Börn og menning - 01.04.2007, Side 36

34
Börn og menning
leiklist
Bjarni Guðmarsson
Rauða hauskúpan leysir málið
Abbababb eftir dr. Gunna. Leikhópurinn
Á senunni sýnir í samstarfi við
Hafnarfjarðarleikhúsið. Leikstjóri: María
Reyndal. Leikmynd: Linda Stefánsdóttir.
Búningar: Dýrleif Ýr Örlygsdóttir og
Margrét Einarsdóttir. Dansar: Lára
Stefánsdóttir. Lýsing: Lárus Björnsson og
Garðar Borgþórsson. Leikarar: Jóhann G.
Jóhannsson, Álfrún Helga Örnólfsdóttir, Orri
Huginn Ágústsson, Sigurjón, Kjartansson,
Jóhanna Friðrika Sæmundsdóttir, Atli Þór
Albertsson og Sveinn Geirsson. Tónlist flutt
af dr. Gunna, Birgi Baldurssyni og Elvari
Geir Sævarssyni.
Árið 1997 kom út geisladiskurinn Abbababb
þar sem tónlistarmaðurinn dr. Gunni söng
fyrir börnin. Ýmsum kom þetta víst á óvart
því doktorinn hafði fram að þessu gefið sig
aðöðru „krádi". Ogsumumfannstyrkisefnin
víst varla við hæfi barna (prump, skeggjaðir
drengir, fýlustrákar). Börnin og raunar margir
þeir eldri tóku plötunni hins vegar fagnandi
og fram á þennan dag hefur þjóðin tekið
hraustlega undir í „Prumpulaginu", „Systu
sjóræningja", „Herra Rokk", „Dodda draug"
og hvað þau heita nú öll þessi ágætu lög
sem orðnir eru fastafulltrúar í íslensku
barnalagasafni.
Lögin á plötunni hverfast yfirleitt um
sérstaka persónu eða litla sögu og það
mun hafa kveikt hugmynd um að steypa
öllu saman í eina heild - söngleik um fólkið
sem sungið var um á plötunni og það sem
það tók sér fyrir hendur. Það má alveg deila
um það hversu góð sú hugmynd var því
þetta er ákaflega sundurleit hjörð. Og að
mínu viti er „sagan" alls ekki sterkasta hlið
sýningarinnar, enda virðist hún stundum
ekki síst hugsuð sem brú á milli laga. Hitt
er svo annað að þrátt fyrir þetta var ekki
annað að sjá en að sýningin hitti í mark hjá
leikhúsgestum og mátti einkum þakka það
pottþéttum leikhópi og auðvitað þessum
skemmtilegu lögum dr. Gunna - gömlum og
nýjum - sem hljómsveitin Rokkarnir flutti af
slíkri stuðfærni að áhorfendum máttu hafa
sig alla við að rjúka ekki upp á svið í trylltum
dansi - og sumir létu slíkt raunar eftir sér
áður en yfir lauk!
Pönk hittir rokk og diskó
í Abbababbi leikhússins er sjónum beint
að leynifélaginu Rauðu hauskúpunni, sem
þrír krakkar, Óli, Halla og Aron Neisti,
mynda. Leynifélagið á sér samkomustað
og hauskúpuhringa, lykilorð og skortir í
raun ekkert nema raunverulega glæpi til
að fletta ofan af, - svona dálítið eins og
íslensku leyniþjónustuna í kalda stríðinu. Og
í bakgrunni geisar heitt stríð, ekki fyrst og
fremst austur á móti vestri að þessu sinni
heldur pönk gegn diskói. Það má sjá að
hjarta höfundarins slær fremur pönkmegin
en hitt því fulltrúar diskósins, slöttólfarnir
Steindór og Gulli, eru einmitt helsti skelkur
Rauðu hauskúpunnar og láta ekkert tækifæri
ónotað til að hrekkja og hræða meðlimi
hennar.
(Ijós kemur að nýr eigandi hefur tekið við
hverfissjoppunni. Þetta er nokkuð kynlegur
kvistur, hr. Rokk, sem er alltaf í góðu stuði
og æfir rokklögin á dauðum tíma í sjoppunni.
Hann hefur marga fjöruna sopið og þekkir
helminginn af Halla og Ladda. Með hr.
Rokk og Rauðu hauskúpunni tekst ágætur
skilningur og það er einmitt hann sem verður
sannur örlagavaldur í starfi leynifélagsins
þegar hann kemur liðsmönnunum á sporið
í raunverulegu glæpamáli. Sú vísbending
leiðir þá inn á háskabrautir sem ekki verða
raktar frekar hér. Þess skal þó getið að áður
en Ijósin slokkna telst málið upplýst og mynd
af hetjum dagsins birst í Morgunblaðinu. Þar
að auki hafa diskóið og pönkið fallist í faðma