Skólablaðið - 15.11.1977, Blaðsíða 23

VERÐA ÍÞRÓTTÍR
TÍL ARIÐ 1984?
Nú er mannlíynið lepur dauöann úr krákuskel
sökum þjónkunar við Satan er varla hægt að hleypa
hlassinu fram fyrir kapalinn. Samt ætla ég að
leggja lítið lóð á vogarskálina í þeirri von, að
afvegaleidd æska sjái að sér og slái hnakkanum
við villu sinni.
Það er álit fræðimanna, að höfuðfjendur homo
sapiens séu fimm að tölu, þ.e. styrjaldir, fátækt,
mengun, offjölgun og íþróttir. Er öllum ljóst, að
þetta eru vandamál, er þarfnast óskiftrar athygli
allrar alþýðu manna, ef ekki á llla að fara. En
það er ekki verk fyrir meðalmenni að kljást við
þessi ósköp samtímis. Þess vegna er heillavænleg-
ast að ráðast á garöinn þar sem hann er hæstur,
til að komast fyrir meinið. Enginn dregur í efa
þá staðreynd, að íþróttir eru sá bölvaldur, er má
teljast fyrirboði ragnarraka. Þvi má ætla, að af-
nám þessa óhugnaðar boði betri tíð og geri annað
auðveldara viðfangs.
Ég skal nú leitast við að útlista eðli
íþrótta, auk þess sem nauðsynlegt er að gera
grein fyrir þeim hættum og þeirri siðspillingu,
se felst i nsportidjótisma".
Fyrst ber að athuga sögu íþrótta, stytta og
endurbætta. Iþróttir hafa verið fylgifiskur mann-
skepnunnar frá örófi alda og nutu þessar fettur
og brettur ótakmarkaðra vinsælda í frumstæðum
samfélögum fyrri tíma. Þetta er staðreynd, sem
ber að veita nánari athygli. Forfeður okkar héngu
á horriminni og skorti þess vegna þann þroska, er
nútímamenn hafa hlotið. Hið síðastnefnda olli því
að þessi voðamenni hnefaréttinn og allar þær hör-
mungar, er -slíku stjórnarfari fylgjá.
Afleiðingin er augljós. Ruddamennska og
barbarismi voru þeir eiginleikar, er ungir menn
þurftu að temja sér, ef þeir vildu nokkurn frama.
t)pp úr þessum fúla jarðvegi villimennsku spratt
það illgresi, er nefnlst á fagmáli nsport". Nú
er öldin önnur það er varðar verkmenningu og
stjómarfar, og má segja, að landsmenn standi nú
öllum fótum í etu. Þrátt fyrir það þurfa sómakærir
Islendingar enn að kljást við gráa forneskju. Boð-
berar fávísi og ofbeldis leika enn lausum hala,
sem og ófá voðaverk bera vitni um. Það er heilög
skylda hvers friðsams þegns að svipta hulunni af
því siðleysi, er sjálfur Lúsifer hefur vanþóknun
á. Istuttu máli sagt: Hér og nú eru íþróttir ið-
kaðar í nafni nheilbrigði" sem er jafn sannleikur
og að undirritaður sé Gabríel erkiengill. Mun vera
létt verk og löðurmannlegt að færa sönnur á hið
gagnstæða. A þessari öld vísinda og tækniundra má
ætla, að erfiðustu störf hefðu áður verið talin
einungis við kvenna hæfi. Enda má það teljast
undantekning, ef karlpeningur þessa lands eða
annarra getur leitað friðar á vinnustað. Hvað sem
öðru líður, má ætla, að ekki þurfi að ganga gruf-
landi að því, að vöðvahnútar og sú akróbatik, er
kraftadellu fylgir, rann sitt skeiö um leið og
sauðskinnsskór og næturgögn. En hvað veldur þá
hinni ögfafullu tilbeiðslu ungra jafnt sem aldinns
á þeim ógæfusömu sálum, er róa fram í gráðið og
hafa og hafa afmyndað líkama sinn í þeim mæli, að
íþróttafréttir gera grófustu hryllingssögu spaugi-
lega? Astæða þess er margþætt. Þó er samdóma álit
kunnugra, að er eigi i hlut það fyrirbrigði, er
sálfræðingar nefna jafnan minnimáttarkennd. Þetta
andlega ástand er talið valda þörf fyrir viður
kenningu samfélagsins, ef ekki með góðum ráðum, þs
illum. Þau óhamingjusömu börn, er hér segir frá
leita því á náðir íþrótta. Innan skamms hafa sak-
laus ungmenni verið gerð að hinum verstu skoffínun
og skuggaböldrum, er hafa ofbeldi að tómstunda-
gamni, en viðhald líkamans að yfirskini. Þess bera
ófá beinbrot og tannbrot vitni.
