Morgunblaðið - 12.02.2021, Page 27

Tino Rossi á hvíta tjaldinu sem
gerði stemninguna í Ísafjarðar-
bíói þetta kvöld svona magnaða,
Ave Maria eftir Schubert, fröken
Arndís Ólafsdóttir eða sjálfur
Sigurður Th. Ingvarsson skal
ósagt látið. Næstu áratugi og
langt fram yfir þúsöld snarkaði
ástin jafn heit sem fyrr, ávextir
tóku að vaxa og dafna og
skreyttu leiksviðið með lit sín-
um, lykt, safa og bragði.
Það er komið hlé: „Já, ég man
þegar Siddi fór holu í höggi.“ Var
hann ekki með lítið reiðhjóla-
verkstæði í litla kofanum?
„Heyrðu, það er Sidda að þakka
að ég sé í myrkri. Hann sagði að
maður þyrfti bara að borða
grænar baunir.“ Hann Sigurður
Th. var alveg ófeiminn við að
húkka sér far. “Gleymi því aldrei
þegar við fengum að horfa á
Hello, Dolly! í gegnum sýning-
arlúgu í Ísafjarðarbíói. Heyri
enn þá tifið í sýningarvélinni og
sé Sidda skipta fimlega um
filmu.
Lokaþáttur. Það er eldriborg-
arabragur yfir sviðsmyndinni og
gestir að tínast í salinn. Ljósin
eru slökkt, bjarminn af leiksviði
lífsins er fagur og hlýr. Við
sjáum konu og við sjáum mann.
Þau liggja hlið við hlið, annað
þeirra á dánarbeði. Hönd í hönd
leiðast þau sem fyrr, það glittir í
níu og hálfan fingur. Sóttvarna-
gríman er fallin.
Aðalleikarinn okkar er aftur
orðinn lamaður og bíður flug-
ferðar. Við heyrum pabba draga
sinn síðasta andardrátt í skjóli
almættisins. Í fjarska heyrum
við Ave María eftir Schubert.
Mamma liggur kyrr og ornar sér
við hlýjuna frá ástareldinum sem
tekur við pabba. Tjaldið fellur.
Björk Sigurðardóttir.
Nú er fallinn frá góður vinur
minn, Sigurður Th., tæplega ní-
ræður að aldri.
Okkar leiðir lágu fyrst saman
er ég 15 ára Hnífsdælingur
mætti á æfingu í knattspyrnu
hjá Vestra. Þar var ásamt mörg-
um öðrum Sigurður Th. eða
Siddi eins og hann var oftast
kallaður. Tók hann mér mjög vel
og leiðbeindi mér með ýmsa hluti
á minni fyrstu æfingu hjá
Vestra.
Síðan þróaðist okkar samband
í góða vináttu.
Í janúar árið 1970 byrjaði ég
að vinna hjá Skipasmíðastöð
Marsellíusar Bernharðssonar,
þar var Siddi líka að vinna. Var
hann rennismiður og vel liðinn
bæði fyrir vinnu sína og gott
skap.
Árin liðu og okkar leiðir lágu
víðar saman. Við æfðum og
kepptum í badminton ásamt
nokkrum góðum vinum okkar,
þeim Magnúsi Reyni, Tryggva
Guðmunds, Tryggva Sigtryggs,
Óla Ingimars og Einari Val. Þar
var alltaf mikið fjör og gaman.
Við buðum til skiptis heim í
þorramat og það var ekki bara
góður matur á borðum heldur
einnig söngur og leikur.
Á seinni árum spiluðum við oft
golf saman en Siddi var ágætur
golfari með 15 í forgjöf.
Við Maja áttum margar góðar
stundir með Sidda og Öddu sem
við þökkum fyrir.
Fallinn er frá góður drengur
sem var vinur vina sinna.
Við Maja sendum Öddu og
fjölskyldu samúðarkveðjur.
Björn Helgason og María
Gísladóttir.
Það er ótrúlega sárt að kveðja
afa en við systkinin eigum margar
góðar minningar.
