Morgunblaðið - 15.07.2020, Side 15

MINNINGAR 15
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. JÚLÍ 2020
✝ María Ósk Sig-urðardóttir
fæddist í Reykjavík
19. ágúst 1976. Hún
lést 2. júlí 2020.
Foreldrar henn-
ar eru Guðrún Sig-
ríður Valdemars-
dóttir, f. 2.4. 1951,
og Sigurður Grétar
Marinósson, f. 4.10.
1957. Systkini Mar-
íu eru Sturla Rúnar
Sigurðsson, f. 6.5. 1981, dóttir
hans er Silja Mist, f. 27.9. 2003;
Gestný Rós Guðrúnardóttir, f.
13.4. 1987, gift Stefáni Erni
Sveinssyni, f. 24.8. 1986, börn
þeirra eru Júlía, f. og d. 27. júlí
2015, Anton Manúel, f. 14.2.
2018, og Breki Sturla, f. 28.5.
2019; Kamela Rún Sigurð-
ardóttir, f. 1.7. 1988, börn hennar
eru Grétar Máni
Guðnason, f. 6.9.
2011, og Gestný Dís
Guðnadóttir, f. 4.3.
2009. Hálfsystkin
Maríu eru Jón Mar-
inó Sigurðsson, f.
5.11. 1975, og Brynja
Rut Sigurðardóttir,
f. 21.1. 1976.
Börn Maríu eru:
1) Salný Sif Júlíus-
dóttir, f. 30.10. 1994,
dóttir hennar er Nadía Lív Dav-
íðsdóttir, f. 18.8. 2012. 2) Sig-
urður Rósant Júlíusson, f. 9.7.
1996, sonur hans er Leó Rósant, f.
3.10. 2018. 3) Gabríel Marinó Ró-
bertsson, f. 9.10. 2001. 4) Kristinn
Wiium Kristinsson, f. 11.10. 2007.
Útför Maríu fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 15. júlí
2020, klukkan 15.
„Mamma, áföllin eru orðin of
mörg og stór. Mér líður svo illa,
það er búið að níða mig svo mikið
niður og ljúga upp á mig. Ég
sakna stráksins míns svo mikið.“
Þetta heyrði ég nær daglega. Það
er ekkert sársaukafyllra en þegar
móðir er svipt barni sínu og það
skilur enginn nema sá sem hefur
þurft þær byrðar að bera. Móðir
sem þráir ekkert heitar í lífinu en
að tengjast barninu sínu, faðma,
gefa ást og kærleik en fær það
ekki vegna tálmunar. Guð einn
þekkir þær þjáningar sem mann-
eskja þarf að þola þegar allt er
tekið og ekkert gefið nema hefnd
og lygar. Þegar sársaukinn og
vonleysið er farið að ná yfir-
höndinni.
Það getur verið þungt að lifa í
ótta við að takast á við lífið hvern
dag og árásir sem koma úr öllum
áttum.
Elsku dóttir mín var yndisleg í
alla staði og stóð ég með henni í
baráttunni við að hitta son sinn,
sem hún elskaði. Þegar elsti son-
ur hennar var á gjörgæslu var
hún sú sem peppaði mig upp. Hún
sagði að hann væri ljósberinn
hennar og hann myndi komast í
gegnum þetta. Mæja mín var
mjög trúuð og bað fyrir okkur á
erfiðum tímum, trú hennar var
ekta líkt og faðmlag hennar.
Hlutirnir eru snúnir þegar þeir
sem ættu að styðja mann í erfið-
leikum lífsins snúa við manni baki
og vinna með kvalaranum. Elsku
Mæja mín fékk að finna þann
sársauka og höfnun sem því
fylgdi. Við Mæja vorum mjög
nánar og fékk hún minn stuðning
til síðasta dags. Ég gerði mitt
besta í þessum aðstæðum en
hugsanir koma um að kannski
hefði ég getað gert betur. Það
getur enginn borið hönd fyrir höf-
uð sér í slag við ofureflið, sjálf-
hverfu og peningavöldin. Ég
skrifa þessa grein fyrir hönd dótt-
ur minnar, sem þráði að sannleik-
urinn kæmi upp á yfirborðið. Hún
vildi að fólk vissi við hvaða öfl hún
væri að glíma. Oft er raunin sú að
sá sem verður undir er dæmdur
og ekki trúað. Hún gat ekki barist
lengur.
