Morgunblaðið - 21.04.2021, Page 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 21. APRÍL 2021
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Sálm. 16.11
biblian.is
Kunnan gerðir þú
mér veg lífsins,
gleðignótt er fyrir
augliti þínu, yndi í
hægri hendi þinni
að eilífu.
✝
Aðalsteinn Dal-
mann Októsson
fæddist 26. febrúar
1930 á Akranesi.
Hann lést á Land-
spítalanum í
Reykjavík 18. mars
2021. Foreldrar
hans voru Októ
Guðmundur Guð-
mundsson og Ást-
rós Þorsteinsdóttir.
Systur hans sam-
mæðra voru Þorbjörg Ingólfs-
dóttir og Ingibjörg Ingólfsdóttir.
Albróðir hans var Guðmundur
Kristján.
Aðalsteinn kvæntist 6. októ-
ber 1951 Gyðu Erlingsdóttur, f.
25. nóvember 1929, d. 16. nóv-
ember 2005. Foreldrar hennar
voru Erling Ólafsson og Hulda
Gestsdóttir. Fósturforeldrar
Gyðu voru Hjörtur Elíasson yf-
irverkstjóri og kona hans Guð-
rún Kristjánsdóttir. Börn Að-
alsteins og Gyðu eru: 1) Hjörtur
Októ, dómstjóri, f. 27. febrúar
1952, maki I: Hafdís Sigur-
björnsdóttir, börn þeirra eru a)
Guðrún Svava, maki Haukur
Ófeigsson, börn þeirra eru Ey-
þór Daði, Atli Fannar, og Hafdís
1960, maki I: Jóhanna Ásmunds-
dóttir, börn þeirra eru a) Gyða,
maki Kári Valsson, dóttir þeirra
er Saga, og b) Ásbjörn. Dóttir Jó-
hönnu er Valgerður Jónsdóttir.
Maki II: Sigríður Sigurlína Páls-
dóttir, þau skildu, dóttir hennar
er Agatha Ýr Gunnarsdóttir. 5)
Gylfi Dalmann, dósent við HÍ, f.
6. maí 1964, maki Magnea Dav-
íðsdóttir, börn þeirra eru a) Ar-
on Eyrbekk, maki Írena Eva
Guðmundsdóttir, sonur þeirra er
Almar Orri, b) Sigurlaug Sara,
maki Baldvin Benediktsson,
dóttir þeirra er Eva, c) Að-
alsteinn Dalmann. Barnsmóðir:
Gunnhildur Gunnarsdóttir, son-
ur þeirra er d) Gunnar, maki
Berglind Ólafsdóttir, dóttir
þeirra er Viktoría Lind.
Eftirlifandi sambýliskona Að-
alsteins frá árinu 2007 er Að-
alheiður Bergsteinsdóttir, f. 31.
ágúst 1929. Börn hennar eru
Hjördís, Hörður, Bergrós, Heiða,
Jónína Hanna, Sólbjört, Jón
Hilmar og Anna.
Aðalsteinn Dalmann, eða Dalli
eins og hann var alltaf kallaður,
ólst upp á Akranesi en flutti átta
ára að aldri til Reykjavíkur með
móður sinni og bróður. Dalli
vann heðfbundin verka-
mannastörf, var á Eyrinni og sjó-
maður á síldarbátum. Ungur að
árum ákvað Dalli að verða flug-
maður og hóf hann flugnám við
flugskólann Cumulus en fljót-
lega þurfti hann að hætta flug-
námi vegna meðfædds sjóngalla.
Árið 1948 hóf Dalli störf hjá Essó
við afgreiðslu og akstur olíubíla.