Frá því við munum eftir okkur
fórum við til Ísafjarðar nokkrum
sinnum á ári og alltaf var það jafn
gaman og vel tekið á móti okkur
með heitri súpu og nýbökuðu
brauði. Á sumrin fór afi með okk-
ur á æfingavöllinn og kenndi okk-
ur golf eða spilaði fótbolta með
okkur úti í garði. Um páskana
skíðuðum við saman í Tungudal
og eftir langa skíðadaga fengum
við heitt kókó, afakleinur og öm-
musnúða.
Eins og margir vita hafði afi
alltaf gaman af öllum íþróttum og
var sjálfur mjög duglegur að æfa
og keppa í íþróttum þegar hann
var yngri. Á seinni árum hafði
hann gaman af því að horfa á
íþróttir í sjónvarpinu og okkur
fannst sérstaklega gaman að
horfa á landsleiki með honum,
hvort sem var í fótbolta eða hand-
bolta. Það var samt alveg sama
hversu sigurstrangleg við vorum;
afi hélt alltaf að við myndum tapa
leiknum og við gerðum oft grín að
honum með það.
Þegar amma og afi fluttu til
Reykjavíkur vorum við svo hepp-
in að fá þau í hverfið til okkar og
þá var stutt að fara í heimsókn.
Afi var mikill sælkeri og það hitti
alltaf í mark að gefa honum sæt-
indi sem hann geymdi svo í nátt-
borðsskúffunni hjá sér og deildi
með okkur þegar við komum í
heimsókn. Það var ekkert betra
en að kúra með afa en honum
þótti afar gott að hvíla sig uppi í
rúmi og þá gátum við alltaf farið
til hans og fengið knús. Stundum
spjallaði maður um lífið og hafði
afi alltaf mikinn áhuga á hvernig
okkur gengi í skólanum og íþrótt-
um en hann var mjög stoltur af
öllum barnabörnunum sínum. Þá
var dýrmætt að heyra sögur frá
því hann var ungur eins og sög-
una af því hvernig hann nældi sér
í fallegustu stelpuna á Ísafirði,
hana ömmu, og hvað þeim þótti
gaman að fara saman til Bahama-
eyja á sínum yngri árum. Minn-
ingarnar um afa munu ylja okkur.
Hvíldu í friði elsku afi, þín
verður sárt saknað.
Þín barnabörn,
Hrafnkell, Arndís Rós og
Sigurður Davíð.
Í dag kveð ég elsku afa minn
með hlýju, söknuði og þakklæti.
Þakklæti fyrir að hafa átt góðan
og skemmtilegan afa. Fyrstu
minningar mínar um afa eru frá
því að ég bjó á Ísafirði, fyrstu ár
ævi minnar. Þá minnist ég þess
hversu stolt ég var af því að eiga
þennan skemmtilega afa því að
puttalausi afi minn var gjarnan
hrókur alls fagnaðar í barnaaf-
mælum og jólaboðum. Það var
töfrum líkast þegar afi boraði
puttastubbnum upp í nefið á sér
og alltaf var börnum brugðið og
skemmt yfir þessum sprellikarli
sem „gat“ borað löngutöng lengst
upp í heila og var jafnvel „fastur“
með puttann í nefinu, auganu eða
eyranu.
Gelgjuskeið mitt einkenndist
af hlátursköstum og ég man eftir
því að hafa hreinlega átt erfitt
með að umgangast afa því að ég
hló svo mikið að honum. Ég minn-
ist þess að hafa heimsótt afa á
spítala eftir aðgerð sem hann fór
í, þar sat hann rólegur og alvar-
legur en á sama tíma reytti af sér
brandarana við starfsfólk spítal-
ans. Mér þótti vandræðalegt
hversu mikið ég hló og gelgjan ég
barðist við að hætta að hlæja í
þessum aðstæðum. Að horfa á
sjónvarp með afa var hin mesta
skemmtun því að hann talaði út í
eitt við sjónvarpsþulur og sögu-
persónur bíómyndanna. Hann
hafði sterkar skoðanir og spurn-
ingar um allt sem gerðist í bíó-
myndinni.
