Málfríður - 15.09.1999, Side 29

Sumarnámskeið í Frakklandi
Fyrir milligöngu Monsieur Emmanuel
Mannoni, menningarfulltrúa franska
sendiráðsins í Reykjavík varð ég svo ljón-
heppin að hljóta styrk til að fara á nám-
skeið í Frakklandi í sumar. Námskeiðið var
á vegum BELC, Bureau pour l'En-
seignement de la Langue et des Cultures,
sem er afar virt stofnun innan franska
menntakerfisins. Það var haldið í háskól-
anum í Caen í Normandie og stóð í ijór-
ar vikur. Námskeiðið sóttu um 360
frönskukennarar frá 73 þjóðlöndum þann-
ig að hópurinn var virkilega litríkur og
fjölbreytilegur. Við bjuggum öll saman á
háskólagarðinum, mötuðumst saman í
mötuneytinu þrisvar á dag, vorum saman í
kúrsum frá morgni til kvölds án þess að
nokkurn tímann bæri skugga á samskipt-
in. Eg var eini Islendingurinn í hópnum
og var það mér fremur til góðs. Eg var
nauðbeygð til að leggja eigið móðurmál á
hilluna og notast eingöngu við frönskuna
sem tjáningarmiðil í heilan mánuð. Þótt
ekki hefði komið fleira til hefði það eitt
nægt til að gera mér námskeiðið árangurs-
ríkt. En auðvitað kom margt fleira til.
Námskeiðið var þaulskipulagt frá
morgni til kvölds. Þátttakendur völdu sér
tvo kúrsa á morgnana frá kl. 8.15 til kl.
12.30, síðan einn kúrs síðdegis frá kl.
16.30 til kl. 18.30 og á kvöldin var annað-
hvort hægt að velja sér kúrs frá kl. 20.30
til kl. 22.30 ellegar stunda jógaleikfimi og
andlega jafnt sem líkamlega slökun. Ekki
veitti nú af. Kvikmyndasýningar voru ein-
nig tvö kvöld í viku og voru þá að sjálf-
sögðu eingöngu sýndar franskar kvik-
myndir og fóru fram umræður um þær
eftir sýningu. Tilsögn í tölvunotkun fór
fram eftir hádegismatinn milli kl. 14.30 til
kl. 16.30. Hver stund var skipuð og mað-
ur gat því í raun verið upptekinn við
námið frá morgni til kvölds í orðsins fyllstu
merkingu.
Margir kúrsar voru í boði hver öðrum
athyglisverðari og betri þannig að valið
reyndist erfitt. Eg reyndi að velja eftir efn-
isinntaki kúrsanna og orðspori kennaranna
en þarna var saman kominn myndarlegur
hópur úrvals kennara og fræðimanna sem
nutu virðingar hver á sínu sérsviði. Megin-
inntak kúrsanna var að sjálfsögðu kennslu-
fræðilegs eðlis, einkum þó það er laut að
kennslu frönsku sem erlends tungumáls.
Frakkar eru mjög framarlega í kennslu-
fræði eigin tungumáls enda blésu ferskir
vindar um kennslustofur háskólans í Caen
þegar kraftmiklir og áhugasamir kennslu-
fræðingar og málvísindamenn létu gamm-
inn geisa af miklum eldmóð, andríki og
orðaflaumi sem Frökkum er einum lagið.
Það sem kom mér þægilega á óvart var
hversu mikil áhersla var lögð á hlutverk
kennarans í kennslustofunni við kennslu
nemenda sinna. Fagmennska, viðhorf, við-
mót og geðslag kennarans voru í brenni-
punkti varðandi nám og kennslu. Líkam-
leg nærvera hans og bein samskipti við
nemendur í kennslustofunni virtust skipta
meginmáli þegar horft var til þess hvort
kennslustundin væri vel heppnuð eður ei.
Tölvur voru góðar til síns brúks en ein-
göngu sem hjálpartæki við kennsluna og
þegar við átti. Mér létti mikið við þetta
mennska viðhorf til hlutverks kennarans
þegar hugsað er til umræðunnar um
tækni- og tölvuvæðingu kennslunnar,
m.ö.o. afmennskun hennar, sem virðist
nokkuð fyrirferðarmikil hér á landi. Af
henni má ráða að starf kennarans í fram-
tíðinni verði ekki lengur fólgið í mann-
eskjulegu samstarfi og samneyti við nem-
endur sína innan veggja skólastofunnar
heldur verði kennarinn að ná til nemenda
gegnum tölvur og flókinn tæknibúnað.
Kennari sem hvorki kann, getur né hefur
tækifæri til að læra að matreiða námsefnið
inn á tölvur verður óhæfur og honum
skipað út fyrir annan tæknivæddari.Virki-
lega óaðlaðandi framtíðarsýn.
Jórunn Tómasdóttir
Frakkar eru
mjög framar-
lega í kennslu-
fræði eigin
tungumáls.
29