Morgunblaðið - 11.06.2020, Qupperneq 54

54 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. JÚNÍ 2020
Móður okkar
dreymdi að hún
héldi á þremur
rifflum og einn
þeirra var stærst-
ur. Var þessi draumur ráðinn
fyrir hana á þann hátt að hún
ætti eftir að eignast þrjá syni og
að einn þeirra yrði stærri en hin-
ir. Það rættist allt saman. Einar
litli bróðir okkar óx okkur
snemma yfir höfuð og varð aldr-
ei minnstur í hópnum í neinum
skilningi. Einar var félagslyndur
drengur og eignaðist marga
góða vini í Álftamýrinni, eins og
Kristin Á. Friðfinnsson sem
hann hélt vináttu við alla tíð.
Hann var tryggur vinur vina
sinna og traustur félagi í fjöl-
skyldu, vinahópi og félagsstarfi.
Við bræður störfuðum náið sam-
an í félagsmálum í mörg ár og
þegar vindurinn blés var Einar
fenginn til að bera stærsta fán-
ann 1. maí, því það fauk ekkert
úr höndunum á honum.
Minningar hrannast upp. Ein-
ari fannst ekkert eins skemmti-
legt eins og þegar hann gerði
sjálfur einhverja vitleysu, það
fannst honum fyndnast og hló
mikið. En hann hló aldrei að mis-
tökum annarra, það var ekki til-
Einar
Andrésson
✝ Einar Andr-ésson fæddist
18. apríl 1953.
Hann lést 15. maí
2020.
Útförin fór fram
2. júní 2020.
efni til hláturs, þá
kom hann til aðstoð-
ar og reyndi að
hjálpa fólki úr vand-
ræðunum, þó að-
stæður gætu verið
skondnar. Hann var
skoðanafastur en
tók samt hlutina
ekki of alvarlega og
varð vinur margra
bæði í leik og starfi,
hann var alltaf fljót-
ur til þegar við bræður hans og
vinir þurftum aðstoð.
Einar fann sér líka starfsvett-
vang þar sem þessir eiginleikar
blómstruðu, þar sem honum
fannst hann hafa áhrif til góðs og
þar sem hann sinnti jafnframt
félagsmálum síns stéttarfélags.
Hann var alltaf að huga að betri
framtíð. Eins og móðir okkar
kíkti hann líka stundum til fram-
tíðar á annan hátt og spáði oft í
spil fyrir ættingja og vini og þar
reyndi hann að sjá fram í tímann
hvert stefndi á lífsins leið. Nú
kom hann samt öllum á óvart.
Þegar hann er nú allur og horf-
inn yfir móðuna miklu sækir að
manni tómleiki þegar þessi
stærsti bróðir okkar er ekki með
okkur lengur.
Sigurður Ingi Andrésson,
Gunnar Guðni Andrésson.
Einn af mínum elstu og bestu
vinum er látinn, Einar Andrés-
son.
Hann var einn þessara manna
sem unnt var að teysta í einu og
öllu. Gegnheill og góður dreng-
ur.
Leiðir okkar lágu oft og lengi
saman. Í stjórnmálastarfi, frí-
stundum, ferðalögum, meðal
annars alla leið til Kína. Við vor-
um um tíma vinnufélagar í
Hegningarhúsinu á Skólavörðu-
stíg, eða kannski öllu heldur var
ég í læri hjá honum því hann
kenndi mér það sem þarf til að
sinna starfi fangavarðar á þann
hátt sem hann gerði rækilega vel
og lengi. Ég veit að hann rækti
það starf eins og best verður á
kosið.
Og þegar ég tel hann til minna
bestu vina má ekki gleyma því að
hann var líka fjölskylduvinur.
Hann var bara þannig maður.
Laðaði fólk að sér. Börnin mín
voru ekki síður glöð en ég þegar
hann kom í heimsókn. Hann lék
við þau – og á þau eins og hljóð-
færi – og þau minnast enn góðu
stundanna með honum.
Ég læt þessi fáu orð duga
þegar ég minnist þessa fína
manns. Allt hitt geymi ég í minni
mínu og veit að fjölskylda mín
gerir slíkt hið sama.
