Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2002, Qupperneq 29

Búskapur í Fljótsdal á 19. öld
Réttað í Melarétt í Fljótsdal. Prúðbúin börn á réttarvegg. Ljósm.; Vigfús Sigurðsson. Þjóðminjasafn
Islands.
haustið gerði langvinn veður og setti niður
mikla snjóa. Skipaði þá amtmaður almenn-
an niðurskurð. Fjórir menn vóru skipaðir í
hverjum hrepp til að setja á hjá bændum og
segja hvað margt þyrfti að skera. Veturinn
var einkennilegur að því leyti að aldrei kom
hláka allan veturinn; svo snjórinn þótti orð-
inn mikill á páskum þegar hlánaði. Jarðir
vóru þó dálitlar.
Pjetur á horgerðarstöóum6 feldi þenna
vetur því hann gengdi ekki að skera sem
aðrir - og líka Mönguveturinn. Þenna
seinni vetur vóru harðindi ennþá meiri í
fjörðunum. Þórarinn Bjarnason á Kolmúla í
Fáskrúðsfirði keypti 10 tunnur af korni í
gripi sína og missti svo allt á eptir. Hann
flutti að Glúmstöðum um vorið. A Upp-
hjeraði komust flestir gripir af; þá var hart
vor. 1852 kom harður vetur á Úthjeraði og í
fjörðum og ráku þá margir að utan hingað
uppeptir. Þá ráku allir bændur úr Hjalta-
staða- og Eiðaþinghá, nema tveir, uppeptir
og hjálpaði Jón þá mest af öllum í sveitinni.
Hann bjargaði öllum gripum tveggja bænda
að utan, fram úr, og þess utan hjálpaði hann
mörgum fleiri.
Og 1867 kom harður vetur; þá hjálpaði
Jón einnig mest 13 búendum í sveitinni
meira og minna sem sumir hefðu þá fellt.
Um að verka fjallagrös (að breiskja grös)
sem kallað var
Jón segir að í sínu ungdæmi hafi æfin-
lega verið farið í grasaheiði um fráfærur og
verið til sláttar. Fyrst vóru grösin þurrkuð
vel á íjalli, ef hægt var, síðan látin í klyf-
poka og flutt heim. Þegar góðir þurrkdagar
komu vóru grösin tekin og þurrkuð á ný á
hlaði og borð tekin og reist á röð í kring; því
næst vóru þau tekin og vinsuð og troðið í
6
Þ.e. Pétur Pálsson, bróðir Jóns.
27