Blik - 01.04.1948, Qupperneq 19
B L I K
15
<
heima og geima, En allt í einu
staðnæmist hann fyrir framan
fatahengið, snýr að vísu baki í
það, tyllir sér á tær og hlammar
sér því næst af vo'ða afli niður á
tærnar á vesalings drengnum
okkar, og varð þess valdandi, að
hann, sem átti sér einskis ills von,
rak upp óttalega felmstfullan
skræk. Hirði ég ekki um að skýra
nánar frá afskiptum þeirra. Eitt
er víst, að piltur var fljótur að
komast út og ekki minnist ég
þess, að hann hafi eftir það brot
ið skólareglurnar á þennan hátt.
Skömmu síðar gengum við til
hvílu, en ekki höfðum við sofið
lengi, þegar við vöknuðum við
feiknalegan hávaða, sem kom
fiá neðri hæðinni, þar sem
kennslustofurnar eru og heyrist
okkur eins og hvað eftir annað
sé staðið upp af stólunum í yngri
deildarstofunni og ekki batnaði
nú, þegar saumavélarnar fara all-
ar af stað af fullum krafti. Við
þjótum fram á gang og hittum
þar stelpur af næstu herbergjum,
sem höfðu heyrt háváðann og á-
kváðum við svo nokkrar að fara
niður og vita, hvað þessu muni
valda. Alla leiðina niður heyrum
við sömu lætin þar til við vorum
komnar áð dyrunum, þá dettur
allt í dúnalogn.
Við áræðum að opna dyrnar
og -líta inn, en þar er ekkert að
sjá, allt með sömu kjörum og
kvöldið áður.
„Allt er þegar þrennt er,“ seg-
ir máltækið, enda kom ekki
fleira markvert fyrir mig þann
sólarhring. En síðan, er drauga-
gangur er færður í tal við mig,
reyni ég að beina umræðunum
á aðra braut, því að ég veit, að
það, sem ég héyrði þetta kvöld,
var ekki af mannavöldum, hvað
sem það hefir verið.“
Þannig lauk sögumaður minn
frásögn sinni og sél ég hana ekki
dýrara en ég keypti.
Karólina Jónsdóttir
II. bekk.
— o —
VoSirni reiesfri.
Það var daginn fyrir „Þjóðhá-
tíðina“. Ég gekk niður á bryggju
til þess að sjá fólkið, sem var að
koma með ,Stokkseyrarbátnum‘.
Á bryggjunni stóðu gömul hjón,
sem ég þekkti mjög vel. Ég gekk
til þeirra og fór að tala við þau.
Þau kváðust vera að taka á móti
syni sínum, sem þau hefðu ekki
séð í þrjú ár. Loksins var hann
að koma. En hvað þau hlökkuðu
til. Þau voru í sínum beztu föt-
um og gleðin og eftirvæntingin
skein af svip þeirra.
Hvað skeður?
Drengurinn þeirra kemur með
þeim síðustu upp úr lestinni.
Það verður að draga hann npp
á bryggjuna eins og hvert annað