Morgunblaðið - 23.12.2020, Blaðsíða 19

Morgunblaðið - 23.12.2020, Blaðsíða 19
MINNINGAR 19 MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 23. DESEMBER 2020 ✝ Sigríður Magn-úsdóttir fædd- ist í Reykjavík 23. nóvember 1924. Hún lést á Land- spítalanum í Foss- vogi 15. desember 2020. Foreldrar hennar voru Magn- ús Skaftfjeld Hall- dórsson, bifreið- arstjóri og bíla- innflytjandi frá Kárastöðum í Þingvallasveit, f. 1893, d. 1976, og kona hans, Steinunn Kristjánsdóttir, hús- freyja á Skólavörðustíg 28, f. 1893, d. 1984. Bræður Sigríðar: Halldór, f. 1922, d. 2011, og Magnús, f. 1926. Sigríður giftist hinn 21. júní 1952 Herði Ágústssyni, listmál- ara og fræðimanni, f. 4.2. 1922, d. 10.9. 2005. Foreldrar hans voru Ágúst Markússon vegg- fóðrarameistari, f. 1891, d. 1965, og kona hans, Guðrún Guð- mundsdóttir, f. 1893, d. 1947. Börn Sigríðar og Harðar eru: 1) Háskóla Íslands 1946. Sama ár hélt hún til Frakklands og lagði stund á nám í frönsku máli og bókmenntum við Sorbonne- háskóla í París þaðan sem hún lauk licence-ès-lettres-prófi árið 1951. Sigríður kenndi frönsku við Menntaskólann í Reykjavík um áratuga skeið, frá 1951 til 1994, og hélt þekkingu sinni við með því að sækja endurmennt- unarnámskeið í Frakklandi þeg- ar þess var kostur. Hún var lög- giltur dómtúlkur og skjala- þýðandi í frönsku og stunda- kennari við Háskóla Íslands 1977-1982. Frönsk tunga, bók- menntir og menning áttu hug hennar alla tíð þótt hún hefði einnig mikið yndi af íslensku máli og bókmenntum. Hún gegndi ýmsum félags- og stjórn- unarstörfum meðfram kennslu- störfum, þar á meðal fyrir Félag frönskukennara á Íslandi, og lagði einnig nokkra stund á þýð- ingar og ritstörf. Útför Sigríðar verður gerð frá Dómkirkjunni í Reykjavík í dag, 23. desember 2020, og hefst athöfnin klukkan 11. Sjá https://livestream.com/luxor/ sigridur Virkan hlekk á streymi má finna: https://www.mbl.is/andlat Gunnar Ágúst há- skólakennari, f. 1954, kvæntur Guð- björgu E. Benja- mínsdóttur ráð- gjafa, f. 1958; þeirra börn: Sigríð- ur Vala, f. 1980; Katrín, f. 1986, m.h. Baldvin Þ. Magn- ússon, f. 1982, dótt- ir þeirra Brynhild- ur Erna, f. 2018; Sólveig María, f. 1998, sbm. Arn- ar Ingi Ingason, f. 1996. 2) Stein- unn líffræðingur, f. 1956; börn hennar og f.m. Magnúsar Ólafs- sonar, f. 1954: Fjóla Kristín, f. 1987, sbm. Najim Amiri, f. 1984, og Hörður Páll, f. 1992. 3) Guð- rún sagnfræðingur, f. 1966, sbm. Árni Tryggvason, f. 1963; dætur hennar og f.m. Árna Svans Daníelssonar, f. 1973: Guðrún María, f. 2002, og El- ísabet f. 2006. Sigríður lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum í Reykja- vík árið 1944 og BA-prófi frá Þau áttu heima á hæðinni fyrir ofan okkur, Sigga frænka, Hörð- ur og börnin þeirra tvö – og síðan þrjú. Yfir heimilinu sveif einhver framandi og spennandi andi, eitt- hvað útlent, eitthvað franskt. Ein sönnun þess var sú að maturinn var öðruvísi, það var spagettí í fimmtudögum, löngu áður en pasta var kynnt til sögunnar á öðrum heimilum í húsinu. Fyrir barn var það mikið öryggi að hafa þau svona nálægt og að eiga alltaf aðgang að þeim. Ein sterk minn- ing er að koma heim úr skóla, setjast í eldhúsið hjá Siggu þar sem hún lét mig lesa upphátt. Mörgum árum síðar lét hún mig lesa frönsku við borðstofuborðið. Sigga lagði líka áherslu á að kynna mér aðra menningu. Ég hafði lengi verið aðdáandi Andr- ésar Andar og fékk lánuð blöðin hjá