sér
tíma frá erli dagsins og sest við
eldhúsborðið hjá Sillu, drukkið
kaffi, spjallað um lífið og til-
veruna, hlegið saman og oft fór
hún með vísur og söng fyrir
mann. Ég er ævinlega þakklát
fyrir allar góðu minningarnar
og munu þær ávallt eiga vísan
stað í hjarta mínu. Ég óska þér
guðs blessunar, elsku hjartans
Silla mín, og sjáumst síðar í
sumarlandinu.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Þín
Alda.
Sjaldnast erum við viðbúin
þegar dauðann ber að höndum
og svo sannarlega átti ég ekki
von á þessu andláti svona
snöggt. Elsku vinkona mín hún
Silla hefur viljað hafa þetta á
þennan hátt, hátta í rúmið sitt
að kveldi og vakna ekki meir.
Ég veit að þú hefðir nú ekki
viljað að þú þyrftir að vera upp
á aðra komin og því var þetta
kannski besta lausnin að fá að
fara svona. Ég veit að þú hefðir
ekki kært þig um neinar orða-
lengingar um þig en þú fyr-
irgefur mér það. Okkar kynni
hófust þegar ég var 16 ára árið
1959, þá vann ég í frystihúsi hér
í Keflavík, þar voru þær mat-
ráðskonur Silla og Alda systir
hennar ásamt fleiri konum. Síð-
an lágu leiðir okkar aftur saman
árið 1999 að ég fór að koma á
heimili þeirra mæðgna, Sillu og
mömmu hennar, Möggu, sem
var yndisleg kona sem ekkert
aumt mátti sjá. Kom ég þar
ásamt fríðu föruneyti og hefur
sá vinskapur haldist á milli okk-
ar allar götur síðan.
Silla var hrein og bein og
sagði skoðanir sínar beint við
fólk en baktalaði það ekki.
Stundum sagði hún við okkur
Nönnu heitna: „Ég skil ekki að
þið skulið koma til mín eins og
ég læt leiðinlega við ykkur,“ en
þetta var nú bara djók, að ég
held. Alltaf voru veitingar lagð-
ar á borð þegar maður kom
þangað og ef ég sagðist ekki
hafa lyst þá var svarað á móti:
„Þetta má standa á borðinu.“
Silla var þannig að ef ég rétti
eitthvert lítilræði að henni þá
sagði hún: „Guð almáttugur
hjálpi þér barn, ertu að verða
vitlaus!“ En á móti gaukaði hún
oft að öðrum og þá átti ekki að
hafa orð á því. Við Silla áttum
oft spjall um lífið og tilveruna
og það voru fræðandi stundir.
Silla var þeim gáfum gædd að
hún fann ýmislegt á sér, sagði
oft við mig: „Ég vissi að þú vær-
ir að koma því það kom einhver
á undan þér.“ Hún var glúrin
við að lesa í bolla og oft kom
það fram sem hún sá í boll-
anum.
Ég veit þú fyrirgefur mér,
elsku Silla mín, að vera að setja
þetta á prent. Ég vil að endingu
þakka allt okkar samband sem
var gott og allt sem þú veittir
mér. Vertu guði falin að eilífu.
Kveðja, þín vinkona,
Kristbjörg Hallsdóttir.
Sylvía Sveinsdóttir
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ERNA VILBERGSDÓTTIR,
Ljósuvík 34, Reykjavík,
lést föstudaginn 1. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Aðstandendur þakka öllum þeim sem sýnt
hafa samúð og hlýhug við andlát hennar.
