Heilsuvernd - 01.12.1961, Síða 27

IIKII.SUVKHNI)
115
þá lil meðferðar og ráða þeim frá uopskurði. 2) Að
hafa lofað sjúklingum, sem engin von var til að
gela læknað, bata og tekið þá til meðferðar í hæli
sínu, einungis i gróðaskyni. Dr. Issels var tekinn fastur í
september 1960 og hafður í haldi í þrjá mánuði, meðan
rannsókn fór fram. í júní 1961 var hann svo le'ddur fyrir
fylkiskviðdóminn í Miinehen (höfuðborg í Bayern). Tóku
vitnaleiðslur og málftningur hálfan annan mánuð. Og hinn
31. júlí var dómurinn kveðinn unp. Hinn cpinberi ákærandi
hafði krafizt 18 mánaða fangelsis, en dómurinn hljóðaði upp
á eins árs fangelsi, enda var dr. Isseis sýknaður af síðari lið
ákærunnar og af einu hinna f jögra sakaratriða fyrra liðs.
1 þýzka læknatimarilinu ,.Árztliche Mitteilungen," 2. sept.
1961, eru dómsforsendur raktar. og fer hér á eft;r stuttur
útdráttur úr þeim.
1. Karlmaður, Wiesinger að nafni, 62 ára, kom í hæli dr.
Issels sumarið 1954. Hann var með krabbamein i getnaðar-
lim, og ekki sjáanlegt að æxlið hefði sáð sér út i önnur
Iíffæri. Dr. Issels réði honum til að láta skera æxlið burt,
en W. neitaði þyí. Hann kom aftur til dr. Issels í byrjun jan-
úar 1955, og voru þá merki um útsæði i náraeitlum. Hann
ráðfærði sig við skurðlækni í Múnchen, sem hvatti hann til
uppskurðar án tafar. W. féllst á það og átti að koma í
sjúkrahús til þessa læknis næsta dag. Hann skýrði dr.
Issels frá ákvörðun sinni, og voru undirtektir hans með þeim
hætti, þótt hann réði W. ekki beinum orðum frá að iáta
skera sig upp, að honum snerist enn hugur og dvaldi áfram
í hæli dr. Issels fram í febrúar og var síðan í meðferð hjá
honum utan hælisins fram í maí 1955. Ástand hans versnaði
stöðugt, og er hér var komið sögu, réði dr. I. honum til
að láta skera sig upp. Var það gert í júní, en aðgerðin bar
ekki árangur, því að sjúklingurinn lézt í september sama ár.
Dómstóllinn komst að þeirri n:ðurstöðu, að dr. I. hefði borið
skylda til að hvetja sjúklinginn til uppskurðar, þegar hann
var sjáifur reiðubúinn til þess í janúar, þar eð honum hafi
átt að vera ljóst, að uppskurður mundi geta bjargað lífi hans