Blik - 01.04.1948, Side 8

4
B L I K
ÞÁTTUR NEMENDA
Gamla kleftaborgin.
\
Þegar gengið er hér austur fyr-
ir túnið, er komið að flugvellin-
um, sem liggur þar rennisléttur
frá austri til vesturs. En áður var
þarna öðruvísi um að litast. Þá
prýddi klettaborgin þennan
stað. Háreista álfakirkjan stóð
vestast. Beint á móti henni voru
tveir álfabæir. Við þennan stað
eru margar minningar mínar
tengdar. Einn atburður er mér
þó minnisstæðastur. Ég man
það eins og það hefði gerzt í gær.
Það var kyrrt ágústkvöld. Fáein-
ir litlir skýjabólstrar liðu hægt
um himininn. Sólin var komin
lýðurinn, sem skapar okkur öll-
um glæstar framtíðarvonir um ís
len/.ku þjóðina og íslenzka lýð-
veldið, — ísland, me'ð gróandi
þjóðlíf og þverrandi tár, sem
þroskast á guðsríkisbraut.
Ég óska þess innilega, að þið
megið öll tilheyra þeim flokki.
Ég vil að lokum óska þess,
nemendur mínir, að þið hug-
ieiðið þessi orð mín í einrúmi
og reynið að skilja þá baráttu,
sem Pétur og Jakob háðu, —
skilja gildi glímunnar við guð.
Þ. Þ> V.
lágt á loft. Ég gekk hægt áleiðis
til klettaborgarinnar. Alengdar
heyrði ég niðinn í sjónum, Þeg-
ar ég kom að klettaborginni,
tíndi ég mér baldursbrár og sett-
ist svo undir Álfakirkjunni og
ætlaði að flétta krans úr blóm-
unum. Ég var ekki komin langt
með kransinn, þegar ég stein-
sofnaði. Þá dreymdi mig, að
kletturinn væri orðinn að stórri
og fagurri kirkju. Kom þá til
mín kona. Hún var í grænum
kjól með stokkabelti. Svart hár
hafði hún og var það ákaflega
þykkt og sítt. Hún tók í höndina
á mér og leiddi mig inn í kirkj-
una. Vi'ð komum fyrst inn í stór-
an forsal, en gengum þaðan inn
í aðalkirkjuna og settumst þar á
bekk aftarlega. í kirkjunni var
margt skrautbúið fólk. Kirkjan
var ákaflega fögur og úr marri-
ara. Hvelfingin var há. Það var
mjög bjart. Eyrir altari stóð
presturinn. Hann var í presta-
skrúða, sem mér fannst vera
mjög einkennilegur. Beggja
vegna við altarið stóðu tuttugu
til þrjátíu drengir. Þeir voru ail-
ir í hvítum kyrtlum. Þegar við
gengum inn, voru þeir að syngja.
Mér fannst þeir syngja svo vel,
a'ð ég hafði aldrei heyrt eins
fagran söng. Þegar söngurinn