Börn og menning - 01.04.2009, Page 21

Út yfir gröf og dauða
21
ná ágætu sambandi við nokkrar bekkjarsystur
sínar og í sögulok er Ijóst að hún hefur
eignast góðar og traustar framtíðarvinkonur.
„Hnén gáfu sig undan mér og ég hnipraði
mig saman á kaldri jörðinni. „Eyja, hvað er
að? Ertu veik? Það eru allir að leita að þér!
Mamma þín hringdi í mig áðan." Ég þekkti
rödd Sóleyjar Bjarkar. Hún laut niður að
mér og greip í handlegginn á mér. Þegar
ég loksins þorði að líta upp sá ég að hún
var ekki ein. Anna, Ása, Hrönn og Heiðveig
horfðu allar áhyggjufullar á mig. „Ég verð að
komast heim," tókst mér að stynja upp. Og
þær hjálpuðu mér á fætur og fylgdu mér út
úrgarðinum." (bls. 145-146).
Þar sem Eyja er nútímasögupersóna og
býr við veruleika sem lesendur kannast við
freistast áreiðanlega margir þeirra til að
spegla sig í henni. Eins og fram hefur komið
er hún að ýmsu leyti einstök stúlka en þó
vildu áreiðanlega margir vera í sömu sporum
og hún t.d. hvað varðar samskiptin við
foreldrana. Hún er heilsteypt, sjálfstæð og
svo hugrökk að hún vílar ekki fyrir sér að
stofna lífi sínu í hættu til að bægja ógninni
frá þeim sem henni þykir vænt um. Þegar
upp er staðið er það kannski ekki „spennandi
draugasaga" sem er lesandanum efst í huga
að loknum lestri Garðsins heldur máttur
kærleikans sem stundum nær út yfir gröf
og dauða.
Höfundur vinnur við textagerð og
prófarkalestur