Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 2014, Qupperneq 39

ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS38
á öðrum stað eða selja hann. Því var mikið af efniviðnum enn endurnýtt.64
Sum húsanna voru endurbyggð á ýmsum stöðum í Reykjavík og nágrenni
og sum þeirra ferðuðust jafnvel um enn lengri veg. Sem dæmi má nefna að
olíutankurinn var fluttur til Akraness, eitt húsanna endaði í Grindavík, eitt
endaði í Kaldaðarnesi, annað í Hólmavík og eitt á Ísafirði. Sum húsanna
átti reyndar eftir að flytja enn oftar, t.d. var Pálmahús sem var endurbyggt í
Skerjafirði síðar flutt í Teigana þegar meira land þurfti fyrir flugvöllinn og
Björnshús, sem endurbyggt var á Langholtsvegi, var síðar flutt til Grindavíkur,
þar sem það stendur enn í mikið breyttri mynd.65 Sökum mikils timburskorts
voru húsflutningar býsna algengir á þessum árum og sömuleiðis var algengt
að timbur úr húsum væri tekið niður og endurnýtt á nýjum stað.66 Timbrið
úr Þorpinu var misjafnt að gæðum og sumt var ekki hæft til bygginga. Hluti
þess var sagaður niður og seldur þannig eða jafnvel notaður í mótatimbur
þegar hús voru steypt. Hluti af efnismenningu Þorpsins fylgdi því þorpsbúum
áfram á nýjan áfangastað, bæði smærri hlutir og heilu húsin. Sumir Viðeyingar
bjuggu lengi í húsum sem voru a.m.k. að hluta til úr timbri úr Þorpinu í
Viðey og a.m.k. eitt dæmi er um að húseign sem byggð var með mótatimbri
64 Thor Jensen 1983, bls. 70-76, Páll Kristjánsson 1977, bls. 48 og Gísli Sigurðsson 1983b, bls. 4-5.
65 Örlygur Hálfdánarson. Viðtal 2. febrúar 2011.
66 Sjá t.d. Guðlaug Vilbogadóttir 2011.
Bólvirki suðaustur af þorpinu. Ljósmynd: Elín Ósk Hreiðarsdóttir.