Morgunblaðið - 20.05.2021, Blaðsíða 48

48 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. MAÍ 2021
✝
Haraldur Sig-
fús Magnússon
fæddist á Ár-
skógssandi í Eyja-
firði 25. júní 1931.
Hann lést í Hafn-
arfirði 10. maí
2021. Foreldrar
hans voru Anna
Sigfúsína Sigfús-
dóttir frá Brekku í
Svarfaðardal og
Magnús Sölvason
frá Ólafsfirði. Systkini hans
Borghildur Sölvey, Svavar,
Sölvi og Soffía. Haraldur
kvæntist þann 7.11. 1959 Erlu
Guðbjörgu Sigurðardóttur, f.
3.2. 1935, d. 17.4. 2021, frá Mar-
bæli í Skagafirði. Foreldrar
hennar voru Ingibjörg Efemía
Jónsdóttir frá Grófargili í
Seyluhreppi í Skagafirði og
Sigurður Sigurjónsson frá Geld-
ingaholti í Seyluhreppi í Skaga-
firði.
Dóttir Haraldar er Anna
Soffía leikskólaliði, f. 1957,
maki Bragi Guðmundsson. Börn
þeirra eru a) Erna Rós, maki
maki Marisa Quinonez Corpuz.
Þeirra börn eru a) Ingibjörg
Patricia, maki Bjartur Blær
Gunnlaugsson b) Guðbjörg
Efemía c) Haraldur Sigfús og d)
Sölvi Svavar.
Haraldur starfaði við múr-
verk og endurstofnaði frjáls-
íþróttadeild FH og var formað-
ur hennar í hartnær 20 ár.
Haraldi hlotnuðust margs kon-
ar viðurkenningar fyrir störf
sín, m.a. gullmerki með lárvið-
arsveig FH, Heiðursfélagi FH,
Heiðursformaður frjáls-
íþróttadeildar FH, Gullmerki
ÍBH, Gullmerki FRÍ, Heið-
ursfélagi FRÍ og Heiðurskross
ÍSÍ. Haraldur skrifaði fjölda
barnabóka, ljóðabóka, smá-
sagna og skáldsagna. Hann
fékkst jafnframt við listmálun.
Haraldur lét velferð náungans
til sín taka og sótti fjöldi sam-
ferðarmanna óhefðbundnar
lækningar og margvíslegan
stuðning til hans.
Útför Haraldar Sigfúsar fer
fram frá Hafnarfjarðarkirkju
27. apríl 2021 og hefst athöfnin
kl. 13. Vegna aðstæðna verða
einungis nánustu ættingjar og
vinir viðstaddir en athöfninni
verður streymt á:
https://youtu.be/kJVM-g8nca4
Streymishlekk má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Einar Sveinn Jóns-
son, börn þeirra
eru Bragi Snær,
Jón Breki, Soffía
Rut og Anna Ýr b)
Guðný Rut, maki
Reimar Viðarsson,
börn þeirra eru
Viðar Ernir, Gunn-
ar Bragi og Björn
Helgi c) Gunnar
Örn, maki Ingi-
björg Hrönn Jóns-
dóttir. Þeirra dóttir er Kristín
Sara. Börn Erlu Guðbjargar og
Haraldar eru: 1) Anna íþrótta-
kennari, f. 1959, maki Hall-
grímur Tómas Ragnarsson.
Börn þeirra eru a) Ragnar
Tómas, maki Ingunn Helga
Árnadóttir. Þeirra synir eru
Hallgrímur Tómas og Árni
Tómas b) Haraldur Tómas c)
Erla Guðbjörg, maki Haukur
Svansson. 2) Sigurður bygging-
arverkfræðingur, f. 1960, maki
Valgerður Guðrún Halldórs-
dóttir, sonur þeirra er Halldór
Valgarður. 3) Magnús raf-
magnsverkfræðingur, f. 1961,
Á stundum fannst mér Halli
vera víkingur stokkinn óvænt
inn í tuttugustu öldina eða
kannski Bjartur í Sumarhúsum,
Grettir sterki, viðkvæmt ljóð-
skáld eða náttúrubarnið Jónas.
Eyfirðingur, Skagfirðingur, Suð-
urnesjamaður eða Hafnfirðing-
ur? Halli studdi alla stjórnmála-
flokka og barðist gegn þeim
öllum. Studdi enn fleiri íþrótta-
félög; KA, Þór, ÍBK, ÍA, ÍR, FH,
Albert, Rikki, Ali og ManU.
Jógi, júdókappi, smiður, múrari,
ljóðskáld, knattspyrnumaður,
hamhleypa, boxari, listmálari,
bindindismaður, heilari, eigin-
maður, faðir, afi, nuddari, rithöf-
undur og mannvinur. 5.000 vinir
á FB, fyllti kvótann í hvelli. Har-
aldur Sigfús, Siffi eða Halli
frjálsi? Allt litrófið dugar ekki til
að draga raunsanna mynd af
Halla.
Systkinin voru á barnsaldri
þegar þau misstu móður sína og
hópurinn tvístraðist um landið
þótt strengurinn rofnaði aldrei.
Halli var sendur í Skagafjörðinn.
Það var erfið vist, flestir hefðu
brotnað en Halli hertist. Hann
fann tilfinningum sínum og at-
gervi útrás og farveg sem hann
gróf sjálfur til góðs fyrir sig en
einkum ótal samferðamenn.
Trúlega þekkja Halla flestir sem
manninn sem endurreisti frjáls-
íþróttadeild FH úr engu. Hálfur
Hafnarfjörður naut handleiðslu
Halla frjálsa og margir fundu
sína fjöl fyrir hans atbeina.
Halli kom eitt sinn til mín og
sagði sigurreifur að loks væri
sigurinn unninn, frjálsíþrótta-
hús FH myndi nú loks rísa. Ég
spurði hvort þetta væri nú ekki
enn ein tálsýnin, fyrirheit um
brostin loforð þrátt fyrir að nær
allir bæjarfulltrúar hefðu æft
hjá honum á yngri árum? „Nei,
ég mætti og hætti ekki fyrr en
bæjarstjórinn lofaði upp á ær og
kýr að reisa húsið. Hann rétti
mér höndina en ég sá við hon-
um, tók hann í hryggspennu
þarna á miðju gólfinu og sleppti
ekki traustum tökum fyrr en
hann emjaði og lofaði enn og aft-
ur að reisa húsið.“ Húsið er ris-
ið.
Halli brá nýju ljósi á áður
sjálfgefna hluti og á ferðum okk-
ar upplifði ég kunnuglega staði
með augum barnsins. Eðlis-
greind, forvitni og innsæi Halla
nutu sín. Eftir langa gönguferð í
Ameríku kom hann heim og
sagðist hafa verið að ræða við
kollega sína sem voru þar í
byggingarvinnu um múrverk og
trésmíðar á Íslandi. En Halli,
hvernig fórst þú að því, þú talar
enga ensku? „Það gerði ekkert
til, þeir eru allir frá Mexikó og
tala heldur enga ensku.“ En þeir
skildu hver annan enda skildi
Halli margt sem orð náðu ekki
að lýsa. Og flestir skildu Halla.
Halli nefndi oft við mig allar
þær leiðir sem hann hefði kosið
að feta til mennta hefði þess ver-
ið kostur og spönnuðu þær allar
deildir Háskólans og meira til.
Trúlega læknir því til hans leit-
uðu ófáir; nudd, heilun og lækn-
ingar að handan, Halli beitti öll-
um brögðum til að hjálpa
náunganum. Ég trúði mátulega
á þessa kynngimögnuðu krafta
Halla en varð að játa skák og
mát eftir að hafa reynt lækningu
hans á eigin skinni. Margir hafa
sömu sögu að segja.
Halli lifði Bubbu sína í þrjár
vikur. Ég mun ætíð sakna míns
mesta velgjörðarmanns, vinar og
tengdaföður.
Hallgrímur Tómas
Ragnarsson.
