Dagrenning - 01.02.1940, Qupperneq 12

474
DAGRENNING
Það var heldur ekki óþæginda-
laust fyrir mig, að geta komið
hingað í kvöld. Nei, langt frá
Mr. Lawless tók hér fram
í fyrir honum og sagði;
—Hvað um það, þið verð-
ið öll að fara nú. Góða nótt.
Hann gekk svo að dyrunum
og hélt hurðinni opnri meðan
gestir hans fóru út, einn og
einn. Er þeir voru allir komn.
ir út, snýr hann sér að Mary
og segir:
—Ég verð að biðja þig að
ganga út úr stofunni, eins og
hitt fólkið, Mary. Ég þarf að
tala við þennan herramann
undir fjögur augu.
Mary hlýddi tafarlaust,
og er hún var farin vék Mr.
Lawless sér að komumanni,
sem var Steve Langford, og
spurði:
—Jæja, herra minn, hvað
er það, sem þú átt vantalað
við mig?
Langford tók af sér yfir-
frakkann og hattinn, lagði
það á sóffann en sjálfur sett-
ist hann á hægindastólinn,
um leið og hann sagði, með
sama hæðnis glottinu og fyr:
—Getur þú ekki ímyndað
þér hvað það er, sem ég þarf
við þig að tala Mr. Lawless,
eða John Steele með öðru
nafni? Ég skrifaði þér nokkr-
ar línur eftir okkar stutta
fund í ferjubátnum, og gaf
þér viku tíma til að svara.
Þegar vikan var liðin og ég
hafði ekki fengið neitt svar
frá þér, fór ég til að finna þig
að máli, en varð þá þess var.
að þú hafðir selt hús þitt og
flutt burtu. Það var réttfyrir
sérstaka tilviljun að ég hitti
þig í kvöld, og nú skalt þú
ekki sleppa svo auðveldlega.
—En hvað er það sem
þig vantar frá mér? spurði
Steele.
—Þú fékst bréfið frá mér
og þú veist að mig vantar frá
þér fimm þúsund pund sterl-
ings.
—Hvers vegna ætti ég
svo sem að láta þig fá þessa
peninga, spurði Steele.
Langford sló lófanum
ofan á kné sér og rak upp
skelli hlátur.
—Þetta var alveg ljóm-
andi gott hjá þér. Þú ert nátt-
úrlega alveg saklaust lamb,
ertu það ekki ? En ég skal nú
segja þér af hverju ég er að
kvabba á þér um þessa litlu
upphæð. Svoleiðis er, að það