Heilsuvernd - 01.09.1952, Blaðsíða 20

80
HEILSUVERND
um finnast eða hreyfi mótmælum. En affarasælast mun vera að
koma nýjungunum á smátt og smátt. B. L. J.
FÖÐURTILRAUNIR MEÐ HVEITI.
1 Fréttabréfi um heilbrigðismál segir: „Ölvaður maður má ekki
aka bíl. Gallinn er bara sá, að mönnum, sem hafa fengið sér nokkur
glös, finnst beir alls ekki vera ölvaðir. Áfengið lamar ekkert eins fljótt
og dómgreind mannsins, og flestum finnst þeir fullfærir að aka bíl,
þótt öðrum kunni að sýnast annað. .. Þótt ekki sé drukkið nema lítið,
hefir það tvennskonar áhrif á bilstjórann: Hann ekur verr, en hann
heldur, að hann aki betur. Þessi sjálfsblekking er ef til vill það
hættulegasta við áfengisneyzlu bilstjóra. Þótt maður hafi ekki drukk-
ið nema einn sjúss, er hægt að sýna fram á, að hann er 15% lengur
að stöðva bíl eða snúa hjóli heldur en allsgáður. Bílstjórinn ekur
oft hraðar en annars, vegna oftraustsins á sjálfum sér, og Það eykur
enn á slysahættuna. Sá, sem er undir áhrifum áfengis, er skraf-
hreyfari og hættir þvi frekar til að beita ekki eins athygli sinni að
akstrinum.
Menn þurfa ekki að hafa drukkið mikið til þess að sjón þeirra
dofni um þriðjung. Dr. Goldberg við Karolinska Institutet í Stokk-
hólmi, sem miklar rannsóknir hefir gert á þessum hlutum, segir, að
áfengisneyzla verki eins á mann og að setja upp sólgleraugu í
rökkri eða myrkri. Mönnum sést frekar yfir fólk og hvað eina,
sem á vegi manns verður, og ef sterkt ljós kemur á móti, tekur lengri
tíma fyrir sjónina að ná sér á eftir.“
Menningarplágan mikla, 8. rit NLFÍ, segir frá merkilegum rann-
sóknum á áhrifum smárra áfengisskammta á líkamann og ýmis
algeng störf.
FÓÐRUNARTILRAUNIR MEÐ HVEITI.
Enska læknablaðið British Medical Journal skýrir frá því árið
1946, að iæknirinn og vísindamaðurinn Sir E. Mellanby hafi gert
tilraunir, er sýndu, að hundar, sem gefið var hveiti bleikt með
agene (köfnunarefnistríklóríd), urðu taugaveiklaðir og floga-
veikir, en losnuðu við þessi sjúkdómseinkenni, ef þeir voru nærð-
ir á óbleiktu hveiti. Hveitið, sem notað var við tilraunirnar, var
venjulegt matarhveiti. BLaðið bætir þvi við, að það sé mjög svo
„óheppilegt, að fæða, sem er óliæfur liundamatur, skuli vera notuð
sem matvara“.
Síðan hafa tveir hópar vísindamanna í Ameríku endurtekið
þessar tilraunir á hundum, köttum, rottum og öpum með svip-
uðum árangri. (Honest bread).