Æi elsku afi, það er erfitt að
horfast í augu við að þú sért far-
inn líka stuttu á eftir ömmu. Síð-
astliðnar vikur hafa verið gífur-
lega erfiðar hjá okkur, við vorum
bæði enn að syrgja ömmu. Þú
vissir hvað ég var mikil ömmu-
stelpa, við vorum bæði langt
niðri eftir fráfall hennar, við rifj-
uðum upp margar góðar stundir
með ömmu og grétum inn á milli
og pössuðum vel upp á hvort
annað. Þú sagðir að við þyrftum
að vera sterk fyrir ömmu, en nú
ert þú horfinn og nú er ég ein að
rifja upp góðar minningar og
verð að vera sterk fyrir þig.
Þú vissir allt manna best og
hafðir alltaf svör við öllum
spurningum með mikilli visku.
Ég held að ég hafi aldrei heyrt
þig segja „ég veit ekki“ eða „held
ekki“.
Afi var maður með marga
hæfileika og kunnáttu og þekkt-
ur sem margt, Halli frjálsi, múr-
ari, rithöfundur, listamaður. Í
mínum augum varstu bara afi
minn með stóran persónuleika.
Sannkallaður baráttujaxl og
þrátt fyrir háan aldur fannst mér
þú alltaf svo sprækur, gekkst
daglega upp og niður stiga,
komst upp úr lægstu stólum og
stundum gólfinu. Þó sjónin hafi
verið skert tókstu alltaf eftir því
hvort ég væri að ganga í nýjum
fötum og litnum á naglalakkinu
mínu. Minning þín lifir í huga
margra því þú varst svo elskaður
og dáður af svo mörgum. Ég er
þakklát fyrir allt sem þú skilur
eftir, allar Ragga-bækurnar,
skáldsögur og ljóðabækur, lista-
verkin þín og facebookfærslur.
Ég er afskaplega þakklát að þú
og Bjartur kynntust og hafið
myndað gott samband. Ekkert
annað en dýrmætt að hafa getað
notið nærveru þinnar seinustu
vikurnar og dekrað við þig eins
og amma gerði. Þú veittir okkur
mikinn stuðning og hafðir alltaf
mikla trú á öllu sem við gerum,
mjög hvetjandi og gafst okkur
mikið sjálfstraust.
Þetta er vond tilbreyting og
erfitt að venjast því að eiga ekki
lengur ömmu né afa, ég mun
sakna allra matarhittinga sem
voru orðnir fastir liðir í okkar
daglegu lífi, ég hefði viljað eiga
ykkur lengur því ég var svo
heppin með ykkur og er þakklát
fyrir allt og allar stundir okkar
saman.
Það sem hjálpar mér að
kveðja er að ég veit að þú ert
kominn á betri stað, við vissum
bæði að þú gætir ekki verið lengi
frá ömmu. Kveð þig, elsku afi,
með sorg og söknuði í hjarta,
með mínu uppáhaldsljóði eftir
minn uppáhaldshöfund:
Afabarnið
Í örmum mínum
afabarnið var
með blik í augum,
og allan heiminn sá.
Því heimur hennar
á þessu æviskeiði
er armlengd þín,
þar hennar traust.
Árin líða eins hratt
og fuglinn flýgur,
og brátt er hún orðin
stóra stúlkan mín.
Þá kveður hún,
og lætur drauma rætast.
Óskabarnið
á hinni nýju öld.
(Haraldur Sigfús Magnússon)
Skilaðu kveðju til ömmu, ég
hugsa til ykkar og mun alltaf
sakna ykkar.
Afabarnið,
Ingibjörg Patricia
Magnúsdóttir.
Afi minn var heljarmenni. Rif-
inn beint upp úr Íslendingasög-
unum. Gæddur nánast yfirnátt-
úrulegum kröftum, en hrjáður
stórum brestum. Þeir segja að
hann hafi eitt sinn lent í áflogum
við heilt fótboltalið, og tekist,
einum síns liðs, að hrekja það á
brott – að bekknum meðtöldum –
líkt og ljón sem hristir af sér
geltandi hýenur. Þeir segja að
hann hafi eitt sinn lent í útistöð-
um við þrjá bræður, og eftir
slagsmálin beðið eftir þeim,
hverjum á fætur öðrum, til þess
að fá sanngjarnari niðurstöðu í
málið. Allir báðust þeir þó undan,
buðust til þess að splæsa í bíó-
miða í staðinn. Og afi fór í bíó
þrisvar þetta kvöld; klukkan sex,
átta og tíu.