Elsku Mæja sem ég elskaði svo
heitt og sakna svo mikið, missir-
inn er óbærilegur. Vonleysið tók
við, því von um betra líf og teng-
ingu við yngsta soninn var orðin
að engu. Óttinn við málaferlin
sem barnsfaðir hennar höfðaði
gegn henni var orðinn að mar-
tröð, og hræðslan við að missa allt
úr greipum sér sem eftir var.
Mæja ólst upp við erfiða æsku
og heimilisofbeldi sem fylgdi
henni út lífið og markaði hana og
hennar makaval.
Mæja var listræn og lék allt í
höndunum á henni, bæði prjóna-
og saumaskapur. Hún hafði mik-
inn áhuga á leðursaumi og yndi af
gömlum hlutum. Hún elskaði
eyðibýli og gömul hús og þráði að
gera upp eitt slíkt. Hún var mikið
náttúrubarn og elskaði útilegur.
Við Mæja áttum margar góðar
stundir saman og er ég þakklát
fyrir það. Við ferðuðumst og
brölluðum margt saman og oft
var hlegið dátt. Mæja mín átti
auðvelt með að sýna öðrum sam-
kennd og samúð, hún elskaði
barnabörnin sín tvö og þau elsk-
uðu ömmu Mæju.
Hún átti auðvelt með að tala
við þá sem áttu erfitt, því trú
hennar á það góða í lífinu var
hrein og falleg. Mæja var alltaf
kurteis við aðra þótt þeir kæmu
illa fram við hana.
Góður Guð, viltu veita börnun-
um hennar styrk til að komast
heil í gegnum þessa miklu sorg.
Guðrún Valdimarsdóttir
(mamma).
Ég er komin heim frá Dan-
mörku elsku besta systir mín. Ég
kom alltaf fyrst til þín. Ég trúi því
ekki að þú sért ekki hér. Ég finn
hvað ég sakna þín rosalega sárt,
ég næ ekki utan um það. Þú varst
minn sálfræðingur og ég þinn, þú
varst sá besti. Við héldum lífinu
hvor í annarri þegar mest á
dundi. Manstu, ég lenti svo oft í
því sama og þú á eftir þér, þú
varst þá alltaf komin með reynsl-
una sem þú svo miðlaðir til mín.
Það var alltaf hægt að treysta á
þig, við skildum hvor aðra og
dæmdum aldrei. Það er það sem
ég hugga mig við, að ég var alltaf
góð við þig og þú mig. Samviska
mín er hrein og ég get minnst þín
með kærleik í hjarta en söknuð-
urinn er svo sár. Höggin og áföll-
in voru of mörg og þú varst orðin
vanmáttug. Eins og við sögðum
alltaf hvor við aðra: „Ég veit hvað
ég veit“ og ég mun alltaf að eilífu
standa upp fyrir þér. Þú vildir að
sannleikurinn kæmi í ljós, ekki
hafa áhyggjur; ég skal gera mitt
besta svo fólk haldi aldrei að þú
hafir átt í hlut. Ég segi þeim
sannleikann. Það sem þú þráðir
heitast af öllu var að hitta yngsta
strákinn þinn, sem var hrifsaður
af þér í október 2018 og allt gert
svo þú fengir ekki að hitta hann.
Þú alltaf með ást og kærleik
reyndir að berjast gegn illskunni
sem því fylgdi. Þú varst einstök
og ég elskaði þig svo heitt og inni-
lega af öllu hjarta. Allar minning-
arnar sem flögra um huga minn,
það var alltaf gaman hjá okkur
þegar við vorum saman, við lof-
uðum hvor annarri að vera eins
og við erum, við áttum einstakt
samband sem ég mun aldrei geta
lýst með orðum. Öll símtölin,
óteljandi klukkustundir og tal um
allt milli himins og jarðar. Þú
varst einstök manneskja og verð-
ur mín fyrirmynd í lífinu, þú
kenndir mér að sleppa tökunum,
sýna kærleik og ást, trúa og
treysta. Við ræddum oft um líf
eftir þetta líf og vissum báðar að
það væri eitthvað stórkostlegt
hinum megin, við sjáumst þar.
