Bæjarins besta - 21.03.1990, Page 11

BÆJARINS BESTA
11

g§
Þegar fólk er eins ogþú, sem
ert sátt við fortíðina og horf-
ir fram á við, þá kemur hún
lítið fram nema þá kannski
atburðir sem hafa snert þig
djúpt, eins og dauðsfall ná-
ins ættingja til dæmis.
Sá það sem
öðrum var hulið
Þegar einhver hefur það
fyrir reglu að „sanna“ sig á
þennan hátt þá er ólíklegt að
manneskjan hafi nokkra
hæfileika til að spá og senni-
legast að hún spái bara upp
úr bókum. Ég held að fólk
sem hefur enga næmni eða
dulræna hæfileika ætti að
láta það vera að reyna að spá
fyrir öðrum. Það væri svona
næstum því álíka og ef ég
reyndi að spá í gegnum síma,
án þess að hitta fólkið og án
þess að finna nokkuð frá því
sem kemur í gegnum spilin,
tölurnar og í nærveru þess
við sem erum næmari en
annað fólk verðum að leggja
mikið á okkur til að hrinda
því illa burt því auðvitað
reynir það að komast í gegn
eins og það góða.
Þessi næmleiki er ættgeng-
ur. Faðir minn heitinn var
mjög næmur þó hann færi
leynt með það, systir hans
líka, önnur systra minna,
systurdóttir mín og líka ann-
ar sona minna. Ég held að ég
hafi verið 15 eða 16 ára þeg-
ar ég leit í bolla fyrst. Ég var
í heimsókn með mömmu hjá
systur hennar og þær voru að
famni að kíkja í kaffibolla.
',g leit í hann og sá þar eitt-
hvað sem þær sáu ekki og
það kom fram fáum dögum
síðar. Annars hef ég lítið
gert af því að spá í bolla. Þar
sjást oftast hlutir eins og bíl-
ar og happdrættisvinningar,
veraldlegir hlutir sem mér
finnst ekki skipta máli.
Sem unglingur byrjaði ég
með vinkonum mínum að
og hef getað hjálpað fólki til
að verða hamingjusamara en
það var áður.
Ég vil
hjálpa öðrum
Þetta er það sem er
sterkast hjá mér, að hjálpa
fólki. Lengst af hef ég spáð í
aukavinnu, haft annað starf
með en síðustu árin hef ég
aðeins sinnt þessu. Ég út-
skrifaðist úr hárgreiðslunámi
fyrir fimm árum og get alltaf
unnið við það en mig langar
til að reyna að hafa atvinnu
af því að spá hér á ísafirði
eins og í Reykjavík. Þar er
ég löngu hætt að auglýsa.
Fólk kemur til mín, spárnar
koma fram og það bendir
vinum sínum á mig og
þannig vindur þetta upp á
sig. Margir koma reglulega,
tvisvar til þrisvar á ári, og
aðrir koma í hvert sinn sem
þeir þurfa að taka erfiða

