Vinnan - 01.08.1948, Side 27

GIOVANNI BOCCACCIO:
U R TIDÆGRU
Kona lœknis nokkurs leggur elskhuga sinn, sem lítur út
fyrir að sé dáirm i kistu, en tveir okrarar fara með hana með
manninum heim til húss hennar. Maðurinn vaknar aftur og
er tekinn fastur sem þjófur. Þerna frúarinnar skýrir dómur-
unum frá þvi að það sé hún, sem hafi falið hann i kistunni,
sem okrararnir hafi svo stolið. Verður það til þess að forða
honum frá gálganum, en orkrararnir dcemdir i sektir fyrir
þjófnaðinn.
Er konungurinn hafði lokið sögu sinni, voru
ekki aðrir eftir en Dioneo, er eftir hans skipun
hóf frásögn sína þannig.
Allar þessar hörmungar og óhamingjusömu ást-
ir hafa ekki einungis gengið ykkur til hjarta, kon-
ur góðar, heldur hef ég einnig sjálfur viknað við,
og þess vegna hef ég beðið eftir síðasta þættinum
með eftirvæntingu. Nú er honurn, sem betur fer,
lokið, ef ég skyldi þá ekki, sem ég vona að guð
forði mér frá, slá botninn í allt saman með enn-
þá raunalegra sorgarefni. Það var vissulega ekki
ætlun mín, því ég vildi koma af stað léttara og
betra efni, sem gæti gefið bendingu um hvað við
mujium hafa til frásagnar á morgun.
Þið getið nú fengið að vita það mínar elskan-
legu, að fyrir ekki alls löngu síðan var læknir í
Salerno, sem hét Messer Mazzeo della Montagna.
Á efri árum sínum hafði hann kvænzt fallegri og
götugri stúlku þaðan úr borginni, og lét hana
hvorki skorta góð klæði né gersemar, eða annað
það, er konur meta mikils. Þrátt fyrir það, þótt
hún þannig væri betur klædd en nokkur önnur
kona þar í borginni, þjáðist hún næstum stöðugt
af ofkælingu, vegna þess að læknirinn var ekki
nógu nærgætinn að hlúa að lienni í rúminu.
Á sama hátt og Messer Ricciardo af Chinzica,
sem áður hefur verið sagt frá, kenndi konu sinni
á helgidögum, þannig skapraunaði læknirinn
sinni konu með þvaðri um það, hve marga daga
maðurinn þyrfti til að ná sér aftur eftir að hafa
kennt konu sinnar og öðrum sh'kum þvættingi
sem henni dauðleiddist. En af því hún var hyggin
kona með hjarta á réttum stað, þá ákvað hún að
spara vinnuaflið heima fyrir og reyna heldur að
T íunda saga
fá sér aðstoðannann utan að. Hún gerði því liðs-
könnun meðal allmargra ungra manna og valdi
að lokum einn, er hún svo tengdi allar sínar von-
ir og trúnaðartraust við. Ungi maðurinn komst
ekki hjá að verða þess áskynja og lét sér það vel
líka, svo ekki leið á löngu þar til ástin blossaði
einnig upp í honum.
Hann hé Ruggieri frá Jeroli, og var af aðals-
kyni, en sákir hneykslanlegs lífernis var hann svo
djúpt sokkinn, að hvorki ættingjar né vinir hans
kærðu sig hót um hann meir, því hann var al-
ræmdur um alla Salerno fyrir þjófnað og önnur
óþokkabrögð. En þetta lét frúin sig einu gilda,
þar eð hann féll henni í geð af öðrum ástæðum,
og með aðstoð þernu sinnar tókst henni að ná
samfundum við liann. Er þau svo höfðu átt nokkr-
ar sameiginlegar gleðistundir, fór hún að ásaka
hann fyrir fyrra líferni hans og bað hann að gera
það fyrir sig að hætta nú þessháttar athöfnum og
til þess að fá hann ofan af því, laumáði hún öðru
hvoru dálitlu af aurum til lians.
Á sama tíma og þau þannig höfðu samskipti
vildi það til að læknirinn fékk sjúkling, sem hafði
mein í fæti, og eftir nákvæma skoðun varð hann
að tilkynna aðstandendum sjúklingsins, að hann
yrði að taka burt köggul úr fætinum, sem skemmd
væri komin í, til þess að komist yrði hjá því að
maðurinn annað hvort missti allan fótinn eða
dæi. Það gæti máske bjargað honum, ef kögg-
ullinn yrði tekinn burtu, en sem læknir gæti liann
ekki neitað því, að liann Iiefði ekki mikla von um
hann. Er aðstandendur sjúklingsins heyrðu þetta,
bjuggust þeir einnig við að hann væri dauðans
matur.
Læknirinn var þess fullviss, að sjúklingurinn
mundi ekki þola sársaukann og heldur ekki leyfa
aðgerðina án þess að liann yrði svæfður með ópí-
um, og þess vegna lét hann morgun einn blanda
sérstakan drykk, sem liann mundi sofna af svo
fast, að læknirinn gæti framkvæmt aðgerðina um
kvöldið. Er drykkurinn var tilbúinn lét hann
koma með hann heim til sín og setti hann inn í
VINNAN
167