Þín litla systir,
Kamela.
Elsku Mæja systir mín, það
sem við söknum þín! Ég vildi að
ég gæti hitt þig aftur, knúsað þig
og drukkið með þér kaffi. Ég vildi
að ég gæti sagt þér aftur að ég
elski þig og að þú sért svo falleg.
Ég mun aldrei gleyma þegar þú
sagðir mér leyndarmálið um að
þú værir með barn í maganum
þegar ég var fimm ára og gleðina
sem skein úr andlitinu á þér. Þú
varst fyrirmyndin mín og ég elsk-
aði að vera hjá þér, horfa á sann-
sögulegar myndir, hlusta á Celine
Dion og elda mat með þér, hjálpa
þér að ryksuga og fara með þér í
Hnotskurn að þrífa kaffistofuna.
Ég elskaði að fara í útilegur með
þér og föstudagskvöldin með
vídeóspólunum. Það var alltaf allt
svo kósí og notalegt í kring um
þig. Þú varst mér sem önnur móð-
ir þegar ég var lítil, mitt öryggi,
og ég man að þegar ég var ekki
hjá þér hringdir þú stundum yfir
og baðst mig að koma að gista,
hvað sem klukkan var orðin tók
ég sprettinn heim til þín til að
kúra uppi í hjá þér í gulu blóma-
rúmfötunum. Ég mun alltaf
sakna þín og alltaf sjá eftir
tímanum sem við misstum af
saman, en ég er svo þakklát hvað
við vorum orðnar góðar vinkonur
í lokin. Ég held ennþá alltaf að þú
sért að hringja þegar síminn
hringir. Ég vildi að þú værir hjá
mér en ég veit að Jesús tók þig að
sér og knúsaði þig fast og inni-
lega.
Takk fyrir allt!
Nú hefur fegursta blómið fallið.
Takk fyrir allt!
Það frystir allt svo hratt
steinar brjóstsins þyngja það
að geta þig ekki kvatt.
Stingur mig í magann sverð
að vita að þú sért farin
þungt, eins og þrumuský
og þindin illa barin.
Þrungin er sú tilfinning
þegar sálin bara sofnar
líkaminn minn lifir af
en litla hjartað klofnar.
Grætur grái mosinn
og gráta öll berjalyng
Fossar þorna, sjórinn berst
og fjöllin finna sting.
Birtan hefur bráðnað
og blómin missa lit
það gerðu þau sjálfkrafa
þegar hvarf þitt perluglit.
(Gestný)
Þín systir,
Gestný.
Það var um sumar, þegar ég
var á sjötta aldursári, að ég fékk
þær fréttir að það væri ný stelpa
flutt í næstu götu við mig í Þor-
lákshöfn, uppeldisbæ okkar
Mæju. Ég dreif mig í heimsókn til
hennar og spurði hvort hún væri
til í að vera besta vinkona mín.
Upp frá þessum degi vorum við
óaðskiljanlegar, við vorum alltaf
saman, klæddum okkur eins og
þegar mamma mín keypti ný föt á
mig spurði ég hana iðulega hvort
hún hefði ekki örugglega keypt
eins handa Mæju minni. Við vild-
um helst búa saman og skildum
ekkert í því af hverju foreldrar
okkar voru ekki til í það. Það var
því mikil gleði hjá okkur eitt sum-
arið, þegar við vorum 8-9 ára
gamlar, að við fengum loksins að
sofa í nýja fína tjaldinu sem
foreldrar mínir áttu. Við fluttum
með allt okkar hafurtask út í garð
á Hjallabrautinni og vorum
himinlifandi með þetta nýja
búsetufyrirkomulag. Eftir fyrstu
nóttina í tjaldinu vorum við
komnar með plan um að fá for-
eldra okkar til að leyfa okkur að
búa þarna til frambúðar. Þetta
varð þó skammvinn gleði því eftir
nótt tvö í tjaldinu fengum við þá
hugmynd að fara á „hestbak“ á
tjaldinu. Við skildum ekkert í því
að þegar við vorum báðar komnar
upp á tjaldið þá jafnaðist það við
jörðu, báðar súlurnar fóru í gegn-
um tjaldið og það ónýtt!