Gunnari Ágústi. Svo fór að Siggu og Herði fannst nóg komið af þessum lestri og fóru að gefa mér listaverkabækur, þar sem helstu verk stærstu málara Evr- ópu voru kynnt. Þessar bækur veittu mér mikla gleði, vöktu for- vitni og voru hvatning til að skoða síðar verkin á erlendum söfnum. Á seinni árum hefur það verið fastur liður að koma í afmælis- veislu Siggu þar sem andinn sem ríkti á Laugaveginum fyrir svo ótal mörgum árum lifnaði við. Við töluðum stundum saman í síma og öðru hvoru hringdi Sigga. Hún vildi ekki tala mjög lengi en spurði dálítið kvíðin en um leið áhugasöm: „Hvar ertu núna?“ – hún vildi fylgjast með ferðalögum mínum um heiminn en líka vita af mér í öryggi. Nú er hún farin, þessi glæsi- lega, vitra og hlýja heimskona sem alltaf hefur verið til staðar. Við sem eftir sitjum erum fátæk- ari, það hefur myndast tómarúm sem ekki verður fyllt. Innilegar samúðarkveðjur sendi ég Gunn- ari Ágústi, Steinunni, Guðrúnu og fjölskyldum þeirra. Anni G. Haugen. Nú þegar Sigríður Magnús- dóttir er kvödd hugsa ég um starf kennarans, sem er svo óendan- lega mikilvægt og mótandi fyrir nemandann. Og getur jafnvel skipt sköpum um hvernig til tekst með áframhaldið, heilt mannslíf. Sigríður var í fremsta flokki þeirra gæðakennara sem hafa miðlað mér af örlæti hugans og innlifun. Kennslan hennar einkenndist af einstakri alúð, skipulagi og brennandi áhuga á faginu – frönsku, franskri menningu og bókmenntum sérstaklega. Ég á henni að þakka það sem er líklega mín magnaðasta upplifun úr MR- kennslustofu. Það var prósaljóð Beaudelaires, L’étranger, ástar- játning til skýjanna, sem hún fór með og þýddi fyrir okkur, af hrifningu og með því látleysi sem einkenndi hana. Ógleymanlegt. Eitt af því athyglisverða í kennslunni hjá Sigríði var að hún fór ekki í manngreinarálit og gerði ekki upp á milli góðra nem- enda og þeirra sem síður stóðu sig. Teldi hún að nemandi þyrfti sérstaka athygli af því hann stæði höllum fæti í frönskunni, þá hafði hún áætlun til að bjarga því, með sérverkefnum, og sparaði hvergi alúð og fyrirhöfn. Ánægjulegt er að hugsa til þess hverja liðsmenn frönsk tunga eignaðist á Íslandi í ein- hverjum merkilegustu kennurum sem hægt er að hugsa sér. Magn- ús G. Jónsson, sem hafði það líka á sinni afrekaskrá að semja fín- ustu kennslubók í einu tungu- máli, sem ég veit um. Og svo Sig- ríður, plús Vigdís Finnboga- dóttir. Ég naut kennslu þessara tveggja súperkennara, í daglegu tali Sigga franska og Vigga franska. Kannski ekki nógu virðuleg gælunöfn yfir heimsdís- irnar sem svo mjög settu svip sinn á MR. Það var upplifun að koma á heimili Sigríðar og Harðar Ágústssonar. Við ungmennin, í vinfengi við börnin þeirra, blikn- uðum fyrir framan stranglega kompóneraðar myndirnar hans Harðar. En menningin var ekki bara á veggjunum, hún var í and- rúmsloftinu, og þau hjónin mótuð af námsárunum í París. Það var ekki lítið uppeldisatriði að koma á þetta heimili, og meira að segja talað við okkur gemlingana eins og við værum viti borin. Sigríður fór til frönskunáms í París árið 1946 og varð það að teljast ævintýralegt tiltæki, því það var algjör undantekning að íslenskar konur þess tíma færu í framhaldsnám, hvað þá til út- landa. En þessi fágaða hógværa kona flíkaði ekki öllu sem hún bjó yfir. Hún var til dæmis ein af þeim sem hafa húmor í besta lagi, en hélt þeirri gáfu sinni til hlés í kennslustundum. Það var lán fyrir mig