Einnig er ég þakklát fyrir
langlífi afa og að börnin mín hafi
kynnst langafa prakkara og átt
mörg ár með honum. Þegar ég
spyr börnin mín þrjú um minn-
ingar um langafa er þeim efst í
huga húmor og brandarar með
puttann.
Eins og sjá má af minningum
okkar um afa og langafa þá stend-
ur puttaleysið upp úr. En það er
einmitt af því sem ég dreg mik-
ilvægan lærdóm og kenni stolt
börnunum mínum. Það er hversu
mikilvægt það er að taka veik-
leika, eins og að missa fingur í
slysi, og snúa því yfir í styrkleika
með húmorinn að vopni.
Afi kvaddi okkur alltaf með
sömu orðunum, „Guð geymi
þig“, og ég veit að það voru orðin
sem þú varst að reyna að segja
við mig þegar ég kvaddi þig í
hinsta sinn.
Guð geymi þig, elsku afi og
langafi.
Arndís Anna Hilmarsdóttir
og fjölskylda.
Elskulegi og ljúfi mágur
minn, Siddi, hefur kvatt þessa
jarðvist og er kominn í aðra til-
veru sem enginn veit hver er. Ég
bið guð og alla verndarvætti að
umvefja hann og vernda hvar
sem hann er staddur í þessari
hringrás lífs og dauða.
Við sem þekktum Sidda eigum
um hann ótal góðar minningar.
Þegar ég hitti hann í fyrsta sinn
var ég um 12 ára. Mamma bað
mig að fara með ávaxtadós til
Öddu systur sem þá leigði stutt
frá heimili okkar og ég þaut af
stað. Adda brosti blítt, bauð mér
inn og þá sá ég Sidda í fyrsta
sinn. Hann virtist vera ansi feim-
inn og þá varð ég það líka og
flýtti mér út og velti því fyrir
mér hvort Adda væri komin með
kærasta. Stuttu síðar var það
staðfest og gaman að sjá hvað
þau voru ástfangin. Okkur í fjöl-
skyldunni leist vel á Sidda, hann
var svo skemmtilegur og sýndi
okkur krökkunum allskonar
galdra og var algjör gleðigjafi.
Svo talaði hann oft um að
hann hafi náð í fallegustu stelp-
una í bænum.
Fyrir utan vinnuna iðkaði
hann badminton, skíði og alls-
konar íþróttir. Það var gaman og
spennandi að horfa á fótbolta-
leiki á gamla íþróttavellinum á
Ísafirði, sérstaklega að fylgjast
með Sidda því hann var svo flott-
ur. Í golfi var hann afbragðsgóð-
ur og fór hann tvisvar holu í
höggi sem er ósk allra golfara að
ná, en fæstir geta (Mbl. 19. des
1987 og Dagur 27. apríl 1988).
Svo tók hann líka þátt í Ís-
landsmeistaramóti í badminton
1967 og sigraði þar í einliðaleik.
Á unglingsárunum var ég
mikið á heimili Öddu og Sidda
sem voru alltaf tilbúin að spjalla
við mig og fræða. Þau bjuggu ná-
lægt „Gaggó“ og ég er þeim svo
þakklát fyrir að hafa séð um að
næra mig í öllum kaffitímum.
Þau eignuðust yndisleg börn
og ég fékk stundum að gæta
þeirra eða bara leika við þau og
notaði þá stundum líkt látbragð
og Siddi og reyndi eins og hann
að gera leikina spennandi.
Þar sem ég fluttist ung frá
Ísafirði og bjó lengi erlendis og
í Reykjavík hitti ég Sidda að-
eins þegar ég fór til Ísafjarðar í
stuttar heimsóknir. Adda og
Siddi tóku alltaf vel á móti mér
og við áttum saman góðar
stundir. Eftir að Adda systir
byrjaði að vinna utan heimilis
var Siddi duglegur að sinna
heimilisverkum og mig minnir
að hann hafi verið fyrsti karl-
maðurinn sem ég sá vera að
taka út úr þvottavél og hengja
upp þvott. Á þeim tíma var það
ekki venjulegt.
