Morgunblaðið - 11.07.2020, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. JÚLÍ 2020
✝ ValgerðurMarinósdóttir
fæddist á Akranesi
1. júní 1951. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni
23. júní 2020.
Faðir hennar var
Marinó E. Árnason,
f. á Ísafirði 5. nóv-
ember 1912, d. 2.
júní 2007. Móðir
hennar var Hans-
ína Guðmundsdóttir, f. á Akra-
nesi 26. júní 1913, d. 27. janúar
2001. Bræður Valgerðar eru
Þórir, f. 10. september 1935,
nokkur ár. Hún flutti til Boston í
Bandaríkjunum og bjó þar, vann
og stundaði nám í verslunar-
fræðum. Fluttist hún til Íslands
árið 1974 og lauk stúdentsprófi
frá MH í janúar 1978. Sama ár
hélt hún til náms í hagfræði í
University College í London.
Hún útskrifaðist þaðan sem hag-
fræðingur árið 1981 og fór þá í
eins árs framhaldsnám í Stokk-
hólmi. Við heimkomu hóf hún
störf á Íslandi m.a. við kennslu
og sérfræðistörf hjá Verðlags-
stofnun, síðar Samkeppnis-
stofnun. Árið 2005 hóf hún
meistaranám í stærðfræði og
kennslufræði við HR og lauk því
árið 2007. Starfaði hún eftir það
á fjármála- og rekstrarsviði
Tryggingastofnunar ríkisins
þar til hún veiktist.
Útför Valgerðar fór fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Atli, f. 20. febrúar
1942 og Árni, f. 30
júlí 1945. Val-
gerður giftist 24.
apríl 1991 Guð-
mundi Sigurðssyni
viðskiptafræðingi,
f. 20. september
1946. Barn þeirra
er Guðbjörg Erla
læknir, f. 10. mars
1992.
Valgerður lauk
gagnfræðaprófi á Akranesi áð-
ur en hún fór til Englands til
enskunáms árið 1968. Þar
dvaldist hún við nám og störf í
Móðir mín, Valgerður
Marinósdóttir, lést hinn 23. júní
sl. eftir langa baráttu við krabba-
mein. Hún var aðeins 69 ára að
aldri og hefði átt að eiga góð ár
fram undan. Framtíðaráætlanir
hennar báru þess vott að lífs-
löngunin var fyrir hendi.
Mamma elskaði alltaf að
ferðast til útlanda. Þegar hún
var fjórtán ára unglingur fór hún
í siglingu með foreldrum sínum
og ferðaðist um Norðurlöndin.
Færeyjar voru fyrsta útlandið
sem hún kom til. Þegar þangað
var komið og hún var búin að
skoða sig lítillega um sagði hún
við foreldra sína: „Ef þetta eru
útlönd þá er ég farin heim.“ Ekki
varð þetta þó til þess að drepa
áhugann á utanlandsferðum.
Næstu árin og áratugina ferðað-
ist hún víða um lönd, bæði til
náms og skemmtunar. Oft ferð-
aðist hún ein síns liðs á framandi
slóðir. Þau ferðalög kenndu
henni að vera sjálfstæð og var-
kár. Þessu miðlaði hún til mín.
Þrátt fyrir að hún hafi farið ein í
ferðir var hún ekki ómannblend-
in. Þvert á móti sýnir sá fjöldi
kunningja og vina sem hún eign-
aðist á ferðum sínum hversu
mannblendin hún í raun gat ver-
ið.
Naut ég góðs af ferðaáhuga
mömmu og var aðeins 18 mánaða
gömul þegar ég fór í mína fyrstu
utanlandsferð með fjölskyldunni.
Að frumkvæði mömmu fórum við
fjölskyldan í margar ferðir á
næstu árum. Meðal annars fór-
um við mamma oft saman tvær
einar til London. Hafði hún búið
þar og stundað háskólanám fyrir
mína tíð og átti marga góða vini
frá þeim tíma. Við bjuggum oft
heima hjá kærum vinum hennar
sem tóku okkur opnum örmum.