að eign- ast tryggð Sigríðar. Hún fylgdist með því sem var að gerast á rit- vellinum hjá mér, lagði jafnvel blessun yfir einn og annan titil á frönsku. Og vel geymi ég góðu og vel völdu orðin hennar um hitt ritverkið mitt og þetta. Ómetan- legt fyrir einn höfund að eiga svo víðmenntaðan og naskan lesanda. Fyrir fáeinum árum kom hún háöldruð á einhverja uppákom- una kringum bók eftir mig. Glæsileg, ung í anda og glaðleg. Sjálfri sér lík. Og velvildin í garð nemandans fyrrverandi hafði heldur ekki breyst. Ég kveð minn gamla frönskukennara með sér- stöku þakklæti og hlýju. Steinunn Sigurðardóttir. Sigríður Magnúsdóttir Mamma var fríð kona, lífsglöð, skemmtileg og mannblendin. Hún var langyngst fjögurra dætra for- eldra sinna. Hún var augasteinn föður síns Árna Jónssonar, sem hélt mikið upp á Rögnu sína. Árni spilað á orgel og hafði unun af músík og söng. Mamma erfði þessa góðu eiginleika ríkulega frá föður sínum. Ég man eftir heim- sóknum til afa og ömmu í Þver- holti 3 þar sem glaðværðin ríkti þegar fjölskyldan kom saman. Þá var gjarnan safnast saman við pí- anóið, sem Anna móðursystir hafði keypt, og sungin voru ætt- jarðarlögin upp úr fjárlögunum, eða kindabókunum, eins og mamma kallaði þær, og síðan var spilað bridge af miklu kappi. Foreldrar mínir fengu mig í hendur tuttugu daga gamlan í september 1952 en þeim hafði ekki orðið barna auðið. Þau ætt- leiddu mig og gengu mér í for- Ragnhildur Árnadóttir ✝ RagnhildurÁrnadóttir fæddist 22. maí 1920. Hún lést 5. desember 2020. Útför Ragnhild- ar fór fram 17. des- ember 2020. eldra stað. Ég man fyrst eftir mér á heimili foreldra minna í tvílyftu húsi við Túngötu 11 í Keflavík. Við bjugg- um á efri hæðinni en pabbi var með tann- læknastofu og tann- smíðaverkstæði á neðri hæðinni. Ég á góðar minningar úr æsku, en foreldrar mínir hlúðu vel að mér og sýndu mér ástúð og umhyggju alla tíð. Heimilið og faðmur þeirra beggja stóð einnig opinn fyrir félögum mínum og reyndar öllum börnun- um í nágrenninu, ef því var að skipta. Mikill gestagangur var á æsku- heimilinu og vinir foreldra minna voru sumir hverjir nánast heima- gangar á heimilinu og naut ég góðs af því á marga lund. Foreldr- arnir voru vinmargir og gestrisn- ir. Oft var sest við píanóið og sung- ið saman, eins og verið hafði á æskuheimili mömmu. Mamma spilaði þá sjálf á píanóið og sungu foreldrar mínir bæði af hjartans lyst ásamt gestunum. Mér er enn í fersku minni ferð, sem farin var að kvöldlagi á Land Róvernum fullum af krökkum úr nágrenninu til að leyfa okkur að skauta á Seltjörn, líklega veturinn 1963. Við skautuðum í myrkrinu á ísilögðu vatninu og bjarminn af bílljósunum sem pabbi beindi út á vatnið lýsti okkur. Það var ævin- týri líkast. Ég var kominn yfir þrítugt þeg- ar ég kynntist blóðfjölskyldu minni. Mömmu var fyrst nokkuð brugðið, en hún tók systkinum mínum vel og fór alla tíð vel á með þeim og hefur gagnkvæmur hlý- hugur skapast á milli þeirra í tím- ans rás. Við Racel höfum nú búið á Bar- ónsstígnum um alllangt skeið. Amma mín Hólmfríður Oddsdótt- ir annaðist aldraða foreldra sína og önnur ættmenni hér í húsinu á fjórða áratug síðustu aldar. Þessi háttur var gjarnan við- hafður á árum áður, en er nú að mestu aflagður. Árið 2013 flutti tengdapabbi Ólafur Eiríksson einnig til okkar og gátum við hlúð að og stutt hvert við annað í lífsins amstri fram til ársins 2017. Þá var svo komið að þau þurftu