Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 2014, Qupperneq 193

ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS192
Þann 7. september
1979 hafði Ingólfur Waage,
lögreglu þjónn á Höfn í
Horna firði samband við
þjóð minjavörð og tilkynnti
honum að fundist hefðu
forn mannabein í Einholti á
Mýrum í Hornafirði. Einhver
járnbrot taldi hann einnig vera
við beinin.
Beinin fundust utan í
hólbrekku rúmlega 120 m
norður frá bænum (um 30
m norðaustur af íbúðarhúsi
sem reist var 1983). Þau
komu í ljós eftir að Steinþór
Einarsson bóndi hafði farið
með jarðýtu á hólinn, sem var
skammt vestan við nýbyggt
fjós á bænum, til að lækka
hólbrúnina árið 1978. Vorið
eftir var farið með tætara yfir
svæðið til að jafna það og
fundust beinin svo um haustið
eftir að jarðvegurinn hafði
veðrast ofan af þeim.
Upphaflega stóð bærinn í
Einholti nokkru sunnar, niður við Staðará, áður en hann var fluttur ofan
á hólinn og steinsteypt íbúðarhús byggt árið 1936. Síðasta fjósbaðstofan í
sveitinni sem búið var í var í gamla bænum og hefur kumlið líklega verið um
180 metra norður af honum.2
Miðvikudaginn 12. september 1979 flaug Guðmundur Ólafsson, safn-
vörður í Þjóðminjasafni, á Höfn í Hornafirði. Þar tók á móti honum
Gunnlaugur Haraldsson, þáverandi minjavörður Austurlands, og fóru þeir
saman að Einholti til að rannsaka beinafundinn.3
Beinin lágu 45 m vestan við fjósið, í aflíðandi brekku sem hallar til austurs
2 Kristján Benediktsson 1972, bls. 70-73.
3 Guðmundur Ólafsson 2014; Gunnlaugur Haraldsson 1980; Kristján Eldjárn 2000, bls. 241-42.
Mynd 2a. Afstöðuteikning, byggð á skipulagsuppdrætti af svæðinu.
Kumlið fannst ofarlega til vinstri (rauður ferhyrningur). Völvuleiðið
er þar skammt frá (grænn ferhyrningur). Íbúðarhúsið er staðsett of
norðarlega miðað við loftmynd af svæðinu í vefsjá Minjastofnunar
Íslands 2014 (T-1979-338-1).