Sverrir Sæmundsson
Þórunn Sverrisdóttir Ólafur Baldursson
Vilberg Sverrisson Harpa Arnardóttir
Benedikt Sverrisson Helga Kristín Stefánsdóttir
Bjarki Már Sverrisson Kolbrún Ósk Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabarn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og vinkona,
GUÐBJÖRG JÓNA JÓNSDÓTTIR,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
mánudaginn 27. apríl. Útförin fór fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Fyrir hönd aðstandenda,
Anna Brynhildur Bragadóttir Guðjón Ingvi Jónsson
Kristín Konráðsdóttir
Svanhvít Konráðsdóttir Ingvar Grétar Ingvarsson
Konráð Ragnar Konráðsson Sigríður Guðbrandsdóttir
Arnar Konráðsson David Andrew Laski
Sigurður Jónsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir minn, afi og langafi,
STEINAR LÚÐVÍKSSON,
lést föstudaginn 8. maí á Hrafnistu í
Reykjavík. Útförin mun fara fram í kyrrþey.
Elín Sólveig Steinarsdóttir
Sunna Kristinsdóttir Bergmundur Elvarsson
Dagur Kristinsson
Lúðvík Kristinsson
Eygló Kristinsdóttir
og barnabarnabörn
Álfur frændi er
kominn.
Það var sama
hvort það var
heima í Austur-
byggðinni á Akur-
eyri eða á Ytra-Fjalli, það var
alltaf mikill spenningur að fá
Álf frænda í heimsókn.
Ég hef sennilega verið
þriggja ára þegar hann tók mig
með sér austur í Fjall, og allar
götur eftir það voru afar sterk
Álfur Ketilsson
✝ Álfur Ketilssonfæddist 7. októ-
ber 1939. Hann lést
20. apríl 2020.
Útförin fór fram
í kyrrþey.
bönd á milli okkar,
gagnkvæm virðing
bæði sem vinir og
frændur.
Seinna meir,
þegar ég var
kaupamaður á
Ytra-Fjalli, breytt-
ist þetta ekkert.
Að fá Álf frænda í
hlaðið var alltaf
eitthvað sem allir
biðu spenntir eftir.
Hann kom með skrýtna karla
með sér í laxveiði eða framandi
fólk sem hann var að kynna
náttúru Íslands og öræfi, nú
eða hann kom bara til að að-
stoða við heyskapinn.
Hann var dugnaðarforkur,
drífandi, átti auðvelt með að fá
fólk með sér í lið til að hespa
hlutina af og hafði afbragðs
verksvit.
Í eitt skipti kom Álfur
frændi, en í þeirri ferð voru
engir skrítnir karlar, heldur
kona. Man hvað okkur Helgu
systur þótti þetta merkilegt og
vorum við mikið að spá í þetta,
hvaða kona þetta væri með
Álfi frænda. Þetta var nú eng-
in venjulega kona, heldur
hafði Álfur frændi fundið ann-
an dugnaðarfork, hana Möggu.
Mörgum árum seinna hring-
ir Álfur frændi í mig, þá ég
bjó í Bolungarvík, og spyr
hvort ég geti ekki komið hon-
um Stefáni frænda mínum á
sjóinn. Ég hélt það nú og úr
varð að Stefán varð síðan sjó-
maður.
Um tíu árum seinna hringir
Álfur frændi í mig og nú spyr
hann hvort ég geti ekki komið
Stefáni í land aftur. Ég hélt
það nú og úr varð að Stefán var
sendur til Kína.
Álfur frændi var einstaklega
bóngóður og hafði það stærsta
hjarta sem hægt er að fá og
þegar öll sund virtust lokuð var
hægt að leita til hans.
Eins og gengur, þegar árin
færast yfir, verða endurfund-
irnir færri, og það sama átti við
um mig og Álf frænda. En af
og til hittumst við og þá voru
það ævinlega miklir fagnaðar-
fundir, fullir kærleika og hlýju.
Nú er Álfur frændi farinn,
en hann mun alltaf koma í
minningunni og ég mun taka á
móti honum þar, og það verður
jafn gaman og spennandi og áð-
ur.
Elsku Magga, Stefán og
Herdís, ég sendi ykkur öllum
mínar innilegustu samúða-
kveðjur.
Ketill Helgason.