Skólablaðið - 15.11.1977, Blaðsíða 19

Af ánni bogar
olíusviti og tjöru
prammana rekur
með fjarandi flóðinu
rauð segl 27o
þenjast
á hléborð, blakta á þungri rá.
Prammamir kafsigla
rekabúta
niður undir Grænuvik
framhjá Hundahólma.
Veialala leia
Vallala leialala
Elísabet og Leistrajarl
áraglamur 280
gylltur skutur
i skeljarmynd
rauður og gullinn
öldugjálfur
við báða bakka
suðvestanblær
bar niður ána
klukknaklið
hvítir tumar
Veialala leia 29o
Vallala leialala
„Sporvagnar og rykug tré.
Hásetur él mig. Ríkmynni og Kæna
fyrirkomu mér. í Rikmynni hóf ég hnén
afvelta í þröngum eikjubotni."
„Fætur mínir eru í Mýrgati og hjartað
undir fótunum. Eftir að það gerðist
kjökraði hann. Hann lofaði „að byrja uppá nýtt".
Ég sagði ekki neitt. Hvað ætti mér að mislíka?"
„Á Margatssöndum. 300
Ég get tengt
ekkert engu.
Sprungnar neglur á óhreinum höndum.
Fólkið mitt bljúgt fólk sem væntir
einskis."
la la
Þá kom ég til Karþagó
Brennandi brennandi brennandi brennandi
ð drottinn þú kippir mér út
Ö drottinn þú kippir ^lo
brennandi
IV. VATNSDAUÐI
Flebasi frá Föníku, fjórtán daga ná,
glapnaði mávagarg og undiraldan þung
og vinningur og tap.
Hvískrandi kroppaði
hafröstin bein hans. Sem hann hófst og hneig
bar hann um svið ára sinna og æsku,
hvarf inn í hringiðu.
Krossmaður eða júði
ó þú sem hjólinu snýrð og horfir í gráðið, 32o
hugleiddu Flebas sem forðum var hár og fríður sem þú.
V. ÞAÐ SEM ÞRUMAN SAGÐI
Eftir rauðan kastbjarma á þvalar ásjónur
eftir freðna þögn í görðum
eftir angist á steinlögðum stöðum
hróp og köll
fangelsi, höll og enduróm
vorþrumu yfir fjarlæg fjöll
er hann sem var lífs dauður
við sem lifðum að deyja
með nokkurri þolinmæði 33o
Hér er ekkert vatn aðeins klettar
klettar og ekkert vatn og sendinn vegur
vegur sem hlykkjast upp í fjöllin
sem eru klettafjöll og vatnsleysa
væri þar vatn áðum við og drykkjum
í klettunum verður hvorki áð né hugsað
svitinn er storkinn og fætumlr eru í sandinum
ef aðeins væri vatn í klettunum
dautt fjallsmynni skemmdra tanna sem ekki getur hrækt
hér verður hvorki staðið setið né legið 34o
þögn er ekki einu sinni að finna 1 fjöllunum
heldur þurra og gelda þrumuna án regns
einsemd er ekki elnu sinni að finna í fjöllunum
heldur fetta rauðþrútin andlit sig og gretta
i dyrum sísprunginna leirkofa
væri þar vatn
og engir klettar
væru þar klettar
og einnig vatn
vatn
vatnsauga
tjöm í klettunum
væri eingöngu vatnsklið að heyra
ekki trjátítuna
og söng í sinu
heldur hljóð vatns á kletti
þar sem einfara þröstur syngur i furulundi
dripp drapp dripp drapp drapp drapp drapp
en það er ekkert vatn
Hver er hinn þriðji sem einatt gengur við hllð þér?
Þegar ég tel, erum við aðeins tveir saman 360
en þegar ég horfi fram hvítan veginn
er ætíð annar sem gengur við hlið þér
liður áfram sveipaður brúnum möttli með hettu
maður eða kona ekki veit ég
-en hver er þetta við hina hönd þér?
Hvaða hljóð er þetta í háloftunum
kliður af móðurharmi
hverjar eru þessar hjarðir hettumanna sem ráfa
yfir sífellda velli, staulast um sprungna jörð
umluktri aðeins órofnum sjónhringnum 370
hver er þessi borg ofar fjöllum
sem hlutast rennur saman og splundrast í bláfjóluloftinu
turnar hrynja
Jerúsalem Aþena Alexandría
Vínarborg Lundúnir
andverulegt
kona lék höndum um sítt svart hár sitt
og strauk tónahvískri um þá strengi
leðurblökur með barnsandlit tístu
og blöktu vængjum í bláfjóluljósinu 380
settu hausinn undir sig og skriðu niður móskaðan múr
á lofti voru ranghverfir turnar
þeir hringdu endurmunaklukkum sem töldu stundirnar
og raddir gullu úr tæmdum þróm og þornuðum brunnum.
1 þessari lestu holu meðal fjallanna
syngur grasið í fölu tunglsljósi
yfir hrundum gröfum umhverfis kapelluna
þarna er kapellan, auð og einungis aðsetur vinda
hún er gluggalaus og hurðin slæst til og frá,
þurr bein gera engum mein. 390
Aðeins stóð hani á þaksperru
gagga gó gagga gó
í eldingarlelftri. Þá kom rök gjóla
með regn.
Ganga var sokkin og sölnað laufið
beið regns, á meðan svört ský
hrönnuðust upp í fjarska, yfir Himavant.
Frumskógurinn hnipraði sig, krepptur í þögn.
Þá kvað þruman