Dagrenning - 01.02.1940, Blaðsíða 11

■4
4
-»
^raöurl|pfníi
Saga eftir
LADBROKE BLACK.
t-
h
«*
►
otr-t-tf Trr1‘XTTtT'Í"tTt‘tTTTT-»-Í*+1fVTTTVt,Ý*Í”t*Í"rV-rTTTTZ
(Framhald frá síðasta hefti.)
þau heyrðu að framdyrnar
voru opnaðar og mannamál
í ganginum. Mary kom nú inn
í stofuna aftur með alvöru-
legann og raunalegann svip
á andlitinu, Húrt gekk rak-
leiðis yfir þangað, sem John
Lawless stóð og hvíslaði ein-
hverju að honum. Það var að
sjá, sem hann ætti örðugt
með að standa og yrði að
styðja sig við arinnhilluna.
—Ég verð að biðja ykkur
öll að gera svo vel og fara út
úr stofunni, Mér þykir fyrir
því, en ég get ekki talað
meira við ykkur í kvöld. Ég
hefi meira áríðandi málum að
sinna, sagði John Lawless, og
var að heyra eins og hann
ætti örðugt með að tala.
—En Mr. Lawless! sagði
Lyte, er var alt annað en
ánægður yfir því, að verða nú
að fara án þess, að hafa
aflokið sínu erindi.—Við get-
um gert út um þetta með
stúlkuna á þrem mínútum.
—Nei, ekki í kvöld, sagði
Mr Lawless í lágum róm um
leið og hann leit til dyranna
og var, sem svart ský færðist
yfir andlit hans er hann sá
mann standa í dyrunum,
klæddann í bláann yfirfrakka
með flauel kraga.og með sigri-
hrósandi hæðnis bros á vör-
um.
Sir James Matlock reis
á fætur og var auðsjeð. að
hann var stérlega móðgaður.
Mr. Lawless var leiguliði
hans, sem hann hafði sagt
Mr, Lyte, að mundi gera fyrir
sín orð það, sem farið var
fram á, en nú var honum
sama sem vísað á dyr eins og
manni, sem hefði þar ekkert
yfir húsum að segja.
—Þetta er sérlega ein-
kennileg hegðun, Mr. Lawless
sagðij hann—Ég er óvanur
við, að mér sé vísað á dyr.