Skessuhorn - 09.08.2020, Síða 17

MIÐVIKUDAGUR 9. SEptEMBER 2020 17
Eldur kviknaði í íbúðarhúsinu á
Snartarstöðum í Lundarreykjadal
þriðjudaginn 2. júní síðastliðinn.
Nú þremur mánuðum síðar stytt-
ist í að þau Guðrún María Björns-
dóttir og Jóhann páll Þorkels-
son, bændur á Snartarstöðum, fái
þak yfir höfuð fjölskyldunnar á ný.
Guðrún María, eða Gunna Mæja
eins og hún er alltaf kölluð, var að
vigta kartöflur og gefa Birni Sig-
þóri, 8 mánaða, hádegisverð þegar
blaðamaður kom þar við á dögun-
um. Við fengum okkur sæti inni í
gámi þar sem fjölskyldan hefur eld-
hús en auk þess eru þau með 15 fm
gestahús sem þau búa í þar til nýtt
íbúðarhús verður byggt. „Ég er viss
um að það verði allir glaðir þegar
við verðum komin með allavega tvö
herbergi og hægt verður að loka að
sér í smá stund,“ segir Gunna Mæja
og brosir. Byggingaleyfið er í aug-
sýn en um leið og það er í höfn
verður hafist handa við byggingu
hússins.
Óraði ekki fyrir hversu
mörg skrefin yrðu
Aðspurð segir hún það hafa tekið
töluvert lengri tíma en þau gerðu
sér grein fyrir að geta hafist handa
við að byggja nýtt hús. „Maður veit
í raun ekki neitt hvaða skref þarf að
taka þegar maður er allt í einu kom-
inn í þessa stöðu. Við höfðum áður
flutt hús í heilu lagi og hjálpar sú
reynsla okkur aðeins en okkur óraði
ekki fyrir því hversu mörg skref við
þyrftum að taka. Í fyrsta lagi þarf
leyfi fyrir öllu áður en maður gerir
nokkuð, eins og bara að rífa gamla
húsið sem var augljóslega ónýtt.
Okkur hafði aldrei dottið í hug að
það þyrfti byggingastjóra til að rífa
hús, en við þurftum leyfi frá bæði
Byggðastofnun og Arion banka því
við erum með lán þar og brotabrot
af því var á húsinu, en það reddaðist
og við fengum niðurrifsleyfi. Mikið
sem það var gott að losna við hús-
ið, að þurfa ekki að horfa á það á
hverjum degi,“ segir Gunna Mæja
um leið og Björn Sigþór reynir sitt
besta að stela athygli blaðamanns
með brosi þar sem glittir í tvær
framtennur í neðri gómi. „Þessi
hefur alveg haldið okkur á jörðinni í
öllu þessu ferli og það er alveg ynd-
islegt hversu meðfærilegur hann
er. Þetta hefur aftur á móti reynt
töluvert meira á systur hans,“ seg-
ir Gunna Mæja. En Heiðdís Guð-
rún er elst í systkinahópnum, átta
ára gömul og Arnfríður Birna er
fimm ára. „Þær eru komnar á þann
aldur, sérstaklega Heiðdís, að þurfa
aðeins að geta lokað að sér og ver-
ið í friði. En það er bara ekki í boði
núna. Foreldrar mínir eru í Bæjar-
sveit og þau hafa verið mjög dugleg
að hjálpa okkur með að bjóða stelp-
unum aðeins til sín svo þær geti
fengið aðeins pásu hvor frá ann-
arri,“ segir Gunna Mæja.
Verða að vera komin
inn fyrir jól
Skiljanlega var það forgangsat-
riði að fá hús sem fyrst og ákváðu
þau því að leita að húsi þar sem
hægt væri að kaupa allt í einum
pakka. „Við höfðum enga löngun
til að þurfa að redda öllu sjálf hing-
að og þangað og enduðum á að fá
hús frá fyrirtæki sem heitir Ham-
ar og strik. Þetta er hálfgert ein-
ingahús og útveggirnir koma til-
búnir og eru reistir á svona þrem-
ur dögum, svo er húsið klætt og þá
er hægt að byrja að smíða að innan.
Við ákváðum að hafa húsið á tveim-
ur hæðum svo við gætum gert neðri
hæðina klára og komist inn í húsið
sem fyrst og efri hæðin bíður bara
þar til tími og peningar leyfa, það
væri hægt að klára hana bara hægt
og rólega,“ segir Gunna Mæja.
„Stelpurnar hafa miklar áhyggj-
ur af því hvar við verðum um jól-
in en við höfum sagt þeim að það
sé bara ekki annað í stöðunni en að
við verðum komin inn í húsið þá og
það bara verður að standast,“ bæt-
ir hún við.
