Fréttablaðið - 13.11.2021, Qupperneq 22

Það breytir
aftur á
móti allri
hugsun hjá
saklausu
barni að
átta sig á
því að
heimurinn
getur
hrunið.
Mamma
hefur verið
ofsalega
sterk og ég
hef horft á
hana fara í
gegnum
rosalega
margt, að
missa
maka sinn
frá ungum
börnum.
Móeiður Júníusdóttir var
áberandi í íslensku tónlistar-
og samkvæmislífi í lok síðustu
aldar. Söngkonan Móa, eins
og hún er oftast kölluð, tengdi
sjálfsmynd sína mikið rödd-
inni, eða þangað til hún tók
ákvörðun um að syngja ekki
meira. Í tvo áratugi söng hún
varla í bílnum. Þar til allt í
einu tónlistin fann hana á ný. 
Við hittumst á heimili
Móu í Kópavoginum
þar sem hún býr ásamt
eig i n ma n n i sí nu m
Styrmi Gunnarssyni
lögmanni og börnunum þremur.
„Við Styrmir höfum verið saman í
13 ár og gift frá því 2016,“ segir Móa.
Fyrir átti hún tvö börn, Guðrúnu Sig-
ríði og Ara Elías sem í dag eru 18 og
20 ára og í hópinn bættist svo Þeódís,
dóttir þeirra hjóna, sem er níu ára.
„Styrmir gekk inn í þetta af
fullum krafti og hefur reynst mér
og börnunum afar vel,“ segir hún
og bætir við að það séu aldrei of
margir sem standi að börnum í upp-
vextinum.
Eftir að hafa búið víða langaði
Móu aftur á æskuslóðirnar í Kópa-
voginum og þá ekki síst til að vera
nær móður sinni, Guðrúnu Guð-
laugsdóttur blaðamanni og rithöf-
undi, en ljóst er að á milli þeirra
ríkir kært samband.
Alin upp við sterka móðurímynd
„Hún er enn að gefa út bækur
rúmlega sjötug,“ segir hún. „Ég
er alin upp við gríðarlega sterka
móðurímynd,“ segir Móa, sem er
miðjubarnið í sex systkina hópi.
„Ég þurfti því að berjast fyrir til-
verurétti mínum, sérlega þegar ég
eignaðist tvíburabræður fjögurra
ára gömul. Ég var í vondu skapi
mjög lengi eftir tilkomu þeirra,“
segir hún og hlær. „Þeir voru rosa-
lega fyrirferðarmiklir og á hverju
ári spurðum við systurnar hvenær
þetta myndi skána. Mamma svar-
aði alltaf: Á næsta ári, en árið eftir
spurðum við sömu spurningar-
innar,“ segir hún, en eldri eru tvær
systur og svo bættist eitt örverpi,
lítil systir, við í lokin.
„Mamma byrjaði 18 ára að eign-
ast börn og það síðasta kom þegar
hún var 41 árs. Móðurhlutverkið
og móðurímyndin hafa alltaf verið
mér mjög hugleikin. Mamma hafði
mikil áhrif á mig. Það er ekki sjálf-
gefið að hafa svona fyrirmynd og
það hefur ábyggilega mótað mig.
Við höfum alltaf verið mjög nánar
og erum enn og eins við systurnar.“
Eina leiðin var að
skilja allt eftir
Björk
Eiðsdóttir
bjork
@frettabladid.is

Móa segir móð­
urhlutverkið og
móðurímyndina
alltaf hafa verið
sér hugleikin,
enda hafi hún
sjálf alist upp
við gríðarlega
sterka móður­
ímynd.
FRÉTTABLAÐIÐ/
SIGTRYGGUR ARI
Föðurlaus 10 ára gömul
Móa missti föður sinn, Júníus H.
Kristinsson sagnfræðing, aðeins 10
ára gömul. Hann lést frá mörgum
börnum, hafði verið veikur og þau
veikindi leiddu til skyndilegs and-
láts,“ segir Móa og vill augljóslega
ekki fara nánar út í það.