Sendi mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur til ástvina hans.
Eiríkur Brynjólfsson.
Einar Andrésson vinur okkar
er fallinn frá. Við kynntumst
honum í upphafi áttunda áratug-
ar síðustu aldar, er hann var
nemandi við Menntaskólann við
Hamrahlíð. Við vorum þá virk í
starfi kommúnistasamtakanna,
KSML, forvera Kommúnista-
flokksins síðari. Þetta voru um-
brotatímar. Víetnamstríðið á
lokametrunum og ungt fólk um
allan heim lét til sín taka í andófi
við staðnaðar hugmyndir og
kennisetningar. Við vorum ung
og með málstað, við trúðum því
að við gætum breytt heiminum
til betri vegar þar sem mismun-
un, stéttaskiptingu og fátækt
yrði útrýmt.
Einar var ötull í starfi sínu
fyrir samtökin og síðar komm-
únistaflokkinn. Það má vissulega
deila um hvaða breytingum
hreyfingar þessa tíma komu til
leiðar en eitt er víst að þátttakan
í starfi samtakanna og baráttu
hafði mikil áhrif á allt okkar líf
og starf.
Stærstan hluta starfsævinnar
eða um 40 ár starfaði Einar sem
fangavörður og sinnti því starfi
af alúð og heilindum. Einn sem
hafði kynnst honum í fangelsinu
sagði: „Það er vegna manna eins
og hans sem vistin í fangelsinu
verður þolanleg, manna sem
veita stuðning og aðstoð og
koma alltaf fram við okkur af
virðingu.“ Hann átti þátt í að
styðja marga skjólstæðinga sína
til betra lífs.
Einar var oft með okkur í
Hjörsey á sumrum. Bernsku-
minningar barna okkar úr eyj-
unni eru allar tengdar honum.
Hann spilaði við þau, bar þau á
háhesti og sagði þeim sögur. Það
var oft glatt á hjalla í eldhúsinu í
Hjörsey þegar börnin voru sofn-
uð og sólin að síga til viðar við
Snæfellsjökul. Heimsmálin voru
rædd, eymd íslenskra pólitíkusa
og bölvun kapítalismans, rifist
um maóismann og menningar-
byltinguna því þó við værum í
sama flokki vorum við ekki alltaf
sammála. Sögur voru sagðar og
mikið hlegið. Það kom einnig
fyrir að Einar skrapp aðeins frá
inn í herbergi þar sem hann
spáði í bolla, aðallega fyrir kven-
fólkinu, og reyndi þá að koma
vitinu fyrir viðkomandi í karla-
málum í leiðinni. Honum var
margt til lista lagt.
Síðan skildi leiðir. Þrátt fyrir
það var Einar alltaf með okkur í
minningunum, þessi góði vinur
sem kenndi okkur allt um
kommúnisma, jöfnuð og maó-
isma, málaði bátaskýlið rautt og
tók þátt í að temja hesta.
Síðast þegar við hittumst ætl-
uðum við að taka upp þráðinn á
ný í ellinni og rifja upp gömlu
tímana sem höfðu átt svo stóran
þátt í þroska okkar og mótun.
Einar var skapgóður, hjartahlýr
og vitur. Hann var eins og klett-
ur, alltaf hægt að treysta honum.
Elsku Ingibergur, Hróðný,
Gunnar, Heiða, Siggi Ingi, Soffía
og fjölskyldur. Við sendum ykk-
ur okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur. Minningin um hann Einar,
okkar góða vin, mun lifa. Við
munum sakna hans og einlægt
minnast hans er við heyrum góðs
drengs getið.
Margrét, Ragnheiður,
Anna Jóna, Sigríður og
Skúli Waldorff.
Einar Andrésson vinur minn
var góður drengur. Vinskapur
tókst með okkur vorið 1975, er
hann var tíður gestur í morg-
unkaffi hjá mér. Einar sonur
minn var þá nýfæddur og í stöð-
ugri uppreisn gegn vöggunni
sinni og vildi láta halda á sér svo
að hann sæi heiminn uppréttur.
Það var þegjandi samkomulag á
milli okkar Einars að hann tæki
að sér afleysingar við að halda á
hvítvoðungnum.