9. október 2014 áttu þau
Adda systir og Siddi demants-
brúðkaup og voru því búin að
vera hamingjusamlega gift í
rúmlega 66 ár þegar hann lést.
Eftir að þau fluttu suður var
Siddi orðinn ansi veikur og það
hlýtur að hafa verið erfitt fyrir
hann að geta ekki stundað
íþróttir. Aftur á móti var hann
ánægður að vera nær yndislegu
börnum sínum og fjölskyldum
þeirra sem bjuggu öll hér í
Reykjavík. Frá þeim og Öddu
fékk hann alla þá umhyggju og
aðstoð sem hann þurfti á að
halda í veikindum sínum.
Við Þorsteinn sendum inni-
legar samúðarkveðjur til elsku
Öddu, barna hennar og Sidda
og fjölskyldna þeirra. Megi
minningarnar um Sidda lengi
lifa.
Hvíl í friði, elsku mágur, og
takk fyrir allt.
Jóhanna Fjóla Ólafsdóttir.
MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. FEBRÚAR 2021
Mikið er ég þakklát hvað þú
nenntir að hringja oft í mig þrátt
fyrir misgóðar undirtektir. Þig
þyrsti í að vita hvað við fjölskyld-
an vorum að bardúsa eins og og
þú orðaðir það.
Þú munt aldrei aftur biðja mig
að finna fyrir þig fluffuskó sem
við vissum báðar að þú varst ekki
að fara geta gengið á í seinni tíð
en alltaf barst talið að hælunum
þegar ég kom til þín. Ég veit það
núna að þú varst bara að stríða
mér.
Þú varst nefnilega sjúklega
fyndin og með eindæmum góður
penni. Þú byrjaðir að blogga 2007
og varðst fljótt vinsælasti blogg-
arinn á Moggablogginu með yfir
3.000 flettingar á dag því þú
skrifaðir svo skemmtilega og
sagðir frá á svo glettinn, kald-
hæðinn og hrífandi hátt.
Þú elskaðir okkur dætur þínar
og barnabörnin heitt og við þig
elsku mamma mín. Ég mun halda
minningu þinni á lofti og segja
strákunum endalausar sögur af
ömmu Jenný og hversu mikið þú
elskaðir þá.
Þið Einar áttuð svo fallegt og
gott samband. Þið voruð bestu
vinir og lífsförunautar. Það sem
þín verður saknað elsku mamma,
við pössum upp á Einar og ég veit
þú ert hjá honum í kosmósinu.
Ég á erfitt með að sætta mig
við þessi örlög þín og þennan endi
sem þú fékkst. Ég efast um að ég
muni nokkurn tímann gera það.
Þú áttir ekki skilið að fara á
þennan hátt, svona skyndilega,
svona óvænt.
Ég er búin að gráta milljón
tárum og ég veit þau verða alla
vega milljón milljónir í viðbót.
Söknuðurinn og sorgin nístir
óbærilega og mig verkjar í hjart-
að stanslaust, svo mikil er hún.
Tárin blinda, sorgin rífur í
hjartað en minningarnar verða
aldrei frá okkur teknar.
Við kveðjum þig í dag á þann
hátt sem þú óskaðir eftir með lát-
lausri og fallegri athöfn í kyrr-
þey. Ég kveð þig samt aldrei
elsku mamma mín, ég veit að þú
vakir yfir mér í sumarlandinu
góða með Aroni og ömmu og afa.
Þín dóttir,
María Greta Einarsdóttir
(Maya).
Elsku mamma.