„Mamma hefur verið ofsalega
sterk og ég hef horft á hana fara í
gegnum rosalega margt, að missa
maka sinn frá ungum börnum. Það
hefur sterk áhrif á mann, ég tala nú
ekki um þegar ég varð sjálf móðir.“
Móa bendir á að í dag sé brugðist
á annan hátt við slíkum áföllum
en á þessum tíma. „Ég er gríðarlega
þakklát fyrir það hvernig mamma
tók á þessu, ég veit að svona lagað
getur farið illa en það gerði það ekki
í okkar tilviki.“
Hún segir fjölskylduna alltaf hafa
verið nána og hún hafi snemma
áttað sig á því að það væri markmið
sem hún sjálf vildi ná, að eignast
góða fjölskyldu. „Mér fannst það
alltaf aðalatriðið.“
Ekkja með sex börn
Það er auðvelt að ímynda sér að
mikið hafi mætt á móðurinni, en
Móa segir þau systkinin ekki hafa
fundið fyrir að neitt skorti.
„Allar hennar ákvarðanir voru
miðaðar við okkur, hún til dæmis
samdi um frjálsa viðveru í vinnunni
til að geta verið til staðar fyrir
stóran barnahóp í krefjandi starfi.
Maður pældi aldrei í þessu álagi, en
vissulega hafði mamma góða aðstoð
eftir að hún giftist aftur.“
Föðurmissinum vann Móa úr
síðar á lífsleiðinni. „Ég held að börn
geti ekki hugsað um svona hluti
á vitrænan hátt. Ég lokaði þetta
niðri og vildi lítið tala, enda hefur
maður ekki forsendur til þess og á
ekki orðin. Börn búa yfir svo mikilli
sjálfsbjargarviðleitni og ég man eftir
að hafa haldið í það sem virkaði og
var gott.
Það breytir aftur á móti allri hugs-
un hjá saklausu barni að átta sig á því
að heimurinn getur hrunið. Að átta
sig á þessum endanleika. Öll þurfum
við einhvern tíma að gera það en
það er mjög algengt að börn bregð-
ist svona við, geymi þetta og haldi
áfram lífinu, þau vilja lifa,“ útskýrir
Móa, sem segist vissulega hafa fengið
að hitta sálfræðing sem barn en ekki
verið tilbúin til að opna sig við hann.
„Það á ekki að neyða börn til þess ef
þau geta það ekki og vilja ekki.“
Hvarf inn í heim tónlistar
Móa fann ung skjól í heimi tónlistar
og segir píanó heimilisins hafa verið
hennar heim.
„Mamma er mjög músíkölsk og
hefur alltaf sungið mikið en það er
mikið af óperusöngkonum í fjöl-
skyldunni. Ég man ég skammaðist
mín mikið því hún er með svo
sterka rödd og söng svo hátt, sér-
lega þegar hún var í góðu skapi,“
segir hún og hlær.
„Það var alltaf mikil tónlist í
kringum mig, en það sem breytti
gjörsamlega öllu og ég man eins og
gerst hafi í gær, var þegar píanó kom
á heimilið. Það skapaðist ástarsam-
band á milli mín og þess.“
Vinkona fjölskyldunnar þurfti að
losna við píanó og fékk það inni á
barnmörgu heimilinu. Það kemur
ákveðin værð yfir Móu þegar hún
talar um hljóðfærið sem öllu breytti.
„Þetta var gamalt píanó af vellinum
þar sem það hafði verið notað í Off-
iseraklúbbnum sem djasspíanó. Það
höfðu þvílíkar goðasagnir spilað á
þetta píanó og maður fann fyrir því.
En það var orðið lúið og allt í bruna-
blettum eftir sígarettur.“
Móa var um sex ára þegar hljóð-
færið kom inn á heimilið og segist
hreinlega hafa horfið inn í það. „Það
var forljótt en nóturnar úr fílabeini,
harpan Steinway og hljóðið magn-
að. Ég gat setið við það tímunum
saman og prófað mig áfram.“
Móa segir þau systkin hafa verið
heppin að móðir þeirra hafi sent
Móa fann ung
skjól í tónlist­
inni og píanó
heimilisins var
lengi hennar
annar heimur.
FRÉTTABLAÐIÐ/
SIGTRYGGUR ARI
22 Helgin 13. nóvember 2021 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