Afi minn var náttúrulæknir og
heilari. Þegar ég var táningur
fylgdist hann með mér á grasinu
í Flórída, þar sem ég freistaði
þess, aftur og aftur, að stökkva á
fæturna af bakinu, með því
sparka kröftuglega upp í loftið
og skjóta höfðinu aftur. Þrátt
fyrir ítrekaðar tilraunir lenti ég
alltaf á rassinum. Afi sagði mér
að leggjast á bakið og loka aug-
unum, leiddi mig svo í gegnum
öndunaræfingu með djúpri
röddu – líkt og dávaldur. Eftir
örfáar mínútur fylltist ég svo
ólýsanlegri orku, orku sem ég
hef ekki komist í tæri við síðan,
að þegar ég reyndi aftur fyrr-
nefnda tækni skaust ég nánast í
heljarstökk af herðunum. Síðar
skildi ég hvernig maður sem
hafði svo greiðan aðgang að jafn
lygilegri orku gæti dregið upp á
heilan stafn á áttræðisaldri með-
an tveir menn hrærðu ofan í
hann. (Afi minn var líka múrari.)
Af minn var rithöfundur, skrif-
aði mikið sem ungur maður, en
þegar stílabækurnar voru
brenndar, og öllu hans lífsins
verki kastað á glæ, sór hann þann
eið að aldrei myndi hann leggja
penna við blað aftur. Loforðið
stóð í næstum fjörutíu ár, en 57
ára gamall ákvað hann að reyna
aftur. Ljóðabækur, skáldsögur,
barnabækur fæddust af fingrum
fram. Það þýddi lítið að leiðbeina
afa þegar það kom að skrifum;
hann skrifaði eins og hann talaði,
á barnslegan hátt (sem er mikil
list), og var hann afkastamikill á
því sviði, líkt og í öllu öðru sem
hann tók sér fyrir hendur. Jafn-
vel þegar hann var kominn vel á
níræðisaldur og nánast blindur,
sat hann einn við tölvuna, án þess
að hafa lært staf í fingrasetningu
og pikkaði orðin með einum putta
á lyklaborðið, dag eftir dag. Hef
ég sennilega lesið þúsundir blað-
síðna fyrir hann upphátt.
Afi minn var kallaður Halli
frjálsi fyrir framlag sitt til
frjálsra íþrótta, en eftir að hann
sálaðist hefur viðurnefnið öðlast
víðari merkingu. Afi skildi betur
en aðrir að frelsi sérhvers manns
er samofið frelsi annarra, og
lagði hann mikla stund á að pæla
í náunganum. Maður fékk það á
tilfinninguna að hann sæti
löngum stundum og pældi í fólk-
inu sem á vegi hans varð, mátaði
skó þess og gleraugu, og ef hann
skynjaði einhverja vankanta í fari
þeirra nefndi hann þessa sann-
færingu sína næst þegar hann
hitti það, á opinskáan og umbúða-
lausan hátt. Þetta kom mönnum í
opna skjöldu, þeir vissu ekki
hvaðan á sig stóð veðrið. En afi
þekkti ánauðina, ólst upp við lík-
amlegt og andlegt harðræði, og
lagði sig fram við að forða öðrum
frá slíkum örlögum. Þennan
vana, að gefa sér tíma til að
hugsa til annarra, ætla ég að til-
einka mér héðan í frá.
Ég tek þig með mér, afi minn,
þú færð ekki að fara neitt.
Takk fyrir allt saman.
Ragnar Tómas.
Haraldur Sigfús
Magnússon
- Fleiri minningargreinar
um Harald Sigfús Magnússon
bíða birtingar og munu birt-
ast í blaðinu næstu daga.
✝
Sveinn Hauk-
ur Georgsson
var fæddur 17.
desember 1929.
Hann lést á Hrafn-
istu DAS í Hafn-
arfirði 8. maí
2021.