Ég get ekki með orðum lýst
hversu sorgmædd ég er. Ég sem
hélt að ég væri undirbúin. Ég
hafði einkennilega tilfinningu
fyrir því að þú værir á síðustu
metrunum. Ég reyndi eftir bestu
getu að hlæja með þér uppi á spít-
ala, en það er alveg mesta furða
hversu fyndin þú gast verið, sama
hversu niðurbrotin þú varst. Það
erfiðasta sem ég hef upplifað var
að horfa á þig taka síðasta and-
ardráttinn. Ég og María sátum
hjá þér, strukum þér og sögðum
þér að vera óhrædd, að allt myndi
verða í lagi og að við elskuðum
þig. Ég verð að trúa því að þú haf-
ir heyrt í okkur.
Þú hefur alltaf haft svo mikil
áhrif á mig. Ég er svo stolt af þér,
það verður aldrei tekið af þér
hversu mögnuð þú varst.
Ég man eftir því þegar ég kom
heim úr Melaskóla einn daginn
og inni í stofu var grænlensk
kona með börnin sín. Þú hafðir
aðstoðað hana við að flýja til Ís-
lands frá manninum sínum. Þú
sagðir mér að þau myndu gista
heima þar sem ekki var pláss fyr-
ir þau í Kvennaathvarfinu og þú
sagðir mér að ég ætti að vera góð
við börnin. Ég man eftir því að þú
sendir mig í Kolaportið að selja
barmmerki til styrktar Kvenna-
athvarfinu þegar ég var átta ára.
Margir komu til mín og sögðu að
konur gætu sjálfum sér um
kennt. Ég var svo hissa að það
væru ekki allir eins og þú. Ég skil
núna hversu hugrökk þú varst,
alltaf að berjast gegn straumn-
um.
Ég sé þig alltaf fyrir mér í
jakkafötum og háhæluðum skóm,
ætli þú hafir ekki verið undir
áhrifum Daryl Hannah í mynd-
inni Splash? Þú sagðir mér að
best væri að mæta í viðtöl í jakka-
fötum því það væri þá frekar
hlustað á þig og á málefnið. Börn-
in í Kvennaathvarfinu kölluðu þig
„fínu konuna“. Þau spurðu mig
oft: „Er fína konan mamma þín?“
Eftir að tíma þínum lauk í
Kvennaathvarfinu, þá brotnaði
eitthvað innra með þér. Allt í einu
varstu ekki lengur að berjast fyr-
ir aðrar konur, heldur varstu far-
in að berjast fyrir sjálfa þig. Þú
hafðir áður barist fyrir því að
konur yrðu ekki þaggaðar í hel en
síðan varst þú þögguð í hel.
Hversu kaldhæðnislegt er það?
Þú varðst aldrei söm aftur. En
kjarninn þinn var alltaf sá sami.
Þú fannst síðan rödd þína aftur,
nokkrum árum síðar, í gegnum
bloggið og það má segja að húm-
orinn hafi fengið að vera í aðal-
hlutverki. Ég les bloggið þitt
ennþá og ég ligg í kasti. Jenný
Una barnabarnið er byrjuð að
lesa bloggið núna og ég heyri
stundum í henni hlæja.
Eitt er víst og það er að þú
verður alltaf mamma mín. Þrátt
fyrir alla sorg, erfiðleika og áföll,
þá hefur þú verið kletturinn minn
og besta vinkona mín. Ég á eftir
að sakna þess að heyra í þér fimm
sinnum á dag og heimta nýjustu
fregnir af ástarlífinu eða til að
skamma mig fyrir að hringja ekki
oftar í þig og til að minna mig á að
vera óhrædd við að standa með
sjálfri mér. Þú endaðir öll símtöl
á að segja mér hversu stolt þú
værir af mér. Ég er líka óend-
anlega stolt af þér, mamma. Það
sem ég mun aldrei taka sem
gefnu er hversu vel þú þekktir
kjarnann minn, jafnvel og ég
þekkti þinn. Ég elska þig og ég
mun aldrei hætta að sakna þín.
Þín
Sara Hrund.
