Fréttablaðið - 11.09.2021, Qupperneq 75

Starfið færist niður
um kynslóðir og í
flestum fyrirtækjum eru
skyldmenni að vinna
saman, eins og ég, pabbi
og afi.
Andrea Svavarsdóttir
kynningarblað 7LAUGARDAGUR 11. september 2021 STELPUR OG VERKNÁM
Andrea Svavarsdóttir er
átján ára og útskrifaðist í
vor í veggfóðrun og dúklögn
ásamt annarri stúlku, sem
gerir þær að fyrstu tveimur
lærðu kvenkyns dúkurum
á Íslandi. Hún segir starfið í
dag vera bæði krefjandi og
spennandi og hlakkar til
að sjá hvað framtíðin ber í
skauti sér.
Andrea segir að á yngri árum hafi
það ekki verið planið að fara út í
dúkarann. „Það var ekki draumur-
inn endilega, en ég hef samt alltaf
gaman af öðruvísi störfum og verið
spennt fyrir því að gera eitthvað
sem ekki allir eru að gera. Á tíma-
bili var ég að vinna í Tösku- og
hanskabúðinni hjá frænku minni.
Svo hef ég líka unnið í Bónus svo
ég hef prófað að vera í þjónustu-
störfum,“ segir Andrea.
MS hentaði ekki
Andrea byrjaði fyrst á að fara í
menntaskóla í eina önn. „Ég fór í
Menntaskólann við Sund á félags-
fræðibraut til að klára stúdentinn
en sá ekki fyrir mér hvað kæmi
eftir því. Ég myndi seint teljast vera
partítýpa og þarna var ég komin í
menntaskóla sem er þekktur fyrir
félagslífið. Eftir eina önn var ég
búin að sjá að ég hafði lítinn áhuga
á því sem ég var að læra og datt
þá í hug að prófa að fara í Tækni-
skólann og í dúkaranám.
Ég fann fljótt að ég þurfti greini-
lega að komast á stað þar sem ég
fengi að vera svolítið ein og læra
ein. Í Tækniskólanum er fólk á
breiðu aldursbili og allir með hug-
ann við sitt eigið efni. Það hentar
mér vel og mér finnst skemmtilegt
að hafa fólk á mismunandi aldri í
kringum mig. Í MS var svolítið ein-
hæft að hafa fólk allt á sama aldri.
En ef þú ferð í FB eða FÁ þá þá ertu
aftur kominn með fólk á ólíkum
aldri að læra alls konar hluti.“
Fjölskylduiðn
Það lá því í raun beint við hjá
Andreu að fara í dúkarann enda
starfa bæði pabbi hennar og afi
við iðnina undir fyrirtækjanafn-
inu SME dúkalagnir. „Afi fór út í
þetta þegar hann var ungur. Hann
byrjaði að læra dúkarann og fannst
starfið spennandi. Svo fór pabbi
að vinna hjá afa. Pabbi er lærður
bakari en hafði takmarkaðan
áhuga á bakaraiðninni. Það fór svo
að hann lærði líka dúkarann. Núna
er ég að bætast við fjölskyldufyrir-
tækið í fullt starf. Þessi iðngrein
helst mjög mikið innan fjölskyld-
unnar. Starfið færist niður um
kynslóðir og í f lestum fyrirtækjum
eru skyldmenni að vinna saman,
eins og ég, pabbi og afi.“
Starfið segir Andrea vera mjög
Dúkaraiðnin
ferðast um ættliði
Andrea Svavarsdóttir útskrifaðist í vor úr dúklögn og veggfóðrun frá Tækniskólanum og er önnur tveggja fyrstu kvenna
sem hafa útskrifast úr þessu námi á Íslandi. MYND/AÐSEND
Starfið felur í sér dúklögn, teppalögn, vegg-
fóðrun, slípun gólfa, flotun, spörtlun og margt
fleira. Hér er Andrea að slípa gólf til að gera
það tilbúið fyrir gólfefnið sem fer ofan á.
Í gamla daga voru dúkahnífur og hitablásari
besti vinur dúkalagningamannsins. Í dag eru
notaðar ýmsar vélar til að auðvelda verkin.
Dúkahnífurinn stendur þó ávallt fyrir sínu.
Hér æfir Andrea sig í að undirbúa og leggja dúk
á tröppugang. Undirlagið þarf að vera slétt til
að dúkurinn komi vel út. MYNDIR/AÐSENDAR
Efnin sem dúkalagningamenn nota í dag eru
afar margbreytileg og bjóða upp á spennandi
kosti fyrir heimili og stofnanir.
krefjandi og skemmtilegt. „Það er
oft erfitt, en mér finnst það spenn-
andi og fjölbreytt. Fyrst og fremst
erum við í dúkalögn, en svo erum
við líka að veggfóðra, teppaleggja,
leggja alls konar vínyl og fleira. Ég
hef líka prófað að flísaleggja. Inni
í þessu felst svo öll undirbúnings-
vinnan, eins og slípun, flotun,
spörtlun og annað. Það eru til
endalaust af efnum í dag sem dúk-
arar vinna með. Það eru alls konar
vínylefni til eins og vínyil f lísar,
parket og alls konar veggefni.
Þegar afi var að byrja var brans-
inn mjög ólíkur því sem er í dag.
Hann lagði mestmegnis dúk á gólf
og veggi. Þá voru ekki komin öll
þessi vínylefni. Svo voru öll þessi
tæki ekki í boði heldur, allt þetta
sem við notum í dag til að aðstoða
við vinnuna. Þú gerðir bara allt
með höndunum, varst bara með
dúkahníf og hitablásara og það var
nóg. Svo voru menn að búa til alls
konar tæki og tól til að hjálpa sér
eins og Gummi kennari. Hann á
alls konar heimatilbúin tæki sem
hann hefur föndrað sjálfur.“
Alltaf þörf á dúkurum
Að sögn Andreu er alltaf nóg að
gera hjá dúkurum. „Það er alltaf
þörf á dúkurum sem stafar af því
að það eru mjög fáir lærðir í þessari
iðn. Þegar ég var í náminu voru
tólf aðrir nemendur með mér, og
það þótti vera algert met. Oft hafa
verið sex nemendur, stundum
ekki nema einn til þrír og einstaka
sinnum jafnvel enginn. Ég held að
ástæðan fyrir þessu fámenni sé að
fólk pælir ekki alveg í dúkaranum.
Þegar þú hugsar um iðngreinar
sérðu fyrir þér rafvirkja, smiði,
málara. Fólk heldur að dúkarinn sé
svo einhæft starf, en það er þvert á
móti mjög fjölbreytt.
Ég vinn núna að sveinsprófi og
stúdentsviðbót. Ég veit ekkert hvað
framtíðin hefur upp á að bjóða
fyrir mig, en ég er spennt að sjá
hvert þessi þekking leiðir mig.“ n