Undirritaður telur, að nú sé mál til komið að,
grípa á kýlinu og fjalla um þann þátt þessa vanda-
máls, er varðar skattpíndan landslýð jafnt sem
lánardrottna íslensku þjóðarinnar.
Nú er svo komið, að fjáraustur íþróttum til
handa nálgast vitfirringu með tilliti til ástands
efnahagsmála. Hundruðum milljóna króna er sóað
til bygginga, er hýsa þann ófögnuð, er hér er um
fjallað. Tugum milljóna króna er bruðlað í gerð
leikvalla og starfrækslu hvers konar félaga, er
stofna heimsfriði í hættu. Síðast, en ekki síst,
ber að nefna heimilisfeður, unga jafnt aldna, er
hverfa frá
ber að nefna heimilisfeður, unga jafnt sem aldna,
er hverfa frá heimilum sínum, konum og börnum, í
tíma og ótíma, í því skyni að fylgjast með hvers
kyns skrípaleikjum. Þessar ferðir á vit myrkra
höfðingjans kosta ógrynni fjár og valda því, að
fjöldi fjölskyldna flosnar upp og kemst á vonarvöX
Það er almannarómur, að sportidjótar hafi úthrópað
láfengisbölið i þeim tilgangi að dylja eigin hroll-
vekju fyrir almenningsvitund. I þessari grein
hefur verið farið fljótt yfir sögu og margt ósæmi-
legt látið kyrrt liggja. Þetta er svo margþætt, að
•því verða ekki gerð góð skil í stuttri grein sem
þessari.
Er viðeigandi, að lokaorðin séu helguð skólum
landsins, en einmitt þar er æskulýðurinn afvega-
leiddastur og neyddur til þátttöku í'þeirri niður-
lægjandi iðju, er kallast nleikfimi". Nemendur i
M.R. hafa margir losnað undan oki íþróttanna og
iðrast síns fyrra lífemis. Þetta varð lýðnum
Ijóst veturinn 1976-77» er nemendur felldu tillögu
er borin var upp til samþykktar á skólafundi, þess
efnis, að veita ætti iþróttafélagi M.R. inngöngu
í Skólafélag M.R. I stuttu máli sagt átti að gera
tilraun til að skattleggja nemendur í þágu villu-
ráfandi minni hluta. Nemendum ofbauð þessi ósvífni
og gerðu þessa tillögu að engu. Nú mun ástæða til
að ætla, að velunnarar ósiðsemi muni gera enn aðra
atlögu að velferð nemenda. Því er brýn ástæða til
að hvetja stuðningsmenn skynsemi og frelsis og
andstæðinga kúgunar til að standa vörð um heiður
skólans. Megi vitsmunir verða ofbeldi sterkari.
Enn á ný hljómar kall vort til ykkar, sem enn
eruð villuráfandi sauðir. Við bendum ykkur, enn
sem fyrr, á, að gjörlegt er að inna af hendi
félagsgjald Dreifbýlisfélagsins í gegnum gíró-
þjónustu landssímans.
Okkur finnst ástæða til að vekja athygli
ykkar á því, að enn hefur ársgjald vort ekki
hækkað frá því sem það var í upphafi. Er gjaldið
enn reiknað eftir sömu formúlu og áður (og má
sjá hana á auglýsingum okkar, uppihangandi, í
skólanum) og mun hún vera öllum óhugfötluðum nem-
endum ljós og auðskilin. Það er því best að fara
í næsta banka, pósthús eða sparisjóð og inna af
hendi umrædda greiðslu til samfélagslegra þarfa
Dreifbýlisfélagsins.
Og að síðustu: Munið Co-op merkið, sem
gleður húsmóðurina.
Fyriir hönd D.B.F.
Ráðsi.