Í dag kveðjum við Jenný Önnu
systur okkar sem var stóra syst-
irin sem við litum upp til og
hermdum eftir á unglingsárunum
en Jenný var ávallt mjög mikill
„töffari“, fór sínar eigin leiðir og
storkaði öllum sem leggja vildu
stein í götu hennar eða á ein-
hvern hátt hefta hana í sínum
áformum.
Jenný var bráðgáfuð svo orð
fór af og hóf hún lestur bóka fjög-
urra ára. Þar sem hún var alin
upp hjá langömmu okkar og
hennar syni, sem einnig var aldr-
aður, höfðu þau allan heimsins
tíma og þolinmæði til að kenna
námfúsu stelpunni. Hún var inn-
an við sex ára þegar hún var búin
að lesa allt sem í boði var í bóka-
safninu og kunni allar þjóðsögur
og gat vitnað í texta úr þeim og
fleiri ritum. Alla sína ævi var hún
bókaormur og var það altalað,
þegar hún vann um tíma í verslun
Eymundssonar í Austurstræti,
að hún hefði lesið alla búðina eins
og hún lagði sig enda las hún það
hratt að hún virtist mynda síðuna
og fletta síðan. Á tímabili las hún
bækur fyrir JPV-útgáfuna og það
þótti henni nú ekki leiðinlegt.
Jenný var einstaklega
skemmtileg, með hráan húmor,
kjaftfor, skoðanaglöð, fluggáfuð,
pólitísk og barðist fyrir því sem
hana skipti máli, hún var einstak-
lega vel að sér í flestu sem á góma
bar og hafði skoðanir á því líka.
Hún var einn af fyrstu starfs-
mönnum Kvennaathvarfsins og
vann þar af miklum eldmóði við
að móta stefnu og setja reglur og
var talsmaður athvarfsins í nokk-
ur ár. Hún var þar vakin og sofin
og tók langar vaktir og skipti þá
engu hvort um jól eða áramót
væri að ræða. Hún vildi bara
hjálpa konum í neyð og eins og
allt sem hún tók sér fyrir hendur
gerði hún það af miklum krafti.
Jenný var mjög ritfær og var
einn vinsælasti bloggari landsins
á tímabili og hófst sá ferill hennar
með bloggi um sinn alkóhólisma
sem hún tjáði sig heiðarlega um.
Eftir það bloggaði hún eiginlega
bara um allt milli himins og jarð-
ar, skaut á pólitíkusana og sagði
sínar skoðanir blákalt enda eins
og hún sagði sjálf: „Ég hef ekkert
að fela.“
Það var gott að leita til Jennýj-
ar með mál sem þurftu úrlausnar
og var nú ekki í kot vísað þar
enda manneskjan með þekkingu
á öllu mögulegu og ómögulegu.
Eiginlega má segja að hún væri
gangandi alfræðiorðabók. Hún
var hlý, góð og mátti ekkert aumt
sjá og að koma á heimili hennar
og Einars var mjög notalegt og
vel tekið á móti manni. Ekki var
verra að Jenný las fólk eins og
opna bók og skellti gjarnan í ta-
rotlestur.
Í dag kveðjum við stórkostlega
systur og vottum þeim sem næst
standa henni okkar innilegustu
samúð.
Greta, Ingibjörg Jóna,
Guðlaug Björk, Ingunn,
Hilma Ösp, Guðmundur
og Steinunn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar
endurgjaldslaust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu
greinar eru vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og viðeigandi liður,
„Senda inn minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á út-
farardegi verður greinin að hafa borist eigi síð-
ar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morg-
unblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er
unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru
eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda
örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli
sem nánustu aðstandendur senda inn. Þar
koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær
hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað út-
förin fer fram. Þar mega einnig koma fram
upplýsingar um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletraður, en ekki í
minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún
sjálfkrafa notuð með minningargrein nema beð-
ið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu.
Hafi æviágrip þegar verið sent er ráðlegt að
senda myndina á netfangið minning@mbl.is og
láta umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar