Rit Landbúnaðardeildar : A-flokkur - 01.05.1955, Blaðsíða 30

28
en hálf gjöf er gefin af töðu, og búast má við, að meiri hluti ánna verði
tvílembdur. Hins vegar er hæpið, að síldarmjölsgjöf um fram 50 g á dag
handa á, hvenær sem er að vetrinum, svari kostnaði, ef búast má við, að
flestar ærnar verði einlembdar, nema helzt, þegar heygjöf er minni en
einn fjórði hluti fullrar gjafar og féð fær kviðfylli úti.
Niðurstöðurnar benda enn fremur til þess, að óráðlegt sé að gefa
jafnmikið af síldarmjöli daglega allan gjafatímann, eins og gert var í
tilraunum þessum, heldur beri að haga síldarmjölsgjöfinni eftir því, hve
mikið má spara af heygjöf með beitinni, og enn fremur eftir því, hvað
liðið er á meðgöngutíma ánna.
Sérstaklega þarf að g’æta þess að fullnægja ávallt eggjahvituþörf
ánna einkum þó síðari hluta meðgöngutímans. Framan af vetri og allt til
marzloka þarf meðalær um 40 g' af meltanlegri hreineggjahvítu, en síð-
ustu tvo mánuði meðgöngutímans þurfa ær að fá allt að helmingi
rneira af meltanlegri eggjahvítu í fóðrinu og rúmlega það eða allt að 90
g á dag af meltanlegri hreineggjahvítu, ef þær ganga með tvö fóstur.
Fram í marzmánuð er eggjahvítuþörf ærinnar fullnægt með t. d.
50 g af síldarmjöli og 200 g af vel verkaðri töðu, þótt þessi dagsgjöf fullnægi
ekki orkuþörfinni. Eftir þann thna, eða þegar um þriðjungur er eftir ai'
meðgöngutímanum, eykst eggjahvituþörfin og heildarfóðurþörfin stöð-
ugt til burðar. A því tímabili þarf ærin auk 50 g af síldarmjöli allt að
1000 g af góðri töðu á dag til að fullnægja eggjahvítuþörfinni. Sé á þeim
tíma gefið minna af töðu vegna góðrar beitar, er ráðlegt að auka síldar-
mjölsg’jöfina um fram 50 g um 8—10 g fyrir hver 100 g, sem dregin eru
af töðugjöfinni, þar til síldarmjölsgjöfin nemur 80—100 g á dag'.
Þess ber að g’æta, að eggjahvitumagn heyja er minna, séu þau illa
verkuð, hrakin eða úr sér sprottin, og þarf þá meira af síldarmjöli til
þess að fullnægja eggjahvítuþörfinni, en ekki liggja enn fyrir tilrauna-
niðurstöður um það efni.