Já, við vorum mjög uppá-
tækjasamar og í eitt skiptið fékk
ég þá snilldarhugmynd að við
skyldum klippa hárið hvor á ann-
arri; ég myndi fyrst klippa hana
og svo hún mig. Ég lét vaða og all-
ir fallegu ljósu lokkarnir hennar
Mæju lágu á gólfinu. Ég varð
skelfingu lostin, henti frá mér
skærunum, hljóp heim og faldi
mig. Ég baðst þó afsökunar síðar
um daginn og við héldum áfram
eins og ekkert hefði ískorist.
Þetta var svo lýsandi fyrir Mæju
með sitt stóra hjarta og alltaf til í
að fyrirgefa, gleyma og halda
áfram.
Við fengum þær leiðinlegu
fréttir þegar við vorum 10 ára að
ég væri að flytja ásamt fjölskyldu
minni til Reykjavíkur en við vor-
um ákveðnar í að halda sambandi.
Næstu árin eyddum við mörgum
helgar- og sumarfríum til skiptis
hvor hjá annarri. Svo komu ung-
lingsárin og við urðum sífellt upp-
teknari hvor á sínum stað. Við
misstum þó aldrei alveg sam-
bandið og ég man að þegar við
vorum 19 ára fór ég og heimsótti
Mæju í Þorlákshöfn. Hún var þá
komin í sambúð með tvö lítil börn
og rak þar heimili með þvílíkum
myndarskap, bakaði, saumaði og
prjónaði á litlu krílin sín tvö. Ég
man hvað ég dáðist að dugnaðin-
um í henni, en þarna var ég ennþá
að fá vasapening hjá mömmu og
pabba.
Árin liðu og samskiptin urðu
minni en við hittumst þó alltaf á
einhverra ára fresti og náðum að
halda sambandi í gegnum sam-
félagsmiðla. Lífið hjá Mæju var
ekki alltaf auðvelt og síðastliðin
ár voru henni sérstaklega erfið í
baráttu hennar fyrir litla strákn-
um sínum.
Ég vona svo innilega að núna
sértu komin á betri stað og þér
líði betur. Þú áttir svo miklu betra
skilið, elsku Mæja mín.
Ég bið góðan Guð að styrkja
fjölskyldu þína og vini í sorginni.
Minningin um fallegu stelpuna
með stóra hjartað lifir.
Hvíl í friði elsku hjartans
Mæja mín.
Þín vinkona,
Jórunn.
Ég kynntist Maríu Ósk sum-
arið 1994 þegar við urðum ná-
grannar á Egilsbrautinni, Mæja
með Salnýju Sif pínulitla og ég
ófrísk að frumburðinum mínum,
þessi kynni urðu að mjög góðri
vináttu…
Þú sendir mér eitt sinn þessi
fallegu orð og núna kem ég þeim
áfram til fjölskyldu, aðstandenda
og vina þinna…
„Oft er gleði í draumi grátur …
Guð var að minna mig á þig …
sem segir mér
að hann er að umvefja þig núna…
hann elskar þig og vill hugga þig.
Mér þykir mikið vænt um þig
Gleði í draumi … grátur í vöku.“
Takk fyrir að vera vinkona
mín, takk fyrir að prjóna fyrir
mig dreka-, svína- og froska-
húfurnar, takk fyrir öll kaffi-
spjöllin okkar, allar hug-
myndirnar, knúsin og fyrir að
vera þú.
Ég mun alltaf varðveita vin-
áttu okkar um ókomnatíð elsku
Mæja mín, þín er sárt saknað fal-
lega Mjallhvít sem skildi eftir sig
spor í hjörtum okkar og hvar sem
er.
Elsku Salný, Siggi, Gabríel,
Kristinn, barnabörnin, foreldrar,
systkini og aðrir aðstandendur
Maríu Óskar: Ég votta ykkur
mína dýpstu samúð á þessum erf-
iðu tímum, megi góðar vættir
veita ykkur styrk, minning henn-
ar lifir sem ljós í hjörtum okkar.
Þín vinkona,
Guðrún Ingibjörg (Inga).
