Heilsuvernd - 15.12.1958, Blaðsíða 10

102
HEILSUVERND
sætindum og hvítu brauði, og tannburstinn reyndist magn-
laust tæki til að verjast skemmdum.
Höfundur fann þó fáein börn í St. Moritz með allar tenn-
ur heilar. Undantekningarlaust voru þetta börn, sem lifðu
aðallega á mjólk, ostum og rúgbrauði.
Að fráskildum hinum einangruðu byggðarlögum, er
ástandið í Sviss líkt og í öðrum vestrænum löndum, þann-
ig að 85—98% manna er með meira og minna af skemmd-
um tönnum.
Price vekur athygli á því, að tennur barna í hinum af-
skekktu byggðarlögum voru fallegar og sátu rétt í falleg-
um röðum. Og kjálkarnir voru breiðir og sterklegir. Tann-
átunni fylgir hinsvegar allskonar tannskekkja, en hún er
afleiðing af því, að kjálkarnir eru of mjóir, sem sést m.
a. á því, að andlitið verður mjótt, nefið mjótt og nasir
þröngar. Börnin hafa því tilhneigingu til að anda með
munninum, bæði dag og nótt.
llm »heilsuvörur«
„Menn ættu alltaf að vera tortryggnir gagnvart mat-
vörum í samþjappaðri mynd og þeim vörum, sem eru að-
eins hluti hinna náttúrlegu fæðutegunda. Slíkar matvörur
geta hæglega valdið truflunum á efnajafnvægi líkamans,
jafnvel þótt viðurværið sé skynsamlegt að öðru leyti. Hugs-
ast getur, að slík meðferð fæðutegunda svipti menn þeim
næringarefnum, sem mestu varða.
Þó að tilbúin fjörefni eða samanþjöppuð virðist gera gagn
án nokkurra eftirverkana, hafa þau ekki sömu áhrif og fjör-
efni í náttúrlegri mynd. Læknar hafa nú komizt að raun
um, að því aðeins koma þau að notum, að þeim fylgi mörg
önnur efni. Og þessi „önnur efni“ er einatt að finna í þeim
hinum sömu fæðutegundum, sem hafa að geyma fjörefnið
sjálft. Eina leiðin til að tryggja sér nægilegt magn fjör-
efna er því að neyta þeirra í fæðutegundunum óskertum".
(C. L. Thomsen, í Rude Health).