Heilsuvernd - 01.09.1959, Blaðsíða 19

HEILSUVERND
81
merki um vanþroska þeirra: 1 glerungnum voru smáþól-
ur, og niðurröðun strendinganna, sem hann er gerður af,
var óregluleg; kalkmyndun tannbeinsins var ófullnægj-
andi; og er hvolparnir stækkuðu, fór að bera á rýrnun í
tannbeininu og fleiri sjúklegum breytingum, sem jukust
dag frá degi, mjög líkar þeim, sem finnast í tannátu hjá
mönnum. Virtist hér um einn og sama sjúkdóm að ræða.
Ennfremur komu stundum sjúklegar breytingar í kjálka-
beinið umhverfis tannrótina, nákvæmlega sama eðlis og
í tannslíðursbólgu (pyorrhoea alveolaris) í mönnum. Og
allar þessar breytingar urðu við það eitt að bæta sykri í
fæði hvolpanna, sem var eðlilegt að öðru leyti.
f daglegu fæði barna er oft meiri sykur en sem svarar
3—6 g á kg líkamsþunga. Og þar verða áhrifin þeim mun
afdrifaríkari og skjótari, sem í fæði þeirra eru önnur ein-
hæf matvæli, svo sem hvítt hveiti og hýðislaus hrísgrjón.
Hjá mörgum einstaklingum nema þessar einhæfu fæðu-
tegundir % hlutum allrar fæðutekju (á fslandi eru þær
% til % allrar fæðutekju landsmanna að meðaltali). Og
það er fullkomin blekking að halda því fram, að þetta sé
hægt að bæta upp með neyzlu ávaxta, grænmetis eða til-
búinna fjörefna; til þess er misræmið í næringunni alltof
mikið og víðtækt. Auk þess líta hinir japönsku vísindamenn
svo á, að hér sé ekki aðeins um að ræða vöntun fjörefna
og fleiri næringarefna, heldur einnig röskun á eðlilegu jafn-
vægi milli sýru og lútar í blóði og líkamsvökvum, þannig
að sýrurnar aukist.
Katase og samverkamenn hans láta þess getið, að árið
1930 hafi tannskemmdir og tannslíðurbólga verið ákaflega
tíðir sjúkdómar í Bandaríkjunum, þar sem sykurneyzla
hafi verið komin upp í 45 kg á hvert mannsbarn að meðal-
tali, en mjög sjaldgæfir í Kína, en þar var sykurneyzlan
aðeins 2 til 2,5 kg. Þeir benda ennfremur á það, að tann-
burstun sé lítil eða engin vörn gegn tannátu. Dæmi um
þetta megi sjá á Formósu, þar sem 60% Japana, sem
standa á háu menningarstigi, eru með tannskemmdir, 40%