Vinnan - 01.08.1948, Page 28

svefnherbergi sitt, án þess að segja neinum hvað
það væri.
Um aftanssöngstíð ætlaði hann að vitja um
manninn, en rétt í því kom boð frá nokkrum af
beztu vinum hans í Amalfi, um að hann yrði að
láta allt annað sitja á hakanum og koma þangað,
því að það hefði verið götubardagi þar og margir
hefðu særzt. Hann frestaði þess vegna aðgerðinni
á fætinum til næsta morguns og sigldi til Amalfi.
Er frúin frétti þetta lét hún á laun koma með
Ruggierí inn í húsið, því að hún vissi að maður-
inn mundi ekki koma heim um nóttina. Hún
lét fara með liann inn í svefnherbergið og læsti
hann þar inni, þangað til heimilisfólkið væri
gengið til náða.
Meðan Ruggierí beið frúarinnar í svefnher-
berginu, sótti hann skyndilega ákafur þorsti,
livort sem það hefur stafað af því, að hann hafi
neytt einhvers saltmetis, eða þá af gömlum vana,
og er liann sá vatnsílöskuna í glugganum, sem
meðalið var í, brá hann henni að munni sér í
þeirri trú, að það væri drykkjarvatn, og tæmdi í
botn. Það leið heldur ekki á löngu þar til hann
tók að syfja og féll hann brátt í svefn.
Er frúin kom inn í herbergið og fann hann sof-
andi, fór hún að hrista hann til og hvíslaði, að
hann skyldi rísa upp, en það bar engan árangur,
hann hvorki svaraði né hreyfði hinn minnsta
fingur, hún varð þá mjög óþolinmóð og hristi
hann til af öllum kröftum og sagði:
— Stattu upp, svefnpurkan þín, ef þú ert kom-
inn hingað til að sofa, getur þú alveg eins vel
verið heima hjá þér. —
Við þessar hristingar féll Ruggierí ofan af kist-
unni, sem hann hafði legið á, og niður á gólfið,
og sáust ekki frernur nokkur lífsmörk með hon-
um en liðnu líki. Þá varð frúin alvarlega hrædd
og fór að bylta honum á alla kanta, toga í skeggið
á honum og klípa hann í nefið, en allt varð það
árangurslaust, hann hafði tjóðrað asna sinn við
trausta stoð.
Frúin varð nú hrædd um að hann væri dáinn,
en reyndi samt að klípa hann og brenna með log-
andi ljósi, en ekkert dugði, þess vegna hélt hún
að hann væri dáinn, því að enda þótt hún væri
gift lækni, hafði hún enga þekkingu á læknavís-
indum. Það er óþarfi að spyrja hvort hún liafi
orðið óhamingjusöm, þar sem hún elskaði hann
mest af öllu. Hún settist því niður til að gráta
ógæfu sína í hljóði, því að hún þorði ekki að gera
mikinn hávaða. En svo datt henni í hug að út af
þessu gæti hlotist bæði smán og svívirðing og varð
það strax ljóst, að eitthvert úrræði yrði að finna
til þess að koma hinum látna þegjandi og hljóða-
laust út úr húsinu. Henni gat þó ekki hugkvæmzt
neitt sjálfri, svo að hún kallaði á þernu sína og
bað hana um ráðleggingar. Stúlkan varð alveg
undrandi og er hún hafði klipið hann og kreist á
alla lund, sannfærðist hún um að frúin hefði þaft
á réttu að standa, og að hann væri dáinn og yrði
sem allra fyrst að flytjast burtu úr húsinu. Þá
sagði frúin:
— En hvert eigum við að fara með hann, svo að
íólkið lialdi ekki í fyrramálið, að hann hafi verið
borinn héðan? —
— Madonna, sagði stúlkan, fyrir skömmu síðan
tók ég eftir að fyrir utan hjá trésmiðnum, rétt
fyrir ofan okkur, var kassi, mjög hæfilega stór til
þess, sem við höfum í hyggju, og ef smiðurinn
hefur ekki tekið fiann inn með sér, skulum við
leggja dauða manninn ofan í þennan kassa, en
stinga hann fyrst nokkrum hnífstungum, og láta
hann svo vera þar kyrran. Eg get ekki ímyndað
mér að þeir sem finna hann, muni fremur gruna
okkur en aðra, og svo var hann slíkur skálkur, að
fólk heldur að lxann hafi verið í slæmum félags-
skap, Jent í slagsmálum við óvini, verið drepinn
og látinn ofan í kistuna. —
— Þetta ráð líkaði frúnni vel, að öðru leyti en
því, að hún vildi ekki eiga þátt í að stinga hann
hnífstungum, því eins og hún sjálf sagði, þá gat
hún ekki fengið sig til þess. Þernan var svo send
út til að gæta þess hvort kassinn væri þar enn þá,
og er hún hafði sannfærzt um að svo væri, þá lét
hún frúna hjálpa sér til að taka Ruggieri á bakið.
Hún var svo kraftamikil að þannig gat hún borið
hann, en frúin gekk á undan til að gá að, hvort
nokkur væri úti á götunni. Er þær höfðu svo kom-
ið honum ofan í kassann, smelltu þær lokinu yfir.
Um sama leyti höfðu tveir ungir náungar flutt
í hús eitt nokkru neðar í götunni. Þeir lánuðu
peninga með okurvöxtum, og þar eð þeir girntust
allt, sem þeir gátu fengið fyrir lítið verð, höfðu
þeir daginn áður tekið eftir hinum umtalaða
kassa og höfðu ákveðið að slá eign sinni á hann
þessa nótt, því þá vantaði húsbúnað. Þeir fóru
að heiman frá sér um miðnætti, og enda þótt
þeim þætti kassinn nokkuð þungur, drógu þeir
kassann með sér og án þess að hugsa nánar út i
það, komu þeir honum heilu og höldnu og skildii
hann eftir við hliðina á svefnherbergi kvennanna
Síðan fóru þeir að sofa.
Undir morgun vaknaði Ruggieri, eftir langan
og væran blund, og voru þá áhrif svefnlyfsins að
mestu horfin, þótt hugsunin væri ekki skýr hvorki
það sem eftir var nætur né næstu daga á eftir.
168
VINNAN