Dagrenning - 01.02.1940, Blaðsíða 14

476
DA GRENNING
ekki annað en sýna fram á að
nýjar sannanir hafi fengist
í málinu og þá er alt komið á
stað aftur. Þeir vissu ekki að
ég sá Major Matlock fara upp
í bátinn með þér til þess að
komast yfir ána. Þeir vissu
ekki, að hann komst aldrei
alla leið yfir. Það eru margir,
sem kysu að fá að vita þetta.
—Fram að þessu hafði Lang-
ford talað af hálfgerðri létt-
úð, eins og maður, sem telur
sér sigurinn alveg vísann, en
nú færðist alvöru svipur yfir
hann og hann talaði í hótun-
ar róm er hann sagði:
—Ég er búin að fá nóg af
þínum heimskulegu svörum.
Þú veist að ég þarf ekki ann-
að en fara til næstu lögreglu-
stöðvar og láta taka þig fast-
ann og síðan hengdan fyrir
að myrða Major Matlock. Líf
þitt er í mínum höndum. Til
þess að þú fáir það, verður
þú að borga fyrir það. Er
þetta nægilega greinilegt
fyrir þig Mr. Steele?.
John Steele, sem staðið
hafði fram að þessum tíma
meðan á samtali þeirra Lang-
ford og hans stóð, gekk að
stól og kastaði sér niður á
hann.
—Þó ég gefi þér þessa
peninga, sagði' Steele,—þá
hefi ég enga vissu fyrir því.
að þú komir ekki aftur og
biðjir um meira. Hvaða
tryggingu hefi ég fyrir því,
að þúbiðjir þá ekki um önnur
fimm þúsund?
—Hver er að tala um
gimm , þúsund pund, spurði
Langford.
—Það var upphæðin sem
þú baðst um í bréfinu.
—Já, mikið rétt, það var
upphæðin, sem mig vantaði
þá, en nú er öðru máli að
gegna. Sá, sem ekki kaupir
meðan markaðurinn er lágur
hann verður að borga meira
þegar varan stígur í verði.
Mín krafa er alt önnur nú,
Mr. Steele.
—Hver er upphæðin, sem
þú nefnir nú? Ég veit að þú
hefir mig í greip þinni og ég
veit líka að þú ert óbylgjarn
óþokki og varmenni í alla
staði. Nefndu upphæðina og
láttu mig í friði.
—Nú ertu að tala af viti,
Mr. Steele. Nú skal ég segja
þér dálítið. Ég var staddur
á samkomu í gærkvöld og
sat á bekk fyrir aftan mann,
sem er sérfræðingur í söng.