Við vorum á þessum tíma fé-
lagar í kommúnistasamtökum
marx-lenínista og ræddum í
þaula stéttabaráttuna og afleið-
ingar nýlendustefnunnar, kyn-
þáttamisréttið og ójöfnuð.
Okkur skorti reyndar aldrei
umræðuefni því þau voru fjöl-
mörg, ekki síst kvikmyndir og
bókmenntir.
Hann hafði þann eiginleika að
vera næmur hlustandi og sam-
ræður við hann höfðu mikið vægi
og voru hugbætandi. Hann vildi
bæta heiminn og lagði svo sann-
arlega sitt lóð á vogarskálarnar.
Einar var afar stoltur faðir, fóst-
urfaðir og afi.
Einar brann fyrir starfi sínu
sem fangavörður og gætti þagn-
arskyldu og trúnaðar af þvílíkri
festu að aldrei fór hann inn á
þær brautir að ræða sinn starfs-
vettvang.
Þegar á reyndi var alltaf hægt
að leita til hans. Hann var hjálp-
legur þegar þurfti að mála,
smíða eða flytja.
Eitt sinn sem oftar fórum við
saman í kvikmyndahús til að sjá
Hrafninn eftir Carlos Saura í
Regnboganum. Af einhverjum
óskiljanlegum ástæðum villtist
ég í rangan sal og það tók mig
fimm mínútur að uppgötva mis-
tökin. Einar horfinn! Ég ramb-
aði í réttan sal, þar sat Einar
hinn rólegasti og bláókunnugur
maður við hlið hans í mínu sæti.
Þannig var Einar, lét ekkert
koma sér úr jafnvægi og hann
vissi að ég myndi koma að lokum
og finna rétta salinn. Við vorum
alltaf sammála um að þetta væri
besta mynd fyrr og síðar.
Sendi Ingibergi, Einari litla,
Hróðnýju Rún, Fannari, Írisi
Ösp, Sigga, Gunnari og fjöl-
skyldum mínar dýpstu samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu
Einars.
Ingibjörg Einarsdóttir.
✝ Guðbjörg Sig-urbergsdóttir
fæddist hinn 10.
maí 1921 á Eyri við
Fáskrúðsfjörð. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Grund 9. maí síð-
astliðinn. For-
eldrar hennar voru
Oddný Þorsteins-
dóttir, f. 19.8. 1893,
d. 30.10. 1983, og
Sigurbergur Oddsson, f. 6.2.
1894, d. 14.3. 1976. Guðbjörg
var fimmta í röð ellefu systkina
sem öll eru látin. Þau voru Stef-
anía, Guðlaug, Oddur, Þórunn,
Sigsteinn, Karl, Arthur, Val-
borg, Baldur og Bragi.
Hinn 11. desember 1948 gift-
ist Guðbjörg Guðmundi Gísla-
syni húsgagnasmiði, f. 8.4.
1915, d. 15.4. 1996. Foreldrar
hans voru Halldóra Þórð-
ardóttir, f. 14.5. 1891, d. 25.1.
1984, og Gísli Guðmundsson, f.
6.7. 1884, d. 26.9. 1928. Guð-
nýjar er Guðmundur Guð-
mundsson, f. 16.2. 1955. Börn
þeirra eru: c) Hildur Dröfn, f.
26.9. 1981, gift Leifi Má Leifs-
syni. Þau eiga dótturina Klöru
Lind, d) Guðmundur, f. 12.6.
1983, í sambúð með Katrínu
Björk Bjarnadóttur. Börn
þeirra eru Aron Hugi, Arnór
Logi og Katla Líf. 3) Erna, f.
27.5. 1957, gift Daða Jóhann-
essyni, f. 20.11. 1955. Sonur
þeirra er Gauti, f. 27.8. 1995.
Unnusta hans er Agnes Eik Sig-
urjónsdóttir.
Þau Guðbjörg og Guðmundur
hófu búskap á Smiðjustíg 11 í
Reykjavík þar sem Guðmundur
rak húsgagnaverkstæði ásamt
félögum sínum Sigurgeiri Gísla-
syni og Karli Maack. Lengst
bjuggu þau í Skipholti 50 en
þangað fluttu þau árið 1959.
