Skólablaðið - 15.11.1977, Blaðsíða 10

Það var óvígur busaher, sem stefndi för að
hliðum hins jarðneska himnaríkis við Læk jar-
götuna í haustblíðunni í fyrra mánuði. Vissu eldri-
bekkingar ekki fyrri til en þeir stóðu andspænis
um 280 litlum (jaa... meðalstórum) fésum, geisl-
andi af innri friði og fögnuðl, sem fylgir þeirri
fullvissu að vera nú loks á meðal útvalinna í
Eden.
I sjálfu sér þarf engan að undra, þó að að-
sókn að skólanum sé mikil, þvi að - eins og við
öll vitum - þá er M.R. undraland og hefur ótelj-
andi kosti fram yfir leikskóla þá, sem á síðustu
árum hafa verið slegnir til menntaskóla og eðli-
lega fæla frá sér litla busalinga. Sem dæmi um
augljósa yfirburði stofnunarinnar yfir kollega
sína úti í bæ má hér tilfæra hin illræmdu skyndi-
próf, sem tröllríða vertrarlangt Hamrahliðinni og
Tjarnarvogasundunum, en eru alls óþekktur kvilli
hér í skóla (að vísu eru öðru hverju nsmávegis
æfingar", T,smáæfingar", eða - í versta falli -
næfingar", en það er nú ósköp saklaust.)
Annað, sem gleðja ætti hug og hjarta hvers
busalings, er sú staðreynd, að eftir fyrsta árið
eru nemendur skólans óskeikulir, og sér hver mað-
ur, hvílíkur kostur það er fyrir villuráfandi
busalinga að geta leitað í opinn faðm eldribekk-
inga með öll litlu vandamálin sín (því að eins
og áður er komið fram - þá er Menntaskólinn para-
dís á jörðu, og þar koma ekki upp stór vandamál).
Af framangreindu þykir ljóst, að síst sé að
undra vinsældir staðarins, enda er það svo, að
jafnan eru margir kallaðir, en fáir útvaldir. Og
þarna tvístigu þeir þá, hinir 280 útvöldu, og
hlýddu andaktugir á ómþýða raust rektors liða um
sali og ganga. Sannlega var þetta hrífandi sjón,
sem fékk mjög harðnaða menntskælinga til að minn-
ast þeirra daga, er þeir voru sjálfir voru ungir
og saklausir og söfnuðu skólaskýrslum í leður-
bandi.
Ekki þarf að spyrja að þvi, að allt var gert
til þess að gleðja novos, styrkja þá og þroska.
Samkvæmt ritúalinu tóku helstu forystusauðir í
félagslífinu busalinga sér við hönd og leiddu þá
á vit þekkingarinnar. Stigu þá í stól Gissur og
Geir, Gunnar og Héðinn og Njáll, og þuldu fræði
sín af miklum móði. Bar þar ýmlslegt á góma, allt
frá kynfræðslu upp í Georg Orwell, en þó tókst
ræðumönnum ekki að hrífa áheyrendur með mælsku
sinni og andargift, enda hefur skilningurinn
flúið snöggum gáfaðri aðila en novibus, þegar
fjallræður embœttismanna eru annars vegar.
Svo var það einn votviðrisdaginn, að eldri-
bekkingar tókust á hendur að rækja hina fomu
skyldu forframaðra innan skólans: Að sýna busa-
lingum - svart á hvítu - fram á nálægð himnaríkis
við þetta miðbæjarútibú sitt. Margir eru þeirrar
skoðunar, að þessar stuttu flugferðir séu orðnar
úreltar á tímum stórfelldra framfara i flugtækni,
en eigi að síður sýndu eldribekkingar hina mestu
hreysti við starfann, þvi að lauslega áætlað
munu þeir hafa jafnhattað um 22.7 tonn þama í
rigningunni (miðað við 267 busalinga, hvern um
sig 85 kg brúttó, en sú tala mun ekki fjarri
lagi.). Að vísu komst enginn busalingurinn á
leiðarenda, venju fremur, en flogið hefur fyrir,
að þeir, sem hæst komust, hafi eitt andartak lit-
ið augum dýrðina innan vindaugans hjá handhafa
almættis hér í bæ, svo að skaðlnn var að nokkru
bættur.