Það er þyngra en tárum taki að
setjast niður og rita hinstu kveðju
til þín.
Þegar ég minnist þín þá sé ég
þig í síðri, fallegri prjónapeysu,
sem þú að sjálfsögðu hafðir prjón-
að þér, hárið tekið í laust tagl,
augun þín dáleiddu mann með
þessi endalaust löngu augnhár
sem náðu næstum til himins. Sé
þig skellihlæjandi, þú með þína
smitandi gleði og hlátur.
Hugur minn leitar aftur í fjöl-
margar minningar sem við áttum
saman, sérstaklega í þann tíma
þegar við vorum báðar ungar
mæður, uppfullar af alls konar
skemmtilegum hugmyndum. Það
voru sko ófá kvöldin sem við
eyddum í það að föndra, mála og
hlæja saman, það var alltaf gott
að vera í kringum þig, svo mikil
hlýja og gleði. Það var ekki annað
hægt en að dást að dugnaðinum
og drifkraftinum í þér, það var
sama hvers kyns verkefnið var –
tengja ljós, flísaleggja, smíða,
gera við eða hvað eina, þú klár-
aðir verkið. Þú elskaðir að hafa
hlýlegt og fallegt í kringum þig
enda báru heimili þín þess merki.
Oftar en ekki voru þar gamlir og
lúnir munir með sál sem þú náðir
að glæða lífi með þinni einstöku
alúð. Held að heimilin þín hafi
einmitt endurspeglað þig, full af
hlýleika og ást. Þeir sem voru svo
heppnir að fá knús frá þér vita að
þau gerðust ekki innilegri – þú
snertir svo ótalmarga með hlýju
þinni og ást á þinni lífsleið.
Elsku Mæja, ég veit að vegferð
þín í þessu jarðríki var oft á tíðum
þyrnum stráð og síðustu árin
voru þér mjög erfið. Ég fylgdist
með þér í fjarska og það nagar
mig inn að beini að hafa ekki
brunað til þín eða hringt í þig þeg-
ar ég sá að brosið þitt var farið að
dofna.
Ég mun alltaf halda í minn-
inguna um brosandi, fallegu
Mæju mína sem öllum vildi vel.
Hryggðar hrærist strengur
hröð er liðin vaka
ekki lifir lengur
ljós á þínum stjaka.
Skarð er fyrir skildi
skyggir veröldina
eftir harða hildi
horfin ertu vina.
Klukkur tímans tifa
telja ævistundir
ætíð lengi lifa
ljúfir vinafundir.
Drottinn veg þér vísi
vel þig ætíð geymi
ljósið bjart þér lýsi
leið í nýjum heimi.
(Hákon Aðalsteinsson)
Elsku Salný, Siggi, Gabríel,
Kristinn, Sigga, Siggi, Sturla,
Gestný, Kamela og fjölskyldur,
ég sendi ykkur styrk á þessum
erfiðu tímum.
Sigurrós
Hallgrímsdóttir.
María Ósk
Sigurðardóttir
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HALLGERÐUR GUNNARSDÓTTIR,
Efri-Sandvík, Grímsey,
lést á öldrunarheimilinu Hlíð á Akureyri
11. júlí.
Útför hennar fer fram frá Glerárkirkju
föstudaginn 17. júlí klukkan 10.30.
Guðmundur Hannesson Marta Pálsdóttir
Gunnar Hannesson Ragna Gunnarsdóttir
Kristín Hannesdóttir
Sigurður Hannesson Guðbjörg Henningsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær frændi okkar,
BOGI SIGURÐSSON
frá Vatni í Haukadal,
Dalbraut 27, Reykjavík,
lést á Landspítalanum sunnudaginn 12. júlí.
Systkinabörn
og aðrir aðstandendur
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓN SIGURÐSSON
frá Sleitustöðum í Skagafirði,
lést á heimili sínu mánudaginn 13. júlí.
Útförin verður auglýst síðar.
Reynir Þór Jónsson Ingibjörg Jónsdóttir
Íris Hulda Jónsdóttir Björn Gunnar Karlsson
Gísli Rúnar Jónsson
Lilja Magnea Jónsdóttir Skúli Hermann Bragason
barnabörn og barnabarnabörn