Foreldrar hans
voru Georg Júlíus
Ásmundsson
bóndi, f. 1891, d.
1983, frá Mið-
húsum, Breiðuvík, Snæfells-
nesi og kona hans Guðmunda
Lára Guðmundsdóttir, f. 1895,
d. 1973.
Sveinn Haukur kvæntist El-
ínu S. Jónsdóttur 12.4. 1952.
Elín lést 15.2. 2020. Foreldrar
hennar voru Sigríður Herdís
Jóhannsdóttir húsfrú, f. 1898,
d. 1980, og Jón Kr. Sveinsson
sjómaður, f. 1900, d. 1967.
Bróðir Elínar var Kjartan
Kristján, ii) Ólöf, f. 1980, maki
hennar er Hilmar Gunnarsson,
f. 1978, börn þeirra eru Alma
Ýr og Tómas Jaki, iii) Hjördís,
f. 1984, maki hennar er Jón
Kristinn Waagfjörð, f. 1982,
börn þeirra eru Helga Sóley
og Bjarki Freyr.
b) Albert Sveinsson, f. 1954,
kona hans er Elísabet Guð-
mundsdóttir, f. 1955. Börn
þeirra eru: i) Lára Dís, f. 1977,
ii) Kristín Lind, f. 1981, maki
hennar er Gunnar Stefánsson,
f. 1981, dætur þeirra eru
Ragnheiður Sunna, Steinunn
Björk og Auður, iii) Sveinn
Haukur, f. 1986, sambýliskona
hans er Ólöf Halldórsdóttir, f.
1988, og eiga þau tvo syni, Al-
exander Örn og Dag Erni.
c) Ásmundur Sveinsson, f.
1961, maki hans er Vilborg
Benediktsdóttir, f. 1970, börn
Ásmundar og Halldóru Sig-
urðardóttur eru: i) Sigurður
Stefán, f. 1992, sambýliskona
hans er Steinunn María Gísla-
dóttir, f. 1993, ii) Una Mjöll, f.
1996, sambýlismaður hennar
er Davíð Sigurðsson, f. 1992.
Sveinn fór ungur að vinna,
fyrsta starfið utan heimilis var
við að aðstoða breska herinn á
stríðsárunum sem hestasveinn
í Breiðuvík. Hann gekk í
heimaskóla í Gröf í Breiðuvík.
Hann fór til sjós 16 ára og var
hann bæði á togurum og bát-
um fyrst í stað. Hann stofnaði
með öðrum Nýju sendibíla-
stöðina 1950, en þá var hann
búinn að kaupa sér sendibíl.
Árið 1952 gerðist hann bíl-
stjóri hjá Olíufélaginu ESSO
og starfaði þar allt til ársins
1961 er hann gerðist lög-
regluþjónn og síðar varðstjóri
sem var hans aðalstarf allt til
ársins 1991 er hann lét af
störfum vegna heilsubrests
eftir slys sem hann lenti í við
lögreglustörf árið 1967. Hann
var einnig einn af stofnendum
Skotfélags Hafnarfjarðar.
Hann gekk í raðir Frímúr-
arareglunnar 1979. Sveinn
stofnaði ásamt fjölskyldu sinni
Bílaleiguna Greiða ehf. árið
1964 og rak hana allt til ársins
2000.
Útförin fer fram frá Víði-
staðakirkju í dag, 20. maí
2021, klukkan 15.
Jónsson, f. 1930,
d. 2017.
Hann var sjötti í
röðinni af níu
systkinum. Af
þeim eru nú tvö á
lífi. Systkini
Sveins Hauks eru:
Guðmundur Krist-
ófer, f. 1921, d.
1997. Gunnhildur
Ingibjörg, f. 1923,
d. 2006. Sigríður
Guðný Bjarnveig, f. 1926, d.
2016. Þorbjörg, f. 1928, d.
2010. Sveinn Haukur, f. 1929.
Pálína, f. 1932, d. 2010. Guð-
rún, f. 1933. Reimar, f. 1937.
Synir þeirra eru: a) Jón Kr.
Sveinsson, f. 1952, kona hans
er Katrín Ólafsdóttir, f. 1950.