Árið 1958 hóf Dalli störf í hlað-
deild Flugfélags Íslands, síðar
Flugleiða og starfaði hann sem
verkstjóri í innanlandsfluginu
frá 1960 til 2000. Dalli var gall-
harður KR-ingur og fyrir stuðn-
ing sinn við félagið var hann
sæmdur gullmerki þess. Hann
var virkur þátttakandi í starfi
Verkstjórafélags Reykjavíkur
sem nú heitir Brú, félag stjórn-
enda. Hann gegndi fjölmörgum
trúnaðarstörfum fyrir það, var í
ritnefnd Stjórnandans og skrif-
aði margar greinar í blaðið. Dalli
var gerður að heiðursfélaga á 80
ára afmæli félagsins 1999. Dalli
og Gyða eiginkona hans fluttu
árið 2002 í Grafarholtið og tók
Dalli virkan þátt í uppbyggingu
nýs safnaðar í Grafarholti, hann
var meðhjálpari í Guðríðar-
kirkju og átti sæti í sóknarnefnd
safnaðarins. Árið 2007 kynntist
Dalli eftirlifandi sambýliskonu
sinni, Aðalheiði Bergsteins-
dóttur, og bjuggu þau síðustu ár
í Seljahlíð.
Útförin fer fram frá Guðríð-
arkirkju 21. apríl 2021 kl. 13.
Vegna aðstæðna verður einungis
nánasta fjölskylda viðstödd.
Stytt slóð á streymi:
https://tinyurl.com/5km6f8b8
Streymishlekk má líka nálg-
ast á:
https://www.mbl.is/andlat
Anna b) Hjördís
Anna maki Richard
Thompson; maki II:
Hildur Jónsdóttir,
sonur þeirra er c)
Jörundur Snær.
Börn Hildar eru
Ragna Bjarnadóttir
og Erlingur Atli
Pálmarsson, 2)
Eygló, sjúkraliði, f.
28. október 1953,
maki Flosi S.
Valgarðsson, börn þeirra eru a)
Gyða Rós, maki Snorri Magn-
ússon, synir þeirra eru Viktor
Andri og Arnór Sigurvin, b) Sig-
urður Garðar, maki Ása Margrét
Sigurjónsdóttir, börn þeirra eru
Markús Flosi Blöndal, Eygló
Perla Blöndal og Óliver Sigurjón
Blöndal. Barnsmóðir Sigurðar
Garðars er Ingibjörg Björns-
dóttir, sonur þeirra er Björn
Halldór. 3) Guðrún, matartækn-
ir, f. 31. júlí 1955, maki I: Gísli
Líndal Agnarsson, sonur þeirra
er Aðalsteinn Líndal, maki Mar-
grét Reynisdóttir, maki II: Jón
Guðmundur Guðmundsson, sam-
býlismaður: Camillus Birgir
Rafnsson. 4) Erling Ólafur,
kennari og ljósmyndari, f. 7. maí
Elsku Dalli, sambýlismaður
minn og besti vinur, sofnaði svefn-
inum langa fimmtudaginn 18.
mars sl.
Þú varst traust mitt og hald
þessi ár sem við bjuggum saman.
Ég sakna þín, elsku vinur minn,
og bið Guð að geyma sálu þína.
Ég sendi elsku börnum Dalla og
fjölskyldum þeirra mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur og einnig
mínum börnum og fjölskyldum, en
þeim þótti öllum afar vænt um
Dalla. Hans verður sárt saknað, en
minningin um góðan mann mun
lifa í hjörtum okkar um ókomin ár.
Vináttan er vegleg gjöf
sem venst með ýmsum hætti.
Hún svífur yfir heimsins höf
með hjartans vængjaslætti.
Og vináttan er vönduð gjöf
sem virkjar hjartans strengi.
Hún opnast kannski eftir töf
en endist vel og lengi.
Og vináttan er voldug gjöf
með værð svo yndislega.
Hún kveikir ljós við kalda gröf
og kveður vin með trega.
(KH)
Aðalheiður Bergsteinsdóttir.
Maður velur sér maka en ekki
tengdaforeldra, en ég vann í lífsins
lottói með hvort tveggja. Ég kveð í
dag höfðingjann, ljúflinginn og
einn af mínum uppáhalds, Aðal-
stein Dalmann Októsson, tengda-
föður minn til 32 ára. Ég kveð með
söknuði þar sem ánægjustundir
með honum verða ekki fleiri, með
stolti fyrir að vera hluti af fjöl-
skyldu hans og með þakklæti fyrir
að Dalli hafi verið afi barna minna,
það hlutverk hefur hann leyst með
kærleik, hlýju og áhuga á öllu því
sem þau taka sér fyrir hendur, svo
stoltur af afkomendum sínum sem
öll standa sig vel á lífsins leið. Að
alast upp með afa Dalla hefur verið
barnanna lán til þessa.
