Ásgarður : blað starfsmanna ríkis og bæja - 15.10.1981, Síða 6

6
Gvða Sveinbjörns-
dótfir, formaður
Félags opinberra
starfsmanna
á Suðurlandi:
Sjúkraliðar ennþá aftar-
lega á merinni
Þykir þér hagur sjúkraliða hafa vænkast
við síðustu kjarasamninga?
Jú. hann gerði það og við hér í FOSS
náðum sama samningi og aðrir sjúkraliðar
úti á landi, þ.e.a.s. við byrjum í 7. lfl. í stað-
inn fyrir 6. og hækkum um launaflokk á
tveggja ára fresti þar til við náum 10. lfl.
Sjúkraliðar eru almennt nokkuð ánægðir
með þessa flýtisreglu.
Hvaða mál viltu nefna sérstaklega sem
tekið hefur verið fyrir hérna á ráðstefnunni?
Miklar umræður hafa orðið hér um
skattamál og þau eru stórmál fyrir okkur
opinbera starfsmenn. Það hefurkomið fram
að opinberir starfsmenn bera stóran hluta af
skattabyrðinni en fá aðeins 20% af launun-
um. Ég er ekki að mæla með skattalækkun
heldur að láglaunafólk sé tekjuskattslaust
og ef á að halda öllum þessum lágu launa-
flokkum þarf a.m.k. að hækka mörkin þar
sem hinn stighækkandi skattur byrjar.
Jafnframt þessu þarf að ganga betur fram í
að koma í veg fyrir skattsvik.
Er Félag opinberra starfsmanna á Suður-
landi öflugt félag?
Við erum 55 opinberir starfsmenn í
Hveragerði, Þorlákshöfn, Eyrarbakka og
Stokkseyri ásamt starfsfólki við hálfopin-
berar stofnanir á svæðinu. Félagið skiptist
1979; þá var Selfoss orðinn kaupstaður og
starfsmenn bæjarins mynduðu sitt eigið
starfsmannafélag — þar misstum við meira
en helming félagsmanna.
Þetta var vissulega hnekkir fyrir félagið.
Við misstum menn sem höfðu verið í stjórn
og voru þjálfaðir í félagsmálum. En það
varð til þess að hrinda fleirum út í félags-
störf og þetta hefur allt gengið ágætlega.
Gísli Norðdahl, for
maður Starfs-
mannafélags Kópa-
vogs:
Bæjarstarfsmenn greinilega verð
méiri en ríkisstarfsmenn
Hvemig finnst þér staða bæjarstarfs-
mannafélaga vera innan B.S.R.B.?
Ég er tiltölulega ánægður með fyrir-
komulagið eins og það er, sé ekki neitt betra
í bili. Ég er ekki fylgjandi því, að bæjar-
starfsmannafélögunum sé steypt saman í
Ritnefnd Ásgarðs var mœtt á
formannaráðstefnunni að vanda
til að rœða við nokkra fulltrúa.
Kenndi margra grasa í þeirra
máli og hér birtum við nokkum
hluta af rabbinu sem H. Ol.
skráði.
eina heild, því að hagsmunirnir eru ólíkir.
En ef þau mynda með sér eitthvert sérstakt
samband tel ég að þau eigi að vera innan
B.S.R.B. eftir sem áður. Ég er mjög fylgj-
andi því, að bæjarstarfsmannafélögin haldi
þeim réttindum sem þau hafa varðandi
Sigrún Óskars-
dóttir, fyrsti vara-
formaður Hjúkr-
unarfélags jslands
Hjúkrunarskorturinn er stórfellt
þjóðfélagslegt vandamál
Viltu segja mérfrá könnun sem stjóm félags
ykkar hyggst beita sér fyrir?
Tilgangur könnunarinnar er að fá fram
hverjar eru ástæður þess að hjúkrunar-
fræðingar skila sér ekki til starfa og hvað sé
til úrbóta. Við snerum okkur til kennara í
Viötöl á formannaráðstefnu:
Kauphœkkun — launa-
samrœming—jafnrétti
kynja —og margtfleira
ákvörðunarrétt við gerð aðalkjarasamnings
og sjálfstæðan verkfallsrétt.
Einstök bæjarstarfsmannafélög ná oft
fram sérlega góðum sérkjarasamningum á
ákveðnum sviðum. T.d. náði Starfsmanna-
félag Kópavogs laugardögum út úrorlofinu
við samningana fyrir sjö til átta árum síðan,
þannig að okkar frí er 24 vinnudagar miðað
við fimm daga vinnuviku. Stundum nást í
litlum bæjarstarfsmannafélögum betri
samningar í sambandi við álagsgreiðslur,
sömuleiðis eru tryggingarákvæði um t.d.
örorku betri í mörgum bæjarfélögum en hjá
ríkinu. Bæjarstarfsmenn eru greinilega
verðmeiri en þeir hjá ríkinu eftir samning-
um að dæma.
Persónuuppbætur eru oft hagstæðari, t.d.
miðast desemberuppbótin hér í Kópavogi
við starfsaldur en ekki endilega árafjöldann
hjá bænum. Þannig hafa bæjarstarfs-
mannafélögin oft frumkvæði að því að'
hreyfa ýmsum kröfum sem aðrir hópar taka
svo upp síðar.
Eru kjaramálin flókin mál?
Með þeim hagfræðilegu gögnum sem við
höfum fengið hér upp í hendurnar á þessari
ráðstefnu verða flóknir hlutir auðveldari að
glöggva sig á. Ýmsar hugmyndir t.d. um
uppbyggingu launastigans eru útskýrðar
með línuritum og töflum án þess að per-
sónulegt mat sé lagt þar á. Ég er mjög
ánægður með það hvernig að þessari ráð-
stefnu hefur verið staðið.
félagsvísindadeild Háskóla Islands sem
sýndu strax mikinn áhuga á því að aðstoða
okkur við þessa könnun.
Ástæða þess að við fórum af stað með
þessa könnun er hinn ört vaxandi skortur á
hjúkrunarfræðingum.
Árið 1980 voru 1122 hjúkrunarfræðingar
innan Hjúkrunarfélags íslands starfandi við
hjúkrun, þar af 559 í hlutastarfi eða 49,8%
350 félagar unnu ekki við hjúkrun. og þar
eru félagar á eftirlaunum eða við störf er-
lendis ekki taldir með. Sama ár voru teknar
3.456 aukavaktir á Borgarspítalanum ein-
um saman og töiur frá þessu ári sýna að
aukavöktum fjölgar stöðugt. Þetta er ekki
lengur orðið vandamál einnar stéttar heldur
þjóðfélagsins alls.
Já, ástæðurnar eru margar, en fyrst og
fremst launin. Við höfum liðið undir því að
vera kvennastétt. Eftir þriggja ára nám eru
almennir hjúkrunarfræðingar metnir í 11.
lfl. og hjúkrunarfræðingar með tveggja ára
sérnám þar á ofan fara í 14. lfl. Starfið er
heldur ekki aðlaðandi eins og ástandið er
núna á deildunum.
Hvemig hefur þér fundist að sitja for-
mannaráðstefnuna?
Mjög fróðlegt, en mér finnst athyglisvert
að hér er yfirgnæfandi meiri hluti karlar,
sem eru að verulegu leyti fulltrúar kvenna,
því að þær eru í meirihluta innan B.S.R.B.
Það er skylda okkar kvennanna hér að
gleyma því ekki að ábyrgð, menntun og