Heilsuvernd - 01.12.1961, Blaðsíða 17

IIEILSlJVKlfNl)
105
að ég varð að leggjasl i rúmið vegna hita, er ég álti
nokkur fög eftir við kennarapróf, og láta allt bíða næsta
vors. Sú bið varð mér sár vonbrigði.
Næstu 25 árin voru stöðug barátta við einhverskonar
sjúkdóma. Þegar kirtlabólgan virtist lála undan síga og
hinn þreytandi kirllabólguhiti var að réna, við sjó- og sól-
böð, sem ég stundaði mikið í nokkur ár, tóku bara aði'ir
sjúkdómar við.
Bólgur fóru að koma í ennis- og kinnaholur, ég fékk
taugagigt, hálskirtlarnir tóku að spýta eilri, sem svo or-
sakaði liðagigt; hún hvarf þó smátt og smátt, þegar búið
var að fjarlægja þá. Eksem var mér líka mjög til ama, og
hélt kláði þess fyrir mér vöku hálfar nætur.
Hægðatregða, höfuðverkur og andarteppa höfðu verið
stöðugir fylginautar mínir frá unga aldri. Nú undrar mig
það ekki lengur, því að fæði það, sem ég lifði aðailega á,
var mjög snautl af grófefnum, en þau eru meðal annars
skilyrði fyrir hreinsun líkamans.
Um 45 ára aldur fór andarteppan að ágerast mjög.
Áður var ég ekki slæm nema ef ég gekk hratt eða hljóp.
Nú brá svo við, að ég fór að fá köst, að því er mér virtist
þá, án nokkurs tilefnis.
Seinna varð mér Ijóst, að alll hefir sínar orsakir, og
hið undursamlega spakmæli, ,,eins og maðurinn sáir, svo
mun hann og uppskera", spannar yfir alla daglega háttu
okkar og breytni, og er fæða okkar sízt þar undanskilin.
Nótt eina var andarteppan svo slæm, að ég, svefnlaus
og áhyggjufull, treysti mér ekki til vinnu næsta dag, en
iá í rúminu. Þann dag urðu straumhvörf í lífi mínu.
Mér barst í hendur fyrsta bók, sem ég las um leiðir
náttúrulækninga; var það bók Are Wáriands „Matur og
megin“. Fannst mér þá strax skoðanir þær, sem þar
var haldið fram um orsakir sjúkdóma, liggja svo í augum
uppi, að ég ákvað að fá mér fleiri bækur af þessu tagi,
og kynna mér þær leiðir, sem þar væri benl á til heilbrigði.
Nú las ég meira um þessi mál og líkaði vei. Eg sá þó