Að sönnu er leitt til þess að vita, að busar
kunnu lítt að meta þennan litla nsightseeing
tour", sem þama barst þeim að kostnaðarlausu und
ir bakhlutann. Hlupu þeir og stukku út um grundir
og móa, fúlsuðu við rándýrum rakspíra, sem for-
framaðir útdeildu af rausn sinni, sprautuðu tómat
sósu á spariklæði eldribekkinga og frömdu ýmsan
annan óskunda.
Einhverjir hefðu lagt árar i bát við slíkar
undirtektir, en náunganskærleikur og fómarlund
eldribekkinga á sér engin takmörk. Drifu þeir í
þvi að halda dansiball það hið sama kvöld til
Biksvartur kross á lofti
og hakakross á klæðunum
_ _ _ .
— ræflarokkstízkan allsráðandi við
tolleringar í MR í gær
Meö biksvartan krossinn háttá
lofti, hakakrossinn áermum og
höfuöfötum, rööust efribekkingar
i Menntaskólanum gamla i
Reykjavík aö busum skólans i
gær og vigöu þá inn i samfélag
sitt. Hempu- og kragaskrýddir
fyrirsvarsmenn skólalifsins stigu
þá á húsþak og hélt sá fremsti
þeirra tölu, til útskýringar þvi
sem fram átti aö fara, meöan lýö-
urinn heilsaöi aö þeim sið er
austurriskur ofstækismaöur eitt
sinn innleiddi i Þýskalandi.
Ræflarokkstizkan var yfirgnæf-
andi i klæöaburði oe andlitssnvrt-
til vill fremur krit og tússlitir, en
augnskuggar og kinnalitur frá
Estee Lauder.
Athöfn þessi var, i styztu máli
sagt, fremur hvimleiö á aö horfa.
Hún hefur nú verið árleg hefö um
hundrað og þrjátiu ára skeiö, eöa
svo, en i ár tók hún á sig rudda-
legt yfirbragö, sem litill sómi er
aö og nemendur MR ættu aö leiö-
rétta. Ærsl eru eitt, ofbeldi annaö.
Auk alls annars hafa þeir siöa-
meistarar er efribekkingar hafa
valið sér þetta ár, einkum foringi
Hitler, jafnan verið taldir fremur
neikvæðir handleiðslumenn.
ar í gær getur þó efast um þaö
þrennter skaut upp i huga blaöa-
manna Alþýöublaðsins:
1. Islenzkir unglingar eru engir
eftirbátar annarra i þvl aö til-
einka sér afkáraleikann*
2. lslenzkir unglingar þarfnast
mikillar athygli.
3. tslenzkir unglingar hafa
gaman aö þvf aö láta geta sin i
fjölmiölum, þvi þarna var margt
sett á svið og jafnan tekiö ivið
harkalegar á busunum ef mynda-
vél var nálægt. Nóg varsamtþótt
ekki væri aukiö á.
Myndirnar sem hér fylgja meö
voru teknar viö tolleringarnar i
heiðurs novis, og skyldi þeim nú kennt að dýrka
Díonýsos svo og helstu undirstöðuatriði í suður -
amerískum dönsum og öðrum mannasiðum.
En sjá. Busalingum var þá ekki alls varnað
eftir allt saman. 1 ljós kom, að þeir voru vel að
sér í öllu, sem laut að dýrkun Dionýsosar, og
þurftu enga uppfræðslu i þeim efnum, gátu eigin-
Xega talist ofvitar í faginu.
