Heilsuvernd - 01.06.1972, Blaðsíða 6

BJÖRN L. JÓNSSON LÆKNIR
Merkileg mannbótastarfsemi
í héraði einu í Natal í Suðaustur-Afríku hefir um 20 ára skeið
farið fram merkileg starfsemi. Frá henni er sagt nýlega í tímariti,
sem félagið „The Soil Association" í Englandi gefur út. Þetta
hérað nær yfir 25 þúsund ferkílómetra svæði, þar sem búa um
65 þúsundir Zúlú-negra, sem áður fyrr voru annálaðir fyrir hreysti
og atgervi og þóttu hinir beztu hermenn. Aðalfæða þeirra var
maís, borðaður með hýði, ýmiskonar blaðgrænmeti, súrmjólk, og
kjöt endrum og eins. Þeir voru hjátrúarfullir og trúðu á galdra-
lækna. Hreinlæti var ekki á marga fiska, en eigi að síður var
heilsufar þeirra í bezta lagi.
Natal varð brezk nýlenda. Og líkt og hvarvetna, þar sem frum-
stæðar þjóðir hafa tekið upp matarvenjur menningarþjóðanna,
varð gjörbreyting á heilsu negranna, er þeir fóru að borða hvíta
mjölvöru, afhýddan maís, sykur og allskonar sykraða rétti og
drykki, ásamt kaffi og tei. Jafnframt þessu breyttust ræktunar-
aðferðir, tekin var upp rányrkja með gerviáburði, og frjósemi
landsins fór forgörðum.
Þá var það, að afríkanskur læknir, Halley H. Stott að nafni,
sem stundað hafði nám í Edinborg, gekkst fyrir stofnun samtaka
til að ráða bót á þessu ástandi. Sérfræðingar í ræktun höfðu skoð-
að landið og kveðið upp þann úrskurð, að það væri orðið svo
snautt að gróðurmold, að ekki gæti svarað kostnaði að reyna
nokkra ræktun þar. En dr. Stott vildi ekki hlíta dómi þeