Dagrenning - 01.02.1940, Blaðsíða 6

468
DAGRENNING
ur, sem hann gerðí í túr sínum
norður til N/ja íslands, út af
peiiji prentvillurn, er hann hafði
orðið var við í ijóðabók J. S. frá
Kaldbak. Hann mátti J>ó vita. að
slíkt gat spillt fyrir sölu bókar-
innar, en f>að er ég sannfærður
um, að hann hefir ekki meint að
gera. Var hann að slá um sig
með f>ví, að reyna til að sýha
einhverja ímyndaða yfirburði yfir
aðra menn í prófarkalestri? Nú
er það naumast hugsanlegt undir
kringumstæðunum. Eða var hann
með f>ví að reyna til, að slá eins-
konar svörtu stryki yfir The
Northern Press? Ómögulegt að
hugsa sér f>að. Hvað Iiafði prent-
smiðjan gert af.sér?
Eg gef upp, að ráða J>á gátu.
En ég segi J>að eitt, að mikið
lán var j>að fyrir EinarPál Jóns-
son, ritstjóra, að Lögberg var
stækkað aftur, svo hann fengi
meira pláss fyrir sínar J>rentvill-
ur í því.
Leturbreytingar allar í grein-
iniii hér að framan, eru mínar.
Ritst.

Sjálfstraust.
Sjálfstraust er kjarni alls
hetjuskapar. Það er ástand
hervæddar sálar, og tilgangur
þess og takmark er, að bjóða
falsi og ranglæti byrginn, en
máttur þess er í því falinn,
að þola allt, er ill öfl koma
af stað. Sá, sem á sjálfstraust
mælir sannleika, er réttlátur,
göfugur gestrisinn, hófsamur.
Hann fyrirlítur smámunalega
undirhyggju, og hann fyrir-
lítur bakmælgi. Hann er
fastur fyrir og kann ekki að
hræðast. Hann er vígi, sem
aldrei verður unnið.
Það styzta tímabil, sem
menn hafa heyrt getið um, er
tímabilið, sem er milli þess,
að maður hefir verið kosinn á
þing, og þar til hann hefir
gleymt kjósendunum.
Fyrri tíma menning var í
því falin, að geta gert hlut-
ina, en nú tíma menning er
það. að lesa og læra um þá,
sem gátu gert hlutina.