Heilsuvernd - 15.12.1958, Síða 20

112
HEILSUVERND
Af ofangreindum hugleiðingum getum við séð, að áfeng-
ismenning suðurlandaþjóða á ekkert erindi til íslendinga.
Það er ekki hægt að kenna fólki að umgangast áfengi.
Reynsla suðurlandaþjóðanna sýnir, að svokölluð hóf-
drykkja og greiður aðgangur að léttum og ódýrum vín-
um leiðir út í ófærur. Hvorki létt vín né áfengt öl draga
úr neyzlu sterkari drykkja, fremur hið gagnstæða. Og
eftir því sem áfengi er selt víðar, þeim mun almennari og
meiri verður neyzla þess. Hvers konar hömlur draga úr
neyzlunni. Það sýna allar skýrslur óvéfengjanlega.
Langt er síðan Frökkum var það ljóst, að neyzla
sterkra drykkja var úr hófi fram. Framleiðendur léttra
vína vinna alltaf sterkt brennivín úr vínberjahratinu og
notuðu það eftir geðþótta áður fyrr. Voru orðin svo mikil
brögð af ofdrykkju af þessum sökum, að grípa varð til
þeirra ráða, að skylda framleiðendur til að láta af hendi
— gegn greiðslu auðvitað — meiri hluta þessara brenndu
drykkja. Opinberir starfsmenn framkvæma ,,suðuna“ í
stórvirkum bruggunarvélum, skrá hjá sér magnið af
brennivíni hjá hverjum vínekrueiganda, og svo er fylgzt
með því, að þeir láti það af hendi, nema eitthvert lítið
magn, tiltölulega fáa lítra, sem þeir mega halda eftir til
heimilisnota.
Hér verður ekki bent á leiðir út úr áfengisvandamálum
Islendinga, sem vissulega eru mikil og erfið viðureignar.
Þessar hugleiðingar eiga einungis að sýna, að það væri
spor í öfuga átt að losa um hömlur á aðgangi að áfengi
eða reyna að kenna fólki að drekka í hófi með því að hafa
létta áfenga drykki á boðstólum víðar en nú er eða við
vægu verði. Það væri að fara úr öskunni í eldinn.
B. L. J.