Síðast bjuggu þau á Flyðru-
granda 20. Þau Guðmundur og
Guðbjörg höfðu yndi af að
ferðast bæði innanlands og til
útlanda. Guðbjörg hélt áfram
að ferðast eftir að Guðmundur
missti heilsu og lést. Samhliða
húsmóðurstörfum starfaði Guð-
björg við ræstingar.
Útför Guðbjargar fór fram
frá Fossvogskapellu 22. maí
2020.
björg og Guð-
mundur eignuðust
þrjár dætur. Þær
eru: 1) Dóra, f. 9.2.
1950, d. 26.6. 2002,
var gift Sören
Videbæk Nielsen, f.
17.3. 1945, d. 20.2.
2018. Dætur þeirra
eru a) Barbara, f.
30.1. 1975. Börn
hennar eru Nicho-
las og Natasha, b)
Birgitte, f. 12.12. 1977, gift
Glenn Larsen. Dóttir þeirra er
Manilla Föns. 2) Oddný, f. 25.8.
1952. Hún var gift Gunnari
Dagbjartssyni, f. 22.11. 1950, og
eru börn þeirra tvö: a) Guð-
björg, f. 2.8. 1970. Börn hennar
eru Hörn, Atli Snær og Orri
Steinn Valdimarsbörn. Sam-
býlismaður Guðbjargar er
Marcin Maciej. b) Gísli Viðar, f.
6.10. 1972. Synir hans eru Dag-
ur og Edward. Sambýliskona
Gísla Viðars er Auður Sif Sig-
urgeirsdóttir. Eiginmaður Odd-
Stoð og stytta stórrar fjöl-
skyldu Guðbjörg Sigurbergs-
dóttir er látin einum degi vant í
99 ára.
Hún var meðalkona á hæð fríð
í andliti og sviphrein sprottin af
góðum stofnum og munu fáar
kynsystur hennar hafa tekið
henni fram um atorku svo dug-
leg sem hún var dáðrík og iðju-
söm; er ekki að taka of djúpt í
árinni þótt sagt sé að hún hafi
aldrei látið verk hendi firr. Vil-
mundur heitinn landfysikus mun
raunar hafa látið svo um mælt,
að eitt væri læknislyf, er tæki
öllum öðrum fram og það væri
að láta sér aldrei verk úr hendi
falla, og þegar hugsað er um
hvatleika Guðbjargar og heilsu-
hreysti og hve langæ hún varð,
hljótum við að álykta, að land-
læknirinn gamli hafi haft nokkuð
til síns máls.
Það hefur eitt með öðru orðið
til þess að efla heilbrigði Guð-
bjargar og þrek, að þótt hún lyki
ökuprófi, þá keyrði hún aldrei
bíl, heldur fór ferða sinna fót-
gangandi. Voru þau í þessu efni
mjög sammála, hún og Gunnar
næturlæknabílstjóri á Frakka-
stígnum, þótt vísast væri af ólík-
um ástæðum, en hann var alla
ævi fullkomlega sannfærður um
að kvenfólk, sökum veikra burða
til lífs og sálar, hvorki gæti, né
ætti að aka bifreið.
Guðbjörg var létt í viðræðu,
hýr og góð í viðmóti og öllum
hugþekk, sem henni kynntust;
hafði yndi af heimilisrækt og
góðri reglu, var köttur þrifin,
mátti hvergi sjást blettur eða
hrukka, hún sagði hverri rykögn
miskunnarlaust stríð á hendur;
var drumbs um að krakkar káf-
uðu upp um veggi ellegar ung-
lingar færu höndum um hurðir
og dyra-umbúnað; leið enga
boltaleiki innanhúss. Hún var
fagurkeri; ákaflega sýnt um að
fegra og prýða heimili þeirra
Guðmundar, hafði gleði af fögr-
um hlutum og smekkvísi til þess
að koma þeim þannig fyrir, að
vel færi á. Hún nostraði við hý-
býli þeirra, sparaði hvorki tíma
né fyrirhöfn til þess að breyta og
bæta umhverfið; munurinn var
ekki alltaf mikill á því, sem áður
hafði verið, og hinu, sem við tók
á eftir, en samt nógur til þess, að
nú líkaði betur; og víst var, að þá
mun fegurð og samræmi hafa
aukist.
