Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2002, Blaðsíða 14

Múlaþing
„ Guðmundur Bjarnason, sem bjó á Sveinsstöðum í Hellisfirði og var því nábýlis-
maður Bull-útgerðarinnar, segir mér að eitt sinn hafi Fálkinn legið í þoku skammt út-
suður af Horni og skotið þar fióra hvali án þess að hreyfa skrúfuna.
Þeir syntu alveg upp að honum. Enda eru lyginni líkastar þœr lýsingar sem maður
hefur heyrt á hvalamergðinni hér fyrir austan á þessum árum. Oft komu þeir í stórum
vöðum inn á firðina og undu sér þar dögum saman við sporðaskvamp og blástra og aðra
hvalaskemmtan. Enn Norðmenn máttu ekki drepa þá innan landhelginnar og stundum
sáu menn skotbátana vera að stjaka hvölunum út jýrir landhelgina til að geta drepið þá
lögum samkvæmt.
Ríkti mikill aflarígur milli skipstjóranna á skotbátunum. Lengi var það venja þeirra
að láta hvalinn í friði á sunnudögum og liggja sjálfir og hvíla sig inn við bryggjur. En
svo er það eitt laugardagskvöld, þegar Island lá við bryggju í Hellisfirði vegna ketil-
hreinsunar, að inn kemur Fálkinn með gríðarstóran hval. Mun þá hafa staðið mjögjafnt
um afla Hellisfjarðarbátanna. En nú bregður svo við, að Markussen, skipstjóri á Fálk-
anum sem var mjög guðhrœddur og hafði jafnan manna einarðlegast mælt í gegn þegar
ákafamenn vildu svipta hvalinn sunnudagsfriðhelgi sinni, lœtur binda hvalinn við bauj-
una í miklum flýti og heldur svo hið bráðasta út aftur, þó helgin sé að ganga í garð.
Heyrist þá Andersen skipstjóri á Islandinu segja: „Nú hefur hann týnt sunnudagsblað-
inu í bókinni sinni. “ Og eftir þetta var hvalurinn drepinn jafnt sunnudaga sem aðra
daga. ”
Úr: Veturnóttakyrrur bls. 116 eftir Jónas Ámason. Ljósm. Ingimundur Sveinsson 1907.
12