Heimilispósturinn - 01.11.1949, Síða 23

netin, vafði skikkjunni vandlega
utan um stúlkuna og lagði af
stað með hana til Súsa. Er þær
voru komnar þangað, sagði hún!
— Gostanza, nú ætlað ég að
fara með þig til ágætrar serk-
neskrar konu, sem ég vinn oft
hjá og bæði er gömul og
hjartagóð. Ég ætla að mæla með
þér eins og bezt ég má, og þá
er ég viss um að hún mun taka
á móti þér og fara með þig eins
og þú værir hennar eigin dótt-
ir. En til endurgjalds getur þú
reynt að ávinna þér traust henn-
ar og hylli með því að vinn'a
vel fyrir hana og með því móti
fá að vera kyrr hjá henni þang-
að til Drottinn sendir þér betri
hjálp. —
Er serkneska frúin hafði hlýtt
á frásögn konunnar, leit hún á
stúlkuna og fór að gráta, svo
kyssti hún hana á ennið og leiddi
hana inn á heimili sitt, þar sem
hún bjó ein með nokkrum öðr-
um konum, er allar höfðu þann
starfa á hendi að búa til ýmsa
hluti úr silki, pálmablöðum og
leðri. Þetta kom sér mæta vel
bæði fyrir frúna sjálfa og hinar
konurnar og urðu þær allar góð-
ir vinir, og lærði hún á ótrúlega
skömmum tíma að tala mál
þeirra.
Meðan Gostanza dvaldi á Súsa
og var syrgð eins og hún væri
dáin af foreldrum sínum, gerðist
sá atburður, að Mariavdela
kongur í Tunis varð skyndilega
fyrir hótunum af ungum, tign-
um manni af voldugri ætt, sem
átti heima í Granada. Þessi mað-
ur fullyrti, að konungsríkið Tun-
is tilheyrði sér, og réðist með
mikinn her að kónginum í Tunis
til þess að hrekja hann burt úr
landinu. Þetta barst til eyrna
Martuccio Gomito í fangelsið
og vegna þess að hann var full-
fær í málinu og frétti að kóng-
urinn í Tunis vígbyggist af öll-
um mætti til þess að verja sig
gegn óvinunum, sagði hann eitt-
hvert sinn við fangavörðinn:
— Ef ég aðeins gæti náð tali
af kónginum, myndi ég gerast
svo djarfur að segja honum,
hvernig hann getur unnið þetta
stríð. —
Umsjónarmaðurinn leit þessi
orð berast til húsbónda síns, er
svo kom þeim alla leið til kon-
ungsins, er fyrirskipaði að Mar-
tuccio skyldi leiddur fram fyrir
sig. Er konungur spurði hann
hvaða ráð það væru, er hann
vildi gefa sér, svaraði hann
strax!
— Voldugi herra, áður en ég
kom til lands yðar, hafði ég tek-
ið eftir á hvern hátt þið berist
hér, og hafi ég skilið það rétt,
notið þér meira bogskyttur en
aðrar stríðsþjóðir. Ef það skyldi
nú vera möguleiki á að ná örv-
um óvinanna, meðan yðar her-
menn hafa nægar örvar, ímynda
ég mér að þér munduð vinna
stríðið. —
Þessu svaraði kóngurinn
þannig:
— Já, ef það mætti ske, myndi
ég áreiðanlega sigra. —
— Voldugi herra, sagði Mar-
tuccio, ef þér aðeins óskið þess,
væri það mjög auðvelt, og get-
ið þér nú heyrt á hvern hátt.
Þér skuluð láta gera miklu
mjórri strengi fyrir yðar bog-
menn, en vant er að nota, og
jafnframt verðið þér að láta
gera örvar þannig, að skoran
sé mátuleg fyrir hina mjóu
strengi. En allt þetta verður að
gerast með leynd, svo að óvin-
9 5?
21