Morgunblaðið - 05.05.2021, Side 30

30 MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. MAÍ 2021
Skrifaði upp á lán
Við ræðum um aðdraganda morðsins og í ljós kemur að
móðurbróðir Gylfa og banamaður móður hans hafði fest
kaup á jörðinni en móðir hans og amma tóku lán fyrir
hann því hann var gjaldþrota.
„Til að byrja með borgaði hann af láninu og stóð í
skilum. Mánuði áður en mamma fór norður deyr
amma. Þar af leiðandi féll lánið á mömmu og pabba.
Þess vegna fór mamma norður til að fá bróður sinn til
að undirrita pappíra svo mamma og pabbi gætu tekið
veð í jörðinni fyrir því láni. Undir þessa pappíra var
aldrei skrifað. Lánið féll svo á pabba og með réttu eða
röngu ákváðum við feðgarnir að ég tæki hluta af lán-
inu á mig. Í hruninu og árin eftir hrun var þetta orðinn
svo þungur biti að ég missti húsið. Þetta lán gerði föður
minn eignalausan og sjálfan mig líka,“ segir Gylfi og
heldur áfram:
„Um svipað leyti og móðurbróðir minn losnar úr fangelsi
byrjar hann að hóta mér og börnunum mínum lífláti því hann
stóð í þeirri trú að ég hefði stolið frá honum myndaalbúmi sem
enginn fótur var fyrir. Svo missi ég vinnuna og hjónabandið fer
í vaskinn. Ég var á þeim stað í tilverunni að öll sund virtust lok-
uð,“ segir Gylfi.
Ekki eitt heldur allt
Þá er ekki allt upptalið. Stuttu síðar deyr faðir hans, föð-
ursystur hans og amma hans og svo deyja hundarnir hans þrír.
Gylfi segir að það hafi verið erfitt að fóta sig í tilverunni á þess-
um tíma.
„Það sem hjálpaði mér mikið á þessum tíma var að börnin
voru mikið hjá mér og ég þurfti að halda áfram þeirra vegna en
einnig sjálfs mín vegna. Ég hef alltaf notað húmor. Ég hef alltaf
notað gleðina því það á að vera gaman að vera til. Þegar eitt-
hvað dapurlegt gerist verður maður að leggja sig fram um að
hafa gaman. Maður þarf að finna það jákvæða og leyfa sér að
brosa því það bætir og kætir,“ segir Gylfi. Stuttu síðar fékk
hann vinnu á bílaleigu og náði smám saman að rétta úr kútnum.
Lærði að hjálpa fólki
Stuttu eftir andlát móður hans 1996 rakst Gylfi á auglýsingu í
Morgunblaðinu þar sem Rauði krossinn var að auglýsa eftir
fólki í viðbragðshóp. Gylfi sótti um, lærði áfallahjálp og er búinn
að hlúa að öðrum síðan hann upplifði sinn harm í fyrsta skipti.
„Þessi vinna kom mér í þá vinnu sem ég er í í dag, að reka
þetta farsóttarhús sem ég er búinn að vera vakinn og sofinn yfir
í meira en ár. Það að mamma hafi verið myrt og öll sú sorg í
kringum það kom mér í rauninni hingað. Það er mömmu að
þakka að ég er hér. Ég vissi ekkert hvers vegna ég fór að læra
þessa sálrænu skyndihjálp. Ég er hérna í dag vegna þess
hvernig fór fyrir henni,“ segir hann og það færist meiri hlýleiki
í röddina.
Oft er sagt að það séu misjafnar leiðir til guðs og fólk leiti
ólíkra leiða til að komast í gegnum harminn. Þegar ég spyr
Gylfa hvernig hann hafi komið standandi út úr því að missa
mömmu sína með þessum sorglega hætti segist hann hafa upp-
lifað allar tilfinningar heimsins.
„Ég upplifði lamandi ástand. Tíminn stóð í stað en fór líka
fram hjá á þúsund kílómetra hraða. Ég tók mér nokkurra daga
frí frá vinnu, ég var að vinna á Viðskiptablaðinu á þessum tíma.
Ég man að mér fannst erfiðast þegar fólk fór að votta mér sam-
úð sína. Þá komst það alveg inn að beini og ég þurfti að viður-
kenna fyrir mér og fleirum að þetta hefði gerst. Þá ósjálfrátt
fór maður að leita í haldreipi sem var þá húmorinn. Stuttu eftir
að mamma lést fylltist heimilið af blómum og mér fannst það
mjög niðurdrepandi,“ segir hann.