Óskiljanlegt vesen
Aðspurð segir Gunna Mæja það alls
ekki vera í þeirra karakter að taka
hlutum af miklu æðruleysi og sýna
þolinmæði eins og þau hafa þurft að
gera síðustu mánuði. „Það er óhætt
að segja að þetta hefur sko tek-
ið mikið á, við erum alls ekki gerð
fyrir þetta,“ segir hún og hlær. „Ég
verð mjög fljótt þreytt á öllu veseni
og þetta ferli hefur ekki verið neitt
annað en vesen að mínu mati, í raun
alveg óskiljanlegt vesen. Eins og
með teikningar, þeim þarf að skila
öllum inn á risa blöðum með alls-
konar undirskriftum. Það er ekkert
nóg að senda þetta í tölvupósti. Það
átti að vera afgreiðslufundur bygg-
ingafulltrúa á miðvikudegi með
teikningarnar og fengum að vita
það á þriðjudegi að það væri sko
ekki nóg að vera með þær á rafrænu
formi. Ég þurfti því að bruna suð-
ur á Þingvelli til móts við manninn
sem við erum að kaupa húsið af og
fá teikningarnar með öllum und-
irskriftum kvöldið fyrir fundinn,“
segir Gunna Mæja.
Lítið velt sér upp úr því
sem þau misstu
Aðspurð segir Gunna Mæja lít-
ið hafa bjargast úr brunanum ann-
að en föt. „Það sem brann ekki var
samt eiginlega allt ónýtt. Lyktin er
svo sterk og þú nærð henni ekkert
úr dótinu,“ segir hún og bætir við
að þau hafi lítið verið að velta sér
upp úr því sem þau misstu. „Ég er
ótrúlega þakklát Jóhanni sem náði
á einhvern ótrúlegan hátt að drösla
niður blýþungri saumavél sem
amma mín átti. Ég veit ekki enn
hvernig hann fór að því en ég er
mjög fegin núna. Þetta var það eina
sem ég átti frá henni og svo reyndar
þjóðbúninginn hennar, sem bjarg-
aðist líka. Það var nú bara heppileg
leti í mér sem bjargaði honum. Ég
hafði verið að skoða hann tveimur
vikum fyrir brunann og ekki nennt
að ganga frá honum aftur upp í
skáp svo hann lá enn niðri og ég
gat gripið hann með mér út,“ segir
Gunna Mæja og brosir.
Kartöflurækt
Eins og fyrr segir var Gunna Mæja
að vigta kartöflur þegar blaðamann
bar að garði en þau eru að rækta og
selja kartöflur og þessa dagana eru
þau á fullu að taka upp og pakka
uppskerunni. Hægt er að hafa sam-
band við Gunnu Mæju á Facebook
til að kaupa kartöflur. „Við erum
líka að selja lambakjöt undir nafn-
inu Borgfirskt Birkilamb á Facebo-
ok,“ segir hún og bætir við að kart-
öfluræktunin í ár hafi ekki gengið
áfallalaus fyrir sig. „Hluti af áburð-
inum sem við fengum reyndist vera
kalk en ekki áburður en við gerðum
okkur ekki grein fyrir því og bárum
þetta á. Upptökuvélin okkar skilur
allt smælki eftir og þar sem það er
svona 70% af uppskerunni í ár þurf-
um við bara að bretta upp ermar og
fara á hnén og taka upp kartöflurn-
ar með höndunum, svona til að fá
einhverja uppskeru,“ segir Gunna
Mæja. En auk þess að vera í kart-
öflurækt eru þau með kýr, kindur
og geitur. „Geiturnar eru nú meira
bara svona til gamans, stelpurn-
ar hafa mjög gaman að þeim. Við
byrjuðum með fjórar geitur árið
2014 en þær eru orðnar 29 núna.
Þær eru mjög skemmtilegar en nýt-
ast okkur þannig séð ekki mikið,“
segir Gunna Mæja. arg
Mynd frá því fyrr í sumar þegar rætt var við Guðrúnu Maríu og Jóhann Pál. Hér með soninn Björn Sigþór, sem nú er orðinn
átta mánaða. Fjær er gamla húsið sem dæmt var ónýtt og hefur nú verið rifið. Ljósm. mm.
Óraði ekki fyrir stærð verkefnisins en
styttist í þak yfir höfuðið á ný
Gunna Mæja og Björn Sigþór heilsa upp á heimilishundinn.
Björn Sigþór þurfti ekki mikið að hafa fyrir því að grípa athygli blaðamanns.
Hér stóð gamla húsið og á sama stað mun nýtt hús rísa von bráðar.