LÖG OG MALAMYNDASAMNINGUR
DREIFBlLISFELAGSINS.
1. Félagið skal heita Dreifbýlisfélagið og á
ensku: The Rural Soeiety.
2. Félagið hefur aðsetur í Menntaskólanum í
Reykjavík.
3. Allir nemendur í M.R. geta gerst félagar í
D.B.F., að undanskildum Hríseyingum og vanda-
mönnum þeirra (sbr. gr. 25.).
4. Sjö menn skulu sitja í stjórn félagsins.
Skipta þeir með sér eftirtöldum embættum:Ráðs
maður, Markari, Smali, Fjósamaður, Lausamaður,
Kaupamaður og Blaðurskjóða miðstjómar.
5. Ef stjórnarmeðlimur segir af sér, skal skipa
mann í hans stað. Annariy skal kosið í vor-
kosningum og hafa félagar D.B.F. einir
kosningarétt.
6. Lágmarksgjald er áður greint.
7. Allur ágóði af starfi félagsins skal ekki
afhendast ríkissjóði að vori.
8. Verði félagið lagt niður skulu eignir þess
ekki afhendast ríkissjóði, ef einhverjar eru.
9. Félagið skal stuðla að uppfræðslu nemenda á
sveitalífi landsins nú og til foma meöal
nemenda i M.R.
10. Félagið berst gegn júgurbólgu og fá þar af
leiðandi stelpur í M.R., sem eru með júgur-
bólgu ekki inngöngu í félagið.
11. Skulu sýktir gripir teknir, hvar sem til
þeirra næst og þeir sendir tafarlaust til
Ugga Agnarssonar dýralæknis félagsins á
Sauðárkróki.
12. Félagið berst gegn blöndun hins íslenska kúa-
stofns og vítir harðlega þær aðferðir, sem
nú eru notaðar við fjölgun kúa hér á landi.
13. Félagið hvetur mjög til þess, að sá siður,
ttað kefla kúna" verði tekinn hið allra fyrsta
upp.
14. Félagið skal birta lög og stefnuskrá sína í
fyrsta eða öðru tölublaði Skólablaðsins ár
hvert.
15. Félagið ber hagsmuni dreifbýlisbúa sér fyrir
brjósti.
16. Félagið berst fyrir réttlátri dreifingu vænd-
isstofnana um landið.
17. Félagið berst gegn auknum dreifbýliskjarna
við Faxaflóa og vill að Reykjavík verði dreift
smám saman út úm landsbyggðina.
18. Félagið er óflokksbundið.
19. Stjórnmál eiga ekki heima í D.B.F.
20. öheimilt er að tala um stjórnmál á fundum
félagsins.
21. Félagið er hvorki hægrl- né vinstrisinnað eða
þar á milli.
22. Undantekning á greinum 17, 18, 19, 20, og 21,
er heimil og sannar þar með að þær greinar
eru ekki sannar.
23. Félagið berst gegn útrýmingu þarfasta þjóns-
ins.
24. Félagið er á móti innflutningl og ræktun
minka hér á landi, sökum hinnar geigvænlegu
hættu, sem fiðurfé landsmanna stafar af þeim
ófögnuði.
25. Félagið berst gegn innflutningi á Galloway
nautum sökum hættu á gin- og klaufaveiki.
26. D.B.F. félagar skulu styrkja kaupfélagið og
veitir D.B.F. afsláttarkort í Co-op. Co-op.
er eina sanna verslunin er hafa skal við-
skipti við.
27. Stjórnarmaður D.B.F. hefur aldrei rangt fyrir
sér og skal fara eftir honum í einu og öllu.
28. Hafi Stjórnarmaður einhvern tíma rangt fyrir
sér vísast á grein 27.
29. Félagið berst fyrir því, að upp verði tekinn
sá háttur aftur í hljóðvarpinu að fugl dags-
ins verði hafður á undan hádegisfréttum. Mun
miðstjórnin beita sér fyrir því, að sá háttur
verði tekinn upp.
30.. D.B.F. félagar skulu hlusta á nýárskveðjurnar,
sem lesnar verða til allra landsmanna eða
þeirra, sem ekki eru stílaðar á nein heimilis-
föng í sýslum eða kaupstöðum í hljóðvarpinu.