Blik - 01.04.1948, Blaðsíða 17
B L I K
!3
risu og hann ga£ lágt ámátlegt
ýlfur frá sér.
Mér varð það strax ljóst, að
eitthvað hvítt, þokukennt í
mannsmynd leið niður gjáar-
vegginn til okkar.
Kaldur hrollur fór um mig og
hjartað barðist í brjósti mér. Eg
get ekki lýst því með or'ðum.
hvernig mér var innanbrjósts
þessa stundina. Nú varð að duga
eða drepast.
Ég spyrnti skíðastöfunum í
jörðina og tók á af öllum kröft-
um. Bilið milli mín og vofunnar
var um það bil 10 metrar. Því
hraðar, sem ég fór, því hraðar
fór vofan og bilið á milli okkar
virtist vera það sama og í fyrstu.
Ég beit á jaxlinn og hét því,
að ég skyldi sleppa undán djöfsa.
Aldrei á minni lífstíð hefi ég far-
i'ð eins hratt á skíðum og í þetta
skipti. Nú nálgaðist hún mig æ
meir og ég sá hana greinilega,
klær voru á höndum og fótum
■og það stafaði frá hauskúpunni.
Ég beygði fyrir hæð nokkra, og
er ég leit aftur, varð ég einskis
var. Ég komst heilu og höldnu
til Skeggjastaða og fékk þar góð-
ar viðtökur. Ég sagði frá því, sem
komið hafði fyrir mig, og spurði
Hávarð út í það.
Eftir því, sem hann sagði mér,
hafði einu sinni maður orðið úti
við þessa kletta og gengið aftur.
Ég gisti á Skeggjastöðum um
nóttina, en daginn eftir fór ég
heim og fylgdu mér tveir menn
og gekk sú ferð vel. Ég sagði föð-
ur mínum og öðru heimafólki
frá þessu og hrósaði hann mér
fyrir snarræði mitt og dugnað.
Ég hefi oft farið þessa leið síð-
an, en einskis orðið var.
Vigfús Guðmundsson
II. bekk.
— o —
Atburðarikur dagur.
Ólyginn sagði mér frá eftir-
farandi atburðum, og skrifa ég
þá eins og þeir festust mér í
minni, en frásögnin hljóðaði á
þessa leið:
„í fyrravetur var ég í alþýðu-
skóla, þar sem heimavist var,
og eins og oft vill verða, þar sem
margt fólk er samvistum, var þar
margt rætt, bæði satt og logið.
Eitt aðal umræðuefni okkar
var hinn liræðilegi draugagang-
ur, sem vera átti í skólanum. Það
var margsannað, að svo var, eftir
því sem sumir vildu halda fram,
og átti hann sérstaklega að vera
magnáður í stofu þeirri, er yngri
deild var kennt í og saumastofu
þar inni af, að ógleymdri sund-
lauginni, en þaðan áttu meðal
annars að heyrast hljóð, er bentu
til þess, að verið væri að stinga
sér í vatnið, þótt vitað væri, að
þar gat enginn verið. Ég var ein
af þeim fáu, sem töluðu frekar á