Börn þeirra eru: i) Elín Sigríð-
ur, f. 1976, maki er Ellert
Rúnarsson, f. 1975, börn
þeirra eru Rakel, Stefán og
Þá er komið að hinstu kveðju-
stund okkar, við systkinin og
fjölskyldur okkar erum svo
þakklát fyrir allar góðu stund-
irnar og minningarnar sem við
eigum um afa og eru okkur svo
dýrmætar í dag. Í gegnum allt
okkar líf höfum við verið svo
heppin að hafa fengið að eiga
svo margar stundir með Ellu
ömmu og Svenna afa og eru sög-
ur okkar svo ótalmargar og
skemmtilegar, afi var einn
skemmtilegasti og orðheppnasti
maður sem við þekkjum.
Ef einhver lýsing á vel við afa
þá er það að hann var gætinn
með peninga, hann átti það til að
stoppa úti í kanti ef hann sá
verkfæri í vegkantinum og
stökkva út og sækja þau. Þetta
var allt vel nýtanlegt og nánast
nýtt eins og hann sagði sjálfur.
Til marks um hvað hann var
gætinn rifjaðist upp fyrir okkur
þegar afi og amma voru eitt sinn
að passa okkur þegar foreldrar
okkar fóru utan, pabbi átti
buxnapressu sem afa leist ljóm-
andi vel á og langaði að prófa en
við máttum bara setja aðra
skálmina í einu því ef hún
brynni af ætti hann alla vega
eina eftir.
Afi var duglegur og framtaks-
samur maður, lengst af starfaði
hann sem lögreglumaður í Hafn-
arfirði og rak þar bílaleigu á
sama tíma. Það skemmtilegasta
sem við fengum að gera þegar
afi fór á vakt og löggubíllinn
kom að sækja hann var þegar
hann tók okkur í fangið og við
máttum blása einu sinni í flaut-
una sem hékk við brjóstvasann,
þá lögðum við metnað í að draga
eins djúpt andann og við gátum
til að ná að flauta sem lengst,
síðan fengum við stundum að
fara með honum í lögreglubílinn
og kveikja á ljósunum og ef vel
stóð á þá fengum við að setja
sírenuna í gang en bara mjög
stutt. Við vorum svo heppin að
móðir okkar starfaði hjá honum
í bílaleigunni og fengum við því
að vera oft með þeim við að þrífa
bíla og hlaupa út og taka km-
stöðuna þegar bílnum var skilað.
Afi átti alltaf tíma til þess að
hjálpa okkur ef það var eitthvað
sem hann gat gert, það kom fyr-
ir að ef veður var vont stálumst
við til þess að hringja í afa og
biðja hann um að skutla okkur á
æfingar, því kom það stundum
fyrir að við mættum í tónlistar-
skólann í lögreglufylgd.
Svenni bróðir okkar var alltaf
flottastur enda var hann „nafni“
í afa huga og var hann alltaf
stoltur af alnafna sínum, því
nafni var með svo gáfulegt höf-
uðlag eins og afi sagði og þegar
nafni eignaðist soninn Alexander
var ljóst að hann hefði erft gáfu-
lega höfuðlagið og var Alexand-
er í miklu uppáhaldi hjá langafa
sínum. Afa þótti afar vænt um
öll langafabörnin sín og var allt-
af til í að æsa hópinn upp með
látum og leikjum. Hann vildi
helst að þau fengju að borða
eins mikið af sælgæti og kökum
hjá honum og þau gátu í sig látið
og alltaf fékk hann sér með þeim
því sætindi voru í miklu uppá-
haldi hjá afa.
Elsku afi, við trúum því að þú
sért núna kominn í faðminn á
ömmu sem þú elskaðir svo mikið
og saknaðir svo sárt eftir að hún
fór frá okkur á síðasta ári. Elsku
afi, takk fyrir allar minningarn-
ar og öll hlýju faðmlögin sem þú
gafst okkur.
Lára Dís, Kristín Lind
og Sveinn Haukur.
Sveinn H.
Georgsson
- Fleiri minningargreinar
um Svein H. Georgsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.