Vinnan - 01.08.1948, Qupperneq 16

Fyrir 1940 hafði líka tekizt að sameina t. d. verka-
lýðshreyfinguna á Siglufirði, en þar hefur alltaf síðan
verið eitt öruggasta vígi íslenzkra verkalýðssamtaka.
En lang stærsta og þýðingarmesta sporið, í sameining-
armálunum álít ég að hafi verið stigið, er stjórn og
trúnaðarráð Verkamannafélagsins Dagsbrúnar sam-
þykkti á fundi sínum 13. og 14. júlí 1942 sameiningar-
stefnuskrá sína, sem send var öllum verkalýðsfélögum
í landinu. Aðalatriði þessarar stefnuskrár voru þau, að
sameina tafarlaust öll verkalýðsfélög, sem enn voru
klofin, að sameina öll stéttarfélog á landinu í Alþýðu-
sambandi Islands og gera það að voldugu fagsambandi
óháðu öllum pólitískum flokkum. Með þessu tók Dags-
brún við því forustuhlutverki í íslenzkum verkalýðs-
málum, sem henni ber, sem stærsta og sterkasta verka-
mannafélagi landsins og þeirri forustu hefur hún haldið
síðan.
Fyrstu sigrar þessarar nýju sóknar eru afnám hinna
illræmdu gerðardómslaga og svo í kjaramálunum 8
stunda vinnudagur með óskertu dagkaupi. Þeir ár-
angrar, sem síðan hafa náðzt á einstökum stöðum í
hagsmunabaráttu vinnandi fólks, hafa sýnt okkur það á
áþreifanlegan hátt hvers verkalýðssamtökin eru megnug
séu þau sameinuð. Bersýnilega er andstæðingum okkar
þetta atriði engu síður ljóst en okkur, því aldrei hafa
þeir gert aðra eins hríð að samtökum verkalýðsins og
einmitt nú. 011 afturhaldsöfl landsins hafa nú samein-
ast til einnar allsherj arsóknar á hendur verkalýðssam-
tökunum og reyna með öllum ráðum að afla sér banda-
manna innan vébanda samtakanna, til þess að geta sótt
þau samtímis innan frá og utan.
Verkalýður landsins stendur nú andspænis því að
verja samtök sín gegn hatrömmum og margþættum til-
raunum afturhaldsaflanna til að eyðileggja allt það
sem áunnizt hefur síðan hin sterka stéttareining hans
varð að veruleika með hinu nýja skipulagi Alþýðusam-
bands Islands. Þessar fyrirætlanir afturhaldsins verðum
við að koma í veg fyrir. Á herðum hvers einasta með-
lims verkalýðsfélaganna hvílir sú ábyrgð að standa nú
vörð um verkalýðssamtökin, svo að í þann varnarmúr
verði hvergi skarð. Ef við bregðumst þeirri skyldu nú,
höfum við ekkert okkur til afsökunar. Við höfum þegar
öðlast svo bitra og dýrkeypta reynslu af sundrunginni,
að enginn getur verið í vafa um það hvílíka ógæfu nýr
klofningur innan samtakanna hlyti að leiða af sér.
Heill og hamingja alls vinnandi fólks í landinu um
ófyrirsjáanlega framtíð, er undir því komin, að við
séum hlutverki okkar vaxin í dag. Takist okkur að varð-
veita eininguna erum við nógu sterk til að mæta öllum
utanaðkomandi árásum. Á þessum hátíðis- og baráttu-
degi verkalýðsins um allan heim eigum við að strengja
þess heit, að þetta skuli takast. Og ég vil enda þessi orð
mín með því að beina til ykkar allra þessum alvöruorð-
um skáldsins úr Kötlum:
Sá sem koma skal næst verður þú, einmitt þú.
Það ert þú, sem ég fel nú minn hag.
Því hin langþráða stund hefur nú, einmitt nú,
óðum nálgast og kemur í dag.
Stundin kemur í dag og til drengskapar knýr
þar til djörfungin sigrar þitt hik.
Þú ert maður of stór, þú ert maður of dýr,
til að minnka við afslátt og svik.
156
VINNAN