Fréttablaðið - 24.07.2021, Side 22

fram undan var gríðarleg vinna
þar sem öll frí fóru í framkvæmdir
sem fyrst nýlega sá fyrir endann á.
Hvorki Ketill, sem er f lugvirki, né
Ingibjörg höfðu mikla reynslu af
því að gera upp gömul timburhús.
Framkvæmdir í öllum fríum
„Við búum í gömlu stóru steinhúsi
á Akranesi sem við gerðum upp en
þá gerðum við ekki eins mikið sjálf.
Ég gerði það sem ég mögulega gat,
smíðaði glugga og svo framvegis en
það var það mikil vinna í því húsi að
við keyptum mikla vinnu líka.
Þetta hefur verið ómæld vinna,“
viðurkennir Ketill sem sér eftir að
hafa ekki haldið utan um vinnu-
stundirnar sem farið hafa í húsið. „Ég
keyrði vestur flestar helgar í fimm ár.
Eftir vinnu á föstudegi fór ég vestur,
vann langan dag á laugardegi og
fram yfir hádegi sunnudag og keyrði
svo heim. Við unnum þetta mjög
mikið saman hjónin og öll sumarfrí
fóru í þetta,“ segir Ketill en hann og
Ingibjörg gerðu mestallt sjálf. „Það er
eiginlega bara núna síðustu vikurnar
sem húsið er að verða tilbúið. Ég á
þó eftir að setja upp þakrennurnar
og er að klæða sökkulinn á húsinu
með náttúrugrjóti sem við höfum
kippt með okkur úr vegkantinum í
Djúpinu á leiðinni.“
Fjögur tonn af rusli
Fyrsta sumarið gistu þau hjón í hjól-
hýsi á tjaldstæðinu í Bolungarvík en
sumarið eftir stúkuðu þau sig af inni
í húsinu með krossviðarplötum og
sváfu á vindsæng næstu árin með
hita frá litlum rafmagnsofni.
„Húsið var búið að standa autt í
mörg ár og við byrjuðum á að moka
út fjórum tonnum af rusli og timbri.
Húsið var kjaftfullt og við þurftum
meðal annars að henda fullt af
gömlum jólatrjám. Það þurfti í raun
að gera allt.“
Helming stofugólfsins vantaði en
það hafði fúnað í gegn og þannig
stóð húsið fyrsta veturinn.
Tilkynnt að húsið væri að hrynja
„Við þekktum engan í Hnífsdal í
upphafi enda kemur bróðir kon-
unnar bara þangað eina til tvær
vikur á ári. Við fengum svo símtal
frá nágranna í janúar 2015 þar sem
okkur var tilkynnt að húsið væri að
hrynja,“ segir Ketill. Það hafði gert
aftakaveður og eitthvað hafði fokið
á gluggann sem snýr suður í dalinn,
brotið hann svo gaflinn sem snýr
að sjónum dinglaði bara laus. „Við
vorum spurð hvort við vildum ekki
gera eitthvað. Ég fór bara á já.is og
fann smið á Ísafirði og bað hann að
redda okkur svo þetta myndi hanga
fram á vorið. Það tókst.“
Ketill notaði fyrsta veturinn
mikið í að kynna sér skilyrði Minja-
stofnunar varðandi gömul hús og
hvernig best væri að bera sig að við
framkvæmdir á þeim enda húsið
orðið hundrað ára gamalt og því
aldursfriðað.
„Það voru engir gluggar út að sjón-
um svo við þurftum að fá leyfi til að
bæta við gluggum þar og fengum
það með því skilyrði að þeir yrðu í
sama stíl og aðrir gluggar hússins.“
Vildu halda í gamla stílinn
Ketill segir að á endanum hafi allt
húsið verið endursmíðað og ekkert
standi eftir af upprunalega húsinu
nema grindin sem hann hafi þó
skipt út hluta af.
„Það var þó alltaf útgangspunktur
fyrir okkur að halda í gamla stílinn.
Við héldum gömlu gólffjölunum þar
sem það var hægt en stofugólfið er
bara mótatimbur eins og er notað
í stillansa. Við vorum ekki búin að
ákveða hvað færi á gólfið en end-
uðum á að lakka það bara eins og
restina af gólfinu.“
Fjölskyldan öll nýtur þess að
hlaða batteríin í litla húsinu við
Skutulsfjörðinn þar sem þau hafa
siglt á kajökum.
Fjölskyldan hefur notið sumarsins í Hnífsdal og meðal annars siglt um fjörðinn á kajökum.
Baðherbergið er í kjallaranum sem er undir hálfu húsinu
auk eins af þremur svefnherbergjum.
Svefnherbergi hússins eru þrjú auk þess sem svefnloft er
yfir stórum hluta þess svo nægt er gistiplássið.
Þó svo að lítið standi eftir af upprunalega húsinu var haldið í gamla stílinn og
meðal annars allir veggir klæddir með panel og málaðir.
Eldhúsið er opið og í skemmtilegum gamaldags stíl eins og húsið allt.
Hjónin Ketill Már Björnsson og Ingi-
björg Finnbogadóttir notuðu öll frí í
fimm ár til að nostra við húsið.

Húsið var búið að
standa autt í mörg ár
og við byrjuðum á að
moka út fjórum tonn-
um af rusli og timbri.
Húsið var kjaftfullt og
við þurftum meðal
annars að henda fullt
af gömlum jólatrjám.
Það þurfti í raun að
gera allt.
„Við erum búin að kynnast fullt
af fólki í Hnífsdal og á Ísafirði og
starfsfólk Húsasmiðjunnar er orðið
miklir vinir okkar,“ segir Ketill og
hlær. „Fólk er upp til hópa ánægt
með að húsið skyldi lagað enda
héldu flestir að það yrði rifið. Okkur
fannst við eiginlega verða að bjarga
því,“ segir hann að lokum. n
22 Helgin 24. júlí 2021 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