Ég fann sterkt fyrir þeirri vin-
áttu sem var þar á milli. Fyrsta
ferðin til London sem við fórum
tvær saman þegar ég var sex ára
gömul er mér mjög minnisstæð.
Þar eru ofarlega í minningunni
gönguferðir um „ljónatorgið“ og
að sjá allar dúfurnar. Við fórum
einnig á tvo söngleiki í þeirri ferð
og hvorki fyrr né síðar hef ég
skemmt mér eins vel.
Eins og fram hefur komið bjó
mamma í útlöndum í allmörg
skipti í nokkur ár. Veitti hún mér
innblástur og hvatti mig með
ráðum og dáð til þess að sækja
mér menntun erlendis. Þegar
komið var að því fyrir mig að
flytja til Slóvakíu hjálpaði hún
mér að finna þar íbúð. Eyddi hún
drjúgum tíma á netinu við að
finna góða og ódýra íbúð. Fór
hún með mér út til þess að hjálpa
mér við flutninginn. Ferðalagið
var langt og flókið með millilend-
ingu í Osló og svo var flogið til
Bratislava. Þar lentum við um
miðja nótt og síðan tók við
þriggja tíma lestarferð til bæj-
arins Martin í Slóvakíu sem varð
heimili mitt næstu sex árin. Á
þeim tíma studdi hún mig mikið
og kom reglulega í heimsókn.
Á síðari árum ræddi hún oft
við mig um sjálfa sig og líf sitt og
hvernig hún hafði unnið úr ýmsu
sem á daga hennar hafði drifið.
Náði ég að kynnast henni vel á
þessum stundum sem við áttum
saman. Hvatning hennar og sú
reynsla sem hún miðlaði til mín
mun ætíð vera mér hugleikin. Ég
mun sakna hennar og stundanna
sem við áttum saman.
Guðbjörg Erla
Guðmundsdóttir.
Hlý morgunsólin
strýkur allt mjúkum fingrum
og þerrar tárin.
(Vilborg Dagbjartsdóttir)
Fyrst þegar ég sá hana Val-
gerði – Vallý – vinkonu mína
sumarið 1980 fannst mér hún
varla vera af þessum heimi. Með
sitt fallega, ljósa og síða hár nið-
ur í mitti, dökkbrún á hörund og
með dulrænt bros á vörum líktist
hún einna helst einhverri æðri
ljósveru. Þetta var þegar hún
kom til sumarstarfa í bókhalds-
deild Búnaðarbankans eins og
hún gerði jafnan meðan hún
stundaði sitt framhaldsnám er-
lendis í hagfræði. Okkur varð
fljótt vel til vina enda jafnöldrur
með sameiginleg áhugamál og
skoðanir. Þarna var ég á leiðinni
að verða einstæð móðir og bar
hún þá strax hag minn og vellíð-
an, andlega sem líkamlega, mjög
fyrir brjósti. Þetta sumar fórum
við í okkar fyrstu dagsferðalög
upp í Borgarfjörð og aðrar nær-
sveitir Reykjavíkur og ég fann
fljótt hvern mann hún hafði að
geyma. Þessi ferðalög urðu síðar
óteljandi, ekki síst eftir að elsti
drengurinn minn fæddist. Það
var gott að eiga Vallý að ef ég
þurfti á hjálparhönd að halda,
sem hún veitti fúslega með sinni
stilltu og góðu nærveru. Hún var
þá þegar heimskona, hafði búið
erlendis og heimsótt fjarlæg
lönd og átti vini úr öllum heims-
hornum. Svo lásum við báðar
mikið, rökræddum um bækur,
fórum í leikhús og bíó og deild-
um leyndarmálum okkar saman.
Hún fór sínar eigin leiðir og lét
ekki hávaða heimsins raska
kyrrðinni sem ríkti umhverfis
hana.
Þótt tíminn liði stundum
óþarflega hratt, svo langt gat
orðið milli funda í annríki dag-
anna og vegna langdvala erlend-
is, var Vallý samt alltaf á sínum
stað, traust og trygg. Sendibréf
voru skrifuð og síðar tölvupóst-
ar. Tólf árum eftir okkar fyrstu
kynni eignuðumst við svo báðar
börn á sama árinu, þá báðar 41
árs gamlar. Styrktust þá vina-
böndin enn frekar og nú var hún
líka með sinn góða mann, Guð-
mund, sér við hlið. Hann, ásamt
dótturinni Guðbjörgu Erlu, hef-
ur annast Vallý af fáséðri nær-
gætni og ást í löngum og erfiðum
veikindum hennar.
Það er með djúpu þakklæti
sem ég kveð núna mína góðu,
tryggu vinkonu. Hún var gædd
sjaldgæfri djúphygli, greind og
kyrri visku sem við gleymum
aldrei. Elsku Guðmundur og
Guðbjörg Erla og aðrir aðstand-
endur, það er gott og gjöfult að
eiga góðar minningar um ein-
staka konu. Við Óli, Daði, Sigga
og Finnur vottum ykkur dýpstu
samúð og megi almættið styrkja
ykkur og lýsa leiðina fram
undan.
Gróa Finnsdóttir.
Ég kynntist Valgerði, sem ég
ávallt kallaði Vallý, í London vor-
ið 1980. Við stunduðum nám við
sama skóla, en leiðir okkar lágu
þó ekki saman fyrr en í vetrarlok
á vorfagnaði Íslendinga. Með
okkur tókst kær vinátta.
Við brölluðum margt saman í
London, þræddum öngstræti
borgarinnar jafnt sem opin torg.
Vallý var opin og glaðlynd og
fólk laðaðist að henni. Hún eign-
aðist vini frá öllum heimshorn-
um, tók fólki eins og það var og
leiddi saman. Vinahópurinn var
langt í frá einsleitur og það segir
meira en mörg orð um lífsviðhorf
hennar og víðsýni. Hún var í
anda heimsborgari og lagði sig
alla tíð fram um að halda sam-
bandi við vini nær og fjær.
Frá London hélt hún svo sínu
ferðalagi áfram, til Stokkhólms í
framhaldsnám. Ég kvaddi hana í
síðdegissól á rútustöð við King’s
Cross, en við vissum bæði að vin-
áttan væri til lífstíðar.
Síðar, við endurfundi á Ís-
landi, kynnti Vallý mig fyrir lífs-
förunaut sínum, Guðmundi, með
bros á vör og blik í auga. Dóttir
þeirra, Guðbjörg Erla, nú lækn-
ir, var stolt móður sinnar og ber
henni fallegt vitni.
Ég lærði svo margt af Vallý í
gegnum árin. Hún unni alvöru
bókmenntum og kynnti mig fyrir
hinum og þessum höfundum; hún
ræddi stjórnmál og heimsmál,
stundum út frá sjónarhóli hag-
fræðingsins; hún var réttsýn og
jarðbundin; hennar uppáhalds-
tónskáld var Vivaldi. Síðustu ár-
in sýndi hún styrk og æðruleysi í
erfiðum veikindum sínum. Hún
var umvafin ástríki Guðmundar
og Guðbjargar Erlu, sem fram á
síðasta dag lásu fyrir hana, við
rúmstokkinn, vönduð orð sem
hún nú tekur með sér inn í eilífð-
ina.
Ég kveð Vallý með sorg en
minnist hennar með gleði.
Ásmundur Páll
Ásmundsson.
Valgerður
Marinósdóttir
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Ástkær eiginkona, móðir okkar, dóttir
og systir,
UNNUR LEA PÁLSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum föstudaginn 3. júlí.
Útförin fer fram í Víðistaðakirkju
þriðjudaginn 14. júlí klukkan 15.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagið.
Pétur Hörður Pétursson
Sara Rós Pétursdóttir Rósa Björk Pétursdóttir
Páll Kristjánsson Rósa Helgadóttir
Bjarnveig Pálsdóttir Viktor Pálsson
Íris Björk Pálsdóttir
Bróðir okkar og vinur,
EIRÍKUR SIGFINNSSON
frá Stórulág, Hornafirði,
Austurbrún 6, Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans
þriðjudaginn 7. júlí.
Útförin fer fram að Fáskrúðsbakkakirkju á Snæfellsnesi
fimmtudaginn 16. júlí klukkan 14.
Sigurður og Páll Sigfinnssynir
og aðrir aðstandendur
Elskulegur eiginmaður minn og besti vinur,
faðir, tengdafaðir og afi,
MAGNÚS BRYNJÓLFSSON
Egilsbraut 19,
Þorlákshöfn,
lést 7. júlí.
Útförin mun fara fram í kyrrþey.
Edda Ríkharðsdóttir
Kristín Magnúsdóttir Vilhjálmur Kristjánsson
Brynjar Ingi Magnússon Bjarnheiður Böðvarsdóttir
Brynjólfur Magnússon
og barnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
EMMA KOLBEINSDÓTTIR
frá Eyvík í Grímsnesi,
lést á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum á
Selfossi 3. júlí. Hún verður jarðsungin
frá Skálholtskirkju föstudaginn 17. júlí klukkan 14.
Sigrún Reynisdóttir, Þórarinn Magnússon,
Kolbeinn Reynisson, Guðrún Bergmann,
Guðmundur Kristinn Pétursson, Sólveig Wium,
Reynir Viðar Pétursson, Duan Buakrathok,
Lilja Nótt Þórarinsdóttir, Ólafur Gauti Guðmundsson,
Magnús Þórarinsson, Hallgerður Lind Kristjánsdóttir,
Steinunn Erla Kolbeinsdóttir, Einar Þorgeirsson,
Smári Bergmann Kolbeinsson, Íris Gunnarsdóttir,
Bjarki Kolbeinsson, Karen Daðadóttir,
og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, dóttir, tengdamóðir
og amma,
HJÖRDÍS HAFSTEINSDÓTTIR
Ljósuvík 52a,
lést á líknardeild LSH í Kópavogi 24. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
Hjördísar.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Berglind Magnúsdóttir
Auður Magnúsdóttir
Ágúst Magnússon Sara Alexandra Jónsdóttir
Stella Sveinbjörnsdóttir
Okkar ástkæri faðir, sonur, bróðir, mágur,
barnabarn og frændi,
HÖRÐUR ÞÓR JÓHANNESSON
lést á heimili sínu á Spáni 1. júní.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
miðvikudaginn 15. júlí klukkan 13.30.
Kristófer Freyr Ástuson
Elvar Andri Harðarson Ísdal
Jóhannes Steingrímsson Guðný Sif Njálsdóttir
Steingrímur Jóhannesson Sigrún Ósk Jóhannsdóttir
Ramborg Wæhle
Þórdís Valdimarsdóttir
og aðrir aðstandendur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR INGIBJÖRG B. KOLBEINS
andaðist á Hrafnistu, Hafnarfirði
mánudaginn 6. júlí. Útför hennar fer fram frá
Háteigskirkju mánudaginn 13. júlí
klukkan 15.
Bjarnþór G. Kolbeins
Anna Lára Kolbeins Halldór Bergmann
Ragnheiður G. Kolbeins Haraldur Stefánsson
Halldór Kolbeins
Eyþór Ingi G. Kolbeins Dagný Marinósdóttir
barnabörn og langömmubörn
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir
okkar, tengdafaðir og afi,
VIGFÚS HEIÐAR GUÐMUNDSSON
húsasmíðameistari,
lést á Hrafnistu, Nesvöllum, föstudaginn
3. júlí.
Útförin fer fram frá Innri-Njarðvíkurkirkju þriðjudaginn 14. júlí
klukkan 13.
Thon Nganpanya
Guðmundur Freyr Vigfússon Namita Kapoor
Sólbjörg Laufey Vigfúsdóttir
Bergþóra Sif Vigfúsdóttir Søren Vahl Bendixen
Aran Nganpanya Sóley Ósk Hafsteinsdóttir
og afastrákar
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður,
„Senda inn minningargrein,“ val-
inn úr felliglugganum. Einnig er
hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Minningargreinar