það mik- illar aðhlynningar við að vart varð við ráðið og komust þau um svipað leyti á hjúkrunarheimilið á Hrafn- istu. Frá aldamótum fórum við oftsinnis í styttri eða lengri ferðir um landið saman ásamt fleiri vin- um og skyldmennum. Við eigum ótal góðar minningar úr þessum ferðum sem seint gleymast. Að lokum vil ég þakka mömmu samfylgdina í hartnær sjö áratugi. Megi Guð blessa þig og minningu þína um alla framtíð. Oddur Garðarsson. Frímann & hálfdán Útfararþjónusta Frímann 897 2468 Hálfdán 898 5765 Ólöf 898 3075 Sími: 565 9775 www.uth.is uth@uth.is Cadillac 2017 Elsku besta móðir okkar, tengdamóðir og amma, ÁGÚSTÍNA DAGBJÖRT EGGERTSDÓTTIR, lést fimmtudaginn 10. desember á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ. Útför hennar var gerð frá Fríkirkjunni í Reykjavík 22. desember. Í ljósi aðstæðna var útförin gerð í kyrrþey. Starfsfólki hjúkrunarheimilisins Skógarbæjar eru færðar alúðarþakkir frá fjölskyldunni fyrir mikla og góða umönnun við hana síðasta spölinn. Anna Bjargey Gunnarsdóttir Ari Brimar Gústafsson Þjóðólfur Gunnarsson Ragnar G. Gunnarsson Heiðrún Rósa Sverrisdóttir Eggert Gunnarsson Lovísa María Gunnarsdóttir barnabörn og barnabarnabörn Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi, PÉTUR BJÖRGVIN MATTHÍASSON, Hjallavegi 5, Njarðvík, lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja sunnudaginn 13. desember. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna. Elísabet Kristjana Matthíasdóttir Hjördís Sigurbjörg Matthíasdóttir Halldóra Sigurjóna Matthíasdóttir Matthildur Guðmunda Matthíasdóttir Stella María Matthíasdóttir Kristján Jóhann Matthíasson Braghildur Sif Little Matthíasdóttir makar þeirra og frændsystkini Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir og amma, DÓRA LYDÍA HARALDSDÓTTIR, Geitlandi 3, Reykjavík, varð bráðkvödd á heimili sínu sunnudaginn 20. desember. Jarðarförin verður auglýst síðar. Arinbjörn Árnason Joanne Árnason Pálína Árnadóttir Margrét Árnadóttir Þórður Mar Sigurðsson Haraldur Haraldsson Páll Haraldsson Aron James og Joshua Ben Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, JÓRUNN FANNEY ÓSKARSDÓTTIR, áður Hringbraut 65, Hafnarfirði, lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, laugardaginn 19. desember. Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju þriðjudaginn 29. desember klukkan 13. Vegna aðstæðna verða einungis nánustu aðstandendur viðstaddir. Sigurður P. Sigmundsson Valgerður Heimisdóttir Einar P. Guðmundsson Lára Halldórsdóttir Óskar H. Guðmundsson Berglind Hallmarsdóttir Björgvin S. Guðmundsson Þóra Hallgrímsdóttir Sigrún B. Guðmundsdóttir Elín Þ. Guðmundsdóttir Guðmundur F. Guðmunds. Kolbrún Magnúsdóttir Klara G. Guðmundsdóttir Miles Boarder barnabörn og barnabarnabörn Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, VALDIMAR SIGURÐUR GUNNARSSON, Vallargötu 25, Keflavík, lést á Hrafnistu Nesvöllum laugardaginn 19. desember. Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn 29. desember klukkan 13. Í ljósi aðstæðna munu einungis nánustu aðstandendur vera viðstaddir athöfnina. Athöfninni verður streymt á http://www.facebook.com/groups/utforvaldimars/ Sæmundur Valdimarsson Herdís Óskarsdóttir Gunnar B. Valdimarsson Sigríður H. Guðmundsdóttir Sveinn Valdimarsson Brynja Eiríksdóttir Rúnar Gísli Valdimarsson barnabörn og barnabarnabörn

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.