Ýmsum eldribekkingum varð þessi uppgötvun
nokkurt áfall, og reyndu margir til hins ýtrasta
að halda í við novos í tilbeiðslunni. Reyndist
það ekki heiglum hent, og drukku margir góðir
öldungar sig undir borð (og borðið ofan á sig.) í
þeirri viðleitni. Sú er hin viðtekna skýring
sagnfræðinga, að helstu dansarar skólans hafi
hlotið þau örlög, a.m.k. fór næsta lítið fyrir
suðurameríksum tilþrifum í þessari fyrstu ölteiti
vetrarins.
Þannig urðu göfugustu athafnir eldribekkinga,
•erfiði þeirra og fyrirhöfn nbusum og krötum að
'leik" (svo að snúið sé eilítlð út úr fyrir þjóð-
skáldinu ). Enn er þessi undarlegi þjóðflokkur, sem
birtist hér i haust, gegnsýrður af gagnfræðisku
hugarfari, enn dansar hann líkt og beljur á
svelli. Augljóst er, að ekki má við svo búið
standa, og hyggst Skólablaðið ganga á udan með
góðu fordæmi með því að birta hér að neðan
helstu reglur um almenna hegðun á dansiböllum,
busum til glöggvunar. Eru þær fengnar úr því
gagnmerka riti Regler for god tone, sem dansein-
struktör A.G.Sandteeck gaf út fyrir réttum 77 ár-
um og er hverjum eldribekkingi að góðu kunnugt.
Til að busalingar megi hafa tvöfalt gagn af, eru
reglumar birtar hér óþýddar.

®
Hverken damer eller herrer maa danse uden
handsker.
Det er upassende at engagere en dame oftere
paa samme bal, undtagen man staar i særlig nært
forhold til hendes familie.
Det er ufint under ballet at tage handskeme
af, og umiddelbart for eller under et engagement
at trække dem paa. Heldigst kan det være at for-
syne sig med to par handsker for i forniídent fald
at kunne skifte.
Under pauser er en liden spadsertur i salen
tilladt, og man benytter lejligheden til en be-
hagelig konversation. Saasnart musiken begynder
maa damen straks feires til hendes tidligere plads
eller den hun matte esnske.
Det er meget uh^fligt, naar man faar afslag af
en dame, da at engagere den dame, der sidder ved
hendes side. Man gaar tilbage til plads og derpaa
nærmer sig, hvem man ðnsker at inklinere for.
Ingen herre btfr under nogensomhelst omstændig-
hed vise sin misfom0jelse, om en dame siger nei,
men h0flig bede hende om næste dans.
Baade herre og dame bar i runddanse se til
venstre, saaledes at de ikke aander hinanden i
ansigtet, hvilket er hizSjst upassende.
I menuet og andre kontradanse udfoldes særlig
legemets gratiðse bevægelser med den smidighed
og elegance, som er nðdvendig for enhver i sel-
skabelig omgang. De giver i det hele frihed og
sikkerhed i alle bevægelser.
Det rðber liden opdragelse, naar en herre r«5g
er i en balsal, i forværelse eller garderobe, hv-
or ogsaa damer holder til.
I runddanse lægger herren hzjre arm om damens
liv, ikke for fast, men heller ikke saa lzsst, at
han ikke kan "fesre" hende godt. Damen lægger sin
venstre haand paa herrens hzsjre skulder og iagt-
tager at fore sig gratiesst og naturligt- fremfor
alt ikke affekteret eller med hodet-hængende over
herrens skulder.
Det er en haan mod dameme, naar herrer af
magelighed "gaar" en kontradans og overlader til
damerne at "danse" den.
Iívrigt skal man ikke optræde anderledes paa
bal end som i st0rre selskaber eller som herrer
og damer til enhver tid skal forholde sig mod hin-
anden efter foran nævnte regler for god toneí
TEXTI: JON GUÐLAUGSS
o