Var þetta eins og að ganga inn í blómahelvíti?
„Já, fólk meinar vel en þegar þú ert kominn í hundruð
blómvanda þá verður þetta niðurdrepandi. Einn daginn fór
ég til dyra þegar enn ein blómasendingin kom. Mamma
var í alls konar félagsstarfi og allir voru að sýna hlýhug
með því að senda blóm. Nágranni minn var úti að bóna
bílinn sinn þegar enn einn sendillinn kom. Þegar hann
er farinn segir nágranninn eitthvað á þá leið, „Ég veit
ekki alveg hvað er í gangi, en til hamingju vinur.“
Þetta var svo óvænt, en allt annað en allir voru að
segja við mig þannig að ég gat ekki annað en sprungið
úr hlátri. Ég sagði honum ekkert hvað væri að gerast.
Þetta var meðal sem ég fékk með hlátrinum, það var
eins og meðal. Ég sagði þáverandi konunni minni hvað
hefði gerst og var enn þá í hláturskasti og ég skammast
mín fyrir það. Þá segir hún við mig: „Veistu, þótt mamma
þín hafi dáið þá dó hláturinn ekki með henni,“ segir Gylfi
og rifjar upp hvað þetta atvik hafi hresst hann mikið við og
gefið honum spark í rassinn.
„Mamma var mikill grínari og hafði gaman að því að hafa
gaman og hún hló mikið. Hláturinn má ekki deyja með þeim
sem fer. Með góðum minningum lifa þær lengst. Við munum
það góða og við munum það skemmtilega. Hvort viðkomandi
tók til í herberginu sínu eða ekki skiptir engu máli heldur
gleðin. Þetta er það sem lifir miklu frekar.“
Hefur þú haft einhvern tíma til að hafa gaman síðasta árið?
„Já, ég hef haft gaman allt síðasta ár. Ég hef alltaf lagt mikla
áherslu á það sem stjórnandi að það þurfi að vera skemmtilegt
á vinnustaðnum án þess að vera að meiða að sjálfsögðu. Til að
létta okkur lífið.
Við erum að kljást við mjög veikt fólk hérna. Við höfum verið
með fólk hérna sem hefur misst maka sinn vegna Covid og
þurft að vera í einangrun hjá okkur í tvær vikur á eftir og þarf
mikla huggun. Við verðum að geta létt á okkur þegar við erum
innan um samstarfsfólk okkar svo við drögumst ekki niður í
sorgina líka. Síminn minn hringir allan sólarhringinn og ég losa
um spennu með því að hlæja. Þess á milli fer ég upp í hesthús
og moka skít,“ segir hann.
Fyrstu þrjá mánuðina í farsóttarhúsinu bjó Gylfi bókstaflega
á hótelinu og eftir að veiran fór á fullt skrið í júní hefur hann
tekið tvær fríhelgar.
„Ég fer „all in“ í verkefni en við erum alltaf að vonast til þess
að þessu verkefni sé að ljúka. Þessi vinna er mjög gefandi og ég
fæ mikið út úr því að tala við fólk og hjálpa því.“
Er það tilgangur lífsins?
„Tilgangur lífsins er ekki að vinna of mikið heldur að láta þér
og þínum líða vel. Hamingja og vellíðan er ekki keypt. Hún er
búin til af okkur sjálfum. Ég á til dæmis ekkert. Ég missti allt
þegar ég varð gjaldþrota. Ég leigi og stend í skilum. Það er
hollt og gott. Allt sem ég á, á ég sannarlega og mér líður vel. Ég
hitti vini mína, börnin mín og ég hef gaman að því að vera til.
Það er ofboðslega gaman að vera ég. Þú ættir að prófa það,“
segir hann og hlær.
Ég upplifði lamandi ástand. Tím-
inn stóð í stað en fór líka fram hjá
á þúsund kílómetra hraða. Ég tók
mér nokkurra daga frí frá vinnu,
ég var að vinna á Viðskipta-
blaðinu á þessum tíma. Ég man að
mér fannst erfiðast þegar fólk fór
að votta mér samúð sína. Þá
komst það alveg inn að beini og
ég þurfti að viðurkenna fyrir mér
og fleirum að þetta hefði gerst.
Gylfi segir að húmorinn sé
mjög mikilvægur ferðafélagi í
gegnum tilveruna. Sérstaklega
þegar mikið gengur á í lífinu.
Gylfi hefur varla farið
úr rauðu flíspeysunni
allt síðasta ár.
Morgunblaðið/Sigurður Bogi
Morgunblaðið/Kristinn Magnússon