Á ofanverðum 7. áratug ald-
arinnar sem leið hóf Guðbjörg
að vinna utan heimilis; tók í
fyrstu að sér þrif á rakarastofu
Eyjólfs Jóhannssonar í Banka-
stræti 12 og síðan í Véla- og raf-
tækjaverslun Ásbjarnar Ólafs-
sonar á horni Ingólfsstrætis og
Austurstrætis, þar sem skör-
ungskonan Hulda Gunnarsdótt-
ir, bróðurdóttir Ásbjarnar, var
verslunarstjóri; á eftir fylgdi
Kjólabúð Ásbjarnar við Lækj-
argötu og síðan fleiri fyrirtæki
hans. Þessi starfi varð fram-
hrundingarafl heimilishjálpar-
innar, sem Guðbjörg byrjaði nú
að taka að sér og hélt áfram að
inna af hendi í áratugi með mikl-
um sóma, m.a. fyrir Ásbjörn,
Gunnar, bróður hans, dætur
þeirra bræðra og fleiri. Öllu
þessu fólki var mikil aufúsa í
komum hennar, því að hún bar
með sér birtu og mildan hugblæ,
svo glaðleg og viðfelldin var ná-
vist hennar. Mun ekki ofhermt
að segja, að Guðbjörg hafi eign-
ast að vinum og aðdáendum fólk-
ið, sem hún starfaði fyrir, enda
leyndi sér ekki, að hún bar að
sínu leyti ástúð til þess.
Guð blessi minningu Guð-
bjargar Sigurbergsdóttur.
Gunnar Björnsson,
pastor emeritus.
Guðbjörg
SigurbergsdóttirÁstkær sonur okkar, bróðir, mágurog frændi,
FRIÐRIK GUÐMUNDSSON,
Lyngmóa 17, Reykjanesbæ,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 2. júní.
Útförin fer fram frá Ytri-Njarðvíkurkirkju
föstudaginn 12. júní klukkan 14.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir. Þeim sem vilja
minnast hans er bent á Duchenne vöðvarýrnun á Íslandi,
reikningsnúmer 111-26-10315, kt. 640512-2610.
Guðmundur Sigurðsson Kolbrún Geirsdóttir
Gunnfríður Friðriksdóttir Antonio Manuel Goncalves
Kolbrún Guðmundsdóttir Karl Kristján Davíðsson
Salka Snæbrá og Kolbeinn Friður
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTBJÖRG ÁSBJARNARDÓTTIR
sjúkraliði,
andaðist á öldrunarheimilinu Hlíð á
Akureyri 8. júní. Jarðarförin fer fram frá
Akureyrarkirkju föstudaginn 19. júní klukkan 13.30.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á öldrunarheimilið Hlíð á
Akureyri. Fjölskyldan vill þakka starfsfólki heimilisins fyrir
frábæra umönnun og þjónustu. Sérstaklega þökkum við hlýtt
viðmót og mikla þjónustulund síðustu daga.
Gunnar Gíslason Yrsa Hörn Helgadóttir
Guðbjörn Gíslason Halla Steingrímsdóttir
Ásbjörn Gíslason Anna María Sigurðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir fyrir sýnda samúð og
vináttu vegna andláts
GUÐBJARGAR SIGURBERGSDÓTTUR,
Flyðrugranda 20.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki deilar
A-2 á hjúkrunarheimilinu Grund fyrir góða
umönnun og hlýtt viðmót.
Oddný Guðmundsdóttir Guðmundur Guðmundsson
Erna Guðmundsdóttir Daði Jóhannesson
barnabörn og barnabarnabörn
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
LÁRA GUNNARSDÓTTIR,
áður til heimilis að Arnarsmára 24,
Kópavogi,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 25. maí.
Útför hefur farið fram.
Þakklæti til starfsfólks á Báruhrauni fyrir góða umönnun.
F.h. aðstandenda,
Viðar Sigurðsson