Að komast á tíræðisaldur er nú
bara ágætt, að halda minninu,
húmornum og vera ern er annað.
Hann var einlægur, hógvær,
skemmtilegur og þar sem fleiri en
þrír komu saman hélt Dalli ræður.
Við hvert tilefni sló hann í glas og
talaði fallega og af einlægni til þess
sem átti við og óskaði þeim guðs
blessunar, algjörlega fastur
punktur í tilverunni, þess verður
saknað.
Hann setti sér endalaus ný
markmið, að lifa fram að fermingu
barnanna, stúdentsútskrift þeirra,
sjá Aron okkar verða að flug-
manni, fæðingu langafabarna og
hann dreymdi um að lifa fram að
útskrift nafna síns úr læknanám-
inu, af því verður því miður ekki.
Við áttum gott spjall ekki alls
fyrir löngu og ég spurði hann
hvort hann væri orðin lúinn, hann
hélt nú ekki en svaraði því til að
það væri ekki laust við að hann
fyndi fyrir því að hann væri farinn
að reskjast og bætti svo við að
hann lifði fyrir að fylgjast með
fólkinu sínu, honum var umhugað
um fólkið sitt og ræktarsamur og
mannvinur mikill.
Frumburður okkar Gylfa, Aron,
og afi Dalli áttu sérstakt samband,
heyrðust daglega, áttu stundir á
laugardagsmorgnum í mörg ár í
KR-heimilinu við getraunir og svo
átti flugið hug þeirra beggja. Afi
fylgdist með Aroni í háloftum þó
drengurinn væri að fljúga vestur
um höf í allt að 7-8 tíma, þá sat sá
gamli með spjaldtölvuna í fanginu
og fylgdist með honum á flugradar
alla leið og gat hringt í okkur og
bölvað ef hann fékk ekki lending-
arleyfi strax og þurfti að hringsóla
nokkra hringi yfir heimsborgum
fyrir lendingu. Af þessu hafði hann
mjög gaman.
Árið hefur verið okkur sem og
öðrum erfitt, heimsóknir ekki eins
tíðar en við heyrðum í honum dag-
lega og á stundum oft á dag. Hann
undi sér vel í Seljahlíð með Öllu
sér við hlið sem saknar nú.
Það var okkur Gylfa dýrmætt
að vera við hlið hans uns yfir lauk
og ég veit að hann var þakklátur
fyrir börn og tengdabörn. Hann
þakkaði mér ítrekað fyrir barna-
börnin líkt og þau væru eingetin.
Við áttum einlægt, traust og kær-
leiksríkt samband og bárum mikla
virðingu hvort fyrir öðru í rúma
þrjá áratugi. Hann verður nú lagð-
ur við hlið elsku Gyðu sinnar sem
kvaddi of snemma.
Blessuð sé minning míns elsku-
lega og þeirra beggja, hafið þökk
fyrir allt og allt.
Vertu að eilífu Guði falinn.
Magnea Davíðsdóttir.
Elsku Dalli er látinn. Ég kynnt-
ist Dalla árið 1971 þegar leiðir okk-
ar Hjartar elsta sonar Dalla og
Gyðu eiginkonu hans lágu saman.
Hann var mikill öðlingur og hvers
mans hugljúfi, hans helsta áhuga-
mál var flugið og ef efni hefðu leyft
hefði hann lært flug, hann vann
mestan sinn stafsferil hjá Flug-
félagi Íslands. Ekki má gleyma
áhuga hans á fótbolta og hjá Dalla
sló eitt stærsta KR-hjarta lands-
ins. Hann var alltaf boðinn og bú-
inn að koma að fjáröflun hjá KR,
t.d. með sölu á getraunaseðlum, og
ekki lét Dalli sig vanta á leikina hjá
KR til styðja sitt lið. Dalli var mjög
elskur að barnabörnum sínum og
fylgdist vel með þeim, ég man þeg-
ar hann bauð börnum og barna-
börnum með sér í sumarbústað í
Skorradal, þar var borðaður góður
matur og farið í bátsferð um vatn-
ið. Þegar við bjuggum í London
kom Dalli ófáar ferðir til okkar og
alltaf kom hann með það sem okk-
ur vanhagaði um og við gátum
ekki keypt, t.d. Cocoa puffs og
lindubuff, að ógleymdri íslensku
ullinni.