i sem öðrum er hulið.“
yfirleitt.“
Ég spyr Siggu hvenær hún
hafi fyrst orðið vör við dul-
ræna hæfileika sína. „Það
var mjög snemma. Sem
krakki sá ég oft ýmislegt sem
aðrir sáu ekki og tók inn á
mig mikið af sársauka fólks
og neikvæðum straumum.
Ég var mikill sjúklingur sem
barn og var inni á spítölum
margsinnis fram á unglings-
ár. A spítölunum kynntist ég
kvölum og sársauka og tók
það alltof mikið inn á mig.
Það illa reynir líka
að komast í gegn
Alls staðar í kringum okk-
ur eru bæði góð öfl og ill og
leggja spil og upp úr því
byrjaði þetta allt saman og
jókst með árunum. Ég hef
lesið og kynnt mér allt sem
ég hef komist í um spil en
með tímanum hef ég þróað
mínar eigin lagnir og fer ekki
eftir neinum bókum lengur.
Þetta kemur bara í gegn
og ég segi fólki hvað ég sé
hreinskilnislega. Auðvitað
kemur oft fyrir að ég
sjokkera fólk og það hefur
komið fyrir að sumir hafa
reiðst en svona er ég. Ég
fegra ekki það sem ég sé og á
það til að spyrja fólk hreint
út afhverju það sé að gera
þetta og hitt, það hafi greini-
lega enga ánægju af því. Og
oft hefur síðar komið fram
að ég hef haft rétt fyrir mér
ákvörðun, skipta um vinnu
eða eitthvað slíkt.
Ég hef alltaf starfað ein og
vil hafa það þannig. Ég hef
verið beðin um að vinna með
öðrum og ganga í félög eins
og Sálarrannsóknafélagið og
Sjálfsmótunarfélög sem hafa
á síðustu árum risið upp í
Reykjavík. Þar eru næmir
persónuleikar sem hafa
kynnt sér bæði hérlendis og
erlendis, ýmsar aðferðir við
mótun og framkvæmd á
næmleika og lækningum öðr-
um til handa, eins og t.d.
heilum og líföndum.
Miðlar þurfa
mikinn styrk
Ég hef sennilega hæfileika
til að starfa sem miðill en ég
get ekki hugsað mér það. Til
að starfa sem miðill þarf gíf-
urlegan styrk og maður opn-
ar sig það mikið fyrir öðrum
heimi að það getur reynst
erfitt að hindra það illa í að
koma í gegn. Þetta veit ég af
reynslu miðla sem ég þekki
og sumir þeirra hafa þurft að
fara á geðdeildir eftir að
hafa ofreynt sig hreinlega.
Þá vil ég frekar vinna við að
spá og geta sagt stopp sjálf
þegar ég finn að ég er farin
að þreytast og krafturinn
minnkar. Hann er missterk-
ur og það kemur fyrir að ég
verð að biðja fólk að koma
síðar. Það er betra en að
reyna að spá þegar maður
hefur unnið of mikið, bæði
fyrir mig og fólkið sem leitar
til mín.“
Það er hægt að
fresta forlögunum
Forlagatrúin er sterk hjá
þeim sem trúa á spádóma og
dulræna skynjun og ég spyr
Siggu hvört hún útiloki
frjálst val fólks um örlög sín.
Hún brosir við, kannast
greinilega við þessi við-
brögð. Segir síðan: „Það er
hægt að fresta forlögunum
um óákveðinn tíma, en það
er ekki hægt að forðast þau.
Auðvitað hefur fólk alltaf
val um hvað það gerir. En
sumt er okkur ætlað og ann-
að ekki. Og okkur er ein-
faldlega ekki ætlað að skilja
allt sem gerist. Kannski
skiljum við það seinna. Það
er svo margt skrítið í lífinu.
Hvernig stendur til dæmis á
því að í hvert sinn sem
mannkyninu tekst að finna
lyf við áður ólæknandi sjúk-
dómi þá kemur upp nýr, enn
hættulegri?"
Ég á fá svör við þessu en
spyr á ný hvernig hún geti
fært rök fyrir því að plánetur
eins og Satúrnus, Venu^ og
aðrar fjarlægar stjörnur geti
mögulega haft eitthvað að
segja um örlög fólks á jörð-
inni. Hvað veldur? Hún ypp-
ir öxlum. „Okkur er ekki
ætlað að skilja allt. Þessi áhrif
stjarnanna á líf fólks
þekkjum við af reynslunni
en við getum ekki skýrt þau
með rökum.
Mér er
vísað áfram
Ég hef engin rök fyrir því
hvers vegna mér eru sagðir
hlutir og vísað áfram. Þannig
er það bara. Og oft fer ég
eftir því í blindni jafnvel þótt
ég hefði gert annað hefði ég
tekið eigin ákvörðum og
alltaf kemur í ljós að mér var
vísað í rétta átt.“
Ég spyr hana hvort líf
manneskju sem finnur á sér
ókomna atburði og er vísað
af verum eða öflum úr öðr-
um heimi sé ekki dans á rós-
um, þar sem hún viti oftast
hvað koma skal og hvað
ákvarðanir séu réttar en hún
hristir höfuðið ákveðin.
„Nei, alls ekki. Ég er nú
búin að ganga í gegnum ým-
islegt. Þegar ég segi að mér
sé vísað í ákveðna átt þá er
ekki hægt að vfsa manni frá
morgni til kvölds og auðvit-
að hafa allir sinn frjálsa vilja
til að fara eftir. Og oft tekur
lífið óvænta stefnu. jafnt hjá
mér og öðrum.
Hef séð yfir
í annan heim
Ég hef fylgt látnu fólki
yfir, til dæmis föður mínum
og þaðan hef ég margt af því
sem ég lifi eftir. Ég hef farið
sálförum í fylgd annars
manns og séð hluti sem ég
hef reynt að túlka sjálf. Ég
veit ekki alltaf hvers vegna
ég veit og trúi á ýmislegt en
margt af því kemur úr öðrum
heimi. Ég veit að það er tek-
ið misjafnlega á móti fólki
þegar það deyr. Stundum
þarf það að bíða heilu æv|-
skeiðin eftir því að komast
áfram og ná lengra. Aðrir fá
nóg að starfa og lenda í ýms-
um sveiflum og átökum og
harðna við hverja raun.“ Ég
spyr hvort hún sé að segja
með þessu að hún trúi á end-
urholdgunarkenningar og
hún kveður já við því. „Ég
er ekki endilega að segja,
eins og Búddistar, að maður-
inn fari alltaf upp á við á
hverju æviskeiði. Ég lít á
þetta sem ákveðna braut
sem fólk fer eftir sem hægt er
til dæmis að skipta upp í níu
skeið eða fleiri. Á hverju
skeiði lærist eitthvað en
stundum lærir fólk ekkert og
verður að bíða án þess að
nokkuð gerist í þroska þess.
Fólk eldist án þess að verða
nokkurn tímann fyrir áföll-
um, lifir rólegu lífi á sama
stað alla ævi, gerir aldrei
neitt sem skiptir máli og
leggur ekkert á sig.
Stundum fæðast börn með
gamlar sálir. Þau eru næm
og segja oft undarlega hluti
sem enginn botnar neitt í.
Þetta kannast margir við hjá
börnum sínum en afgreiða
orð þeirra með því að þetta
sé eitthvað barnabull og or-
sökin sé of sterkt ímyndun-
arafl.
Finn strauma frá
fólki og stöðum
Margir halda að þeir sem
eru næmir og hafa dulræna
hæfileika séu heiðnir eða
hafi einhverja einkatrú en
það er vitleysa. Ég lít á mig
sem trúaða manneskju.
Góðu öflin koma alltaf úr
trúnni. Kannski er það þess
vegna sem ég fann strax
góða strauma í þessu húsi
sem Hjálpræðisherinn rak
eitt sinn.
Ég finn oftast strax og ég
kem á staði í fyrsta skipti
hvernig áhrif streyma frá
staðnum. Finni ég ill öfl og
vonda strauma þá tengist