Málfríður - 15.09.2000, Blaðsíða 21

Virkar leikaðferðir í talþjálfun —Techniques
d’animation de classe - avec la priorité á l’oral
Dagana 5. til 8. júní á nýliðnu sumri var
haldið árlegt námskeið fyrir frönskukenn-
ara hjá Endurmenntunarstofhun Háskóla
Islands. Nánrskeiðið var að venju skipulagt
í samvinnu við Félag frönskukennara á Is-
landi og voru þátttakendur um tuttugu
talsins. Leiðbeinandi að þessu sinni var dr.
Haydée Silva Ochoa og kom hún langt
að, eða alla leið frá Mexíkóborg. Haydée
höfðu tveir félagar í FFI kynnst á sumar-
námskeiðum í Caen í Frakklandi og heill-
ast af frumlegri aðferðafræði hennar og
eldmóði.
Meginþenra námskeiðsins voru leikir
og leikræn tilþrif í frönskukennslu enda
yfirnrarknrið námskeiðsins að auka fræði-
lega þekkingu og skapa unrræður unr
kennsluaðferðir, senr byggja á nrikilvægi
leiks í tungunrálanámi, sérstaklega hvað
varðar þjálfun talfærni (sbr. nánrskeiðslýs-
ingu í bæklingi EHI). Haydée Silva er sér-
fræðingur á þessu sviði og var það því
nrikill fengur fyrir FFI að fá hana til að
leiða íslenska frönskukennara inn í þann
töfraheim senr hún hefur byggt upp í
kennslu sinni og rannsóknunr á síðustu
árunr. Henni varð heldur ekki skotaskuld
úr því að vinna hug og hjörtu þátttakenda
senr yngdust og hresstust eflaust allir unr
nokkur ár við leiki og hlátrasköll þessa
fjóra daga unr leið og þeir urðu nrargs vís-
ari um nýstárlegar leiðir í tungumála-
kennslu.
Námskeiðið skiptist í þijú meginþemu
eða svið senr hér verður gerð grein fyrir í
nokkrum orðum.
Grunnæfingar
Fyrsti dagur námskeiðsins snerist unr
kynningu á ýnrsunr grunnæfingunr senr
flestar eru hugsaðar senr undirbúningur
fyrir stærri verkefni. Þetta voru m.a. svo-
kallaðir „ísbrjótar“ eða æfingar senr hafa
það að nrarknriði að hrista sanran fjöl-
breytta nemendahópa og skapa þægilegt
andrúnrsloft. Einn eftirminnilegasti þeirra,
að mati undirritaðrar, var leikur senr
gengur út á það að í stað þess að nenrend-
ur vinni út frá eigin persónu (nafn, aldur,
áhugamál o.s.frv.) eiga þeir að samsama sig
einhverjunr hlut senr þeim hefur þótt eða
þykir mjög vænt um og kynna sig undir
þeim formerkjunr. Einn nenrandinn er þá
t.d. brotinn sparibaukur, annar snjáður
bangsi og sá þriðji gamall og lasburða
köttur. Nemendur vinna saman í litlunr
hópunr og spyrja hver aðra út úr: „Ertu
gamall? Hver á þig? Er búið að líma þig
saman?“ o.s.frv. Þegar allir hafa fengið
nægan tínra til að spjalla þannig sanran (á
frönsku að sjálfsögðu!) kynnir einn úr
hópnunr félaga sína fyrir bekknunr eða
hópnunr í heild. A þennan hátt eru nenr-
endur ófeimnari við að tjá sig um leið og
þeir komast eftir hálfgerðunr krókaleiðum
að ýmsu býsna persónulegu og eftir-
minnilegu hver unr aðra.
Margar aðrar æfingar eða leikir á þess-
unr fyrsta degi nánrskeiðsins stuðluðu að
frumlegri nýtingu skólastofunnar. Þar má
t.d. nefna þá leið að strengja borða eða
þráð nokkra sentimetra frá gólfr þvert yfir
skólastofuna og biðja nemendur að standa
öðru hvoru megin við hann (Haydée not-
aði fallegan rauðan silkiborða sem jók til
muna töfra æfingarinnar). Kennarinn
varpar svo franr ýnrsunr setningunr og
nemendur hoppa fram og til baka yfir
borðann eftir því sem við á. Kennarinn
getur t.d. sagt: „Þeir senr eru hrifnir af
rauðu, hoppi yfir/hingað,“ (kennarinn
getur auðvitað bent í þá átt sem nenrend-
ur eiga að fara). „Þeir sem eiga
eitt/tvö/þrjú systkini, hoppi yfrr.“ Hér
eru að sjálfsögðu ótal möguleikar á að rifja
upp og hnykkja á hinum ólíkustu atrið-
um, s.s. litunr, fjölskyldu og ýmsu senr
Margrét Helga Hjartardóttir.
21