Minnisstætt er mér sumarið ’90
þegar við fjölskyldan fórum með
Dalla og Gyðu og keyrðum um
Þýskaland. Við gistum á ýmsum
stöðum en upp úr stóð einn gisti-
staður sem mér líkaði ekki þegar
komið var á staðinn en Dalli gerði
gott úr þessu og ákváðum við að
gista á staðnum. Hann fór og
spjallaði við „Gastgeber“ og okkur
var boðið að taka þátt í 50 ára af-
mælisveislu í fallega garðinum
þeirra sem skreyttur var yndisleg-
um ljósum, þannig var Dalli.
Þegar barnabörnin og barna-
barnabörnin uxu úr grasi og fóru
að útskrifast úr hinum ýmsu fræð-
um var Dalli hrókur alls fagnaðar í
veislunum og alltaf stóð það eins
og stafur á bók að hann hélt ræðu
og óskaði velfarnaðar og góðrar
gæfu. Barnabarnið mitt sagði við
mig um daginn að þegar hann
bauð til veislu þá voru vinir hans
strax orðnir spenntir að hlusta á
ræðuna hjá langafa.
Dalli sagði alltaf við mig þegar
við hittumst að ég væri uppáhalds-
tengdatóttir hans (ég er viss um að
hann hefur sagt þetta við allar
tengdadæturnar). En mér þótti
vænt um það.
Elsku Dalli, ég kveð þig með
virðingu og söknuð í hjarta, við
eigum eftir að hittast seinna.
Ég og Kristján sendum sam-
býliskonu Dalla, börnum hans og
þeirra fjölskyldum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Hafdís Sigurbjörnsdóttir.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku Dalli afi hefur kvatt okk-
ur og söknuðurinn er mikill en í
sorginni kemur upp þakklæti fyrir
allar góðu minningarnar, samræð-
urnar, gleðina, hláturinn og þá sér-
staklega vináttuna. Dalli afi sýndi
mér, eiginkonu minni og börnum
mínum ávallt mikla umhyggju og
ást. Hann var mikilvæg mann-
eskja í okkar lífi og verður sárt
saknað.
Nú hefur það því miður gerst
að vond frétt til manns berst
Kær vinur er horfinn okkur frá
því lífsklukkan hans hætti að slá
Rita vil ég niður hvað hann var mér
kær
afi minn góði sem guð nú fær
Hann gerði svo mikið, hann gerði svo
margt
og því miður get ég ekki nefnt það allt
Að tala við hann var svo gaman
á þeim stundum sem við eyddum sam-
an
Hann var svo góður, hann var svo klár
æ, hvað þessi söknuður er sár
En eitt er þó víst
og það á við mig ekki síst
að ég sakna hans svo mikið, ég sakna
hans svo sárt
hann var mér góður afi, það er klárt
En alltaf í huga mínum verður hann
afi minn góði sem ég ann
í himnaríki fer hann nú
þar verður hann glaður, það er mín trú
Því þar getur hann vakað yfir okkur dag
og nótt
svo við getum sofið vært og rótt
hann mun ávallt okkur vernda
vináttu og hlýju mun hann okkur
senda
Elsku afi, guð mun þig geyma
yfir okkur muntu sveima
en eitt vil ég þó að þú vitir nú
minn allra besti afi, það varst þú
(Katrín Ruth Þ. 1979)
Minning um góðan mann lifir.
Sigurður Garðar Flosa-
son og fjölskylda.
Það er alltaf söknuður sem
fylgir því að kveðja ástvini sína.
Meira að segja þá sem áttu langt,
gott og farsælt líf. Við viljum jú
auðvitað hafa þá sem okkur þykir
vænt um hjá okkur sem allra
lengst.
Afi Dalli var stór karakter í lífi
okkar systkina. Hann fylgdist ekki
bara með af hliðarlínunni heldur
heyrðumst við reglulega í síma þar
sem afi gaf sín góðu ráð auk þess
að vera óspar á hrósin og að segja
okkur hvað hann var ákaflega
stoltur af okkur. Það var ekki laust
við að maður gæti rétt betur úr sér
og séð lífið bjartari litum eftir að
hafa spjallað við afa, það er svo
gott fyrir sálina að vera minntur á
hversu vel maður stendur sig í lífi
og starfi.
Við systkinin störfuðum bæði
sem flugliðar hjá félaginu hans afa,
eins og hann vísaði alltaf til þess,
Icelandair. Þar kynntumst við
mörgum sem höfðu starfað með
afa á Reykjavíkurflugvelli í þá
gömlu góðu daga. Eins og afi sagði
frá því þegar við vorum börn
hljómaði það svolítið eins og hann
væri aðalmaðurinn á vellinum, réði
þar öllu og þekkti alla. Það kom
svo í ljós þegar við systkinin fórum
að kynnast hans gamla samstarfs-
fólki á fullorðinsárum að það var
alls ekki svo fjarri lagi. „Ég kenndi
þeim að vinna, að vera duglegir og
samviskusamir og vinna sér alltaf í
haginn,“ sagði afi um strákana
sem störfuðu hjá honum á vellin-
um. Strákana sem nú voru orðnir
virðulegir flugstjórar til margra
ára. „Hann kenndi okkur að vinna,
hann kenndi okkur dugnað og
studdi okkur áfram í að elta okkar
markmið,“ sögðu svo þessir sömu
menn þegar það barst í tal um
borð hver afi okkar systkina væri.
Með hlýju og húmor rifjuðu þeir
upp gamla frasa frá afa eins og
„hún er að detta!“ og flautuðu eins
og hann gerði þegar hann var að
reka á eftir þeim. Þegar við svo
sögðum afa frá þessu og skiluðum
góðum kveðjum frá hans gömlu
kollegum hló hann innilega. „Já já,
svona var þetta!“
Sem litlir krakkar vorum við
systkinin bæði svo heppin að vera
mikið í pössun hjá ömmu og afa á
Framnesveginum. Þá var öllu til
tjaldað. Afi var sendur út í sjoppu
að kaupa stjörnupopp og brjóst-
sykur, við fengum að „elda“ fyrir
stytturnar hennar ömmu eða
gramsa í dótinu þeirra sem okkur
fannst eins og besta fjársjóðsleit
þar sem þetta voru framandi og oft
furðulegir hlutir fyrir okkur. Þeg-
ar við kvöddum sagði afi okkur
alltaf annaðhvort eða bæði að
passa okkur nú á bílunum og láta
okkur ekki verða kalt. Afi hætti
reyndar aldrei að hafa áhyggjur af
þessum hversdagslegu hlutum.
Meira að segja þegar ég heimsótti
hann í eitt af síðustu skiptunum á
spítalann fannst honum ástæða til
að kveðja mig með þessum orðum:
„Láttu þér nú ekki verða kalt,
Gyða mín“ og ég, 35 ára gömul
konan, lofaði afa því.
Við munum alltaf minnast afa
með ótrúlegri hlýju og væntum-
þykju. Mikið sem við vorum hepp-
in að eiga svona góðan afa sem
fylgdist með öllu okkar lífi og starfi
og var innilega stoltur af öllum sín-
um afkomendum. Við lofum að lok-
um að fara varlega, passa okkur
alltaf á bílunum og láta okkur ekki
verða kalt.
Hvíldu í friði, elsku afi, minning
þín lifir með okkur.
Gyða Erlingsdóttir og
Ásbjörn Erlingsson.
Elsku afi, við kveðjum þig með
miklum söknuði en jafnframt með
þakklæti í huga fyrir þann tíma
sem við fengum að hafa þig hjá
okkur. Margar góðar minningar
koma upp í hugann, sérstaklega
frá barnæsku minni. Ég var svo
lánsöm að fá að vera mikið hjá
ömmu og afa á Framnesveginum,
ferðin okkar til Kaupmannahafn-
ar, jólaboðin og jólaböllin sem þú
bauðst okkur fjölskyldunni á eru
mér ógleymanleg. Afa var afar
umhugað um fjölskyldu sína og
hafði einlægan áhuga á öllu því
sem við tókum okkur fyrir hendur.
Hann var einstaklega minnugur
og fróður um marga hluti og hafði
gaman af því að segja okkur frá
æskuárum sínum.
Ég er þakklát fyrir allar þær
góðu stundir sem við afi áttum
saman og allar minningarnar sem
ég geymi í hjarta mínu.
Þótt döpur sé nú sálin,
þó mörg hér renni tárin,
mikla hlýju enn ég finn
þú verður alltaf afi minn.
(Höf. ók.)
Elsku afi, hafðu þökk fyrir allt
og allt, guð blessi minningu þína.
Gyða Rós og fjölskylda.
Elsku Dalli afi. Það sem er erf-
itt að kveðja þig í dag, elsku afi
minn. Ég var nánast alinn upp
heima hjá ykkur Gyðu ömmu á
Framnesvegi 55 og mun ég ekki fá
fleiri símtöl á afmælisdaginn minn,
22. desember, með sögunni um
það þegar ég fæddist árið 1971
þegar amma Gyða týndi kökudeig-
inu sem fannst svo ekki fyrr en ári
seinna í fataskápnum. Við fórum
saman í margar skemmtilegar ut-
anlandsferðir þar sem þú fékkst
fría flugmiða vegna vinnu þinnar
hjá flugfélaginu í hlaðdeildinni á
Reykjavíkurflugvelli þar sem þú
starfaðir í 42 ár. Fyrsta ferðin mín
með þér var þegar ég var átta ára
gamall en þá fórum við til Færeyja
rétt fyrir páska. Við ætluðum að
kaupa stóran hamborgarhrygg,
skinkudós og bjór því að hann var
ekki seldur á Íslandi í þá daga.
Þetta átti að vera stutt ferð, fram
og til baka, en við sátum fastir þar í
eina nótt þar sem ekki var flogið
heim sökum þoku. Svo fórum við
tvisvar til Grænlands í dagsferð til
Kulusuk. Ykkur ömmu Gyðu
fannst skemmtilegast að fara til
Kaupmannahafnar og sýna mér
Tívolíið og dýragarðinn þar. Mér
er minnisstætt þegar ég var í
dýragarðinum þegar ég var að
horfa á apana, þá tók einn apinn
upp á því að henda í mig apaskít en
þá var amma Gyða ekki sátt með
þetta apakvikindi. Þú hélst líka
mikið upp á Skotland, sérstaklega
Glasgow, og fórum við margoft
þangað til að sjá fótboltaleiki og oft
tók vinur þinn hann David Moyes
á móti okkur og fór með okkur á
marga leiki. Oft fórum við út með
malt í gleri í 1 lítra flöskum og 12
stk. í kassa til að færa honum og
gleðja hann. Einnig fórum við
nokkrar ferðir til London til að sjá
landsleiki og deildarleiki því það
skipti nú engu máli hvaða lið voru
að spila, þó svo við værum báðir
Arsenal-menn. Síðasta utanlands-
ferðin var til Belfast þegar þú
varst 88 ára gamall í afmæli til
Hjördísar. Ekki má svo gleyma
gamla góða KR sem er okkar lið
hér heima, komst ekkert annað að
en KR, en við fórum ansi oft sam-
an á KR-völlinn til að horfa á okk-
ar menn. Stundum kom það fyrir
að við fórum að horfa á önnur lið
en þá gleymdirðu þér stundum og
kallaðir áfram KR, eitt sinn var
ansi mikið horft á þig við þessi köll
enda Víkingur og Valur að spila en
ekki KR.
Hvíl í friði, elsku afi minn, minn-
ing þín mun lifa að eilífu í hjörtum
okkar
Ástarkveðjur,
Aðalsteinn
Líndal Gíslason.
Aðalsteinn
Dalmann Októsson
- Fleiri minningargreinar
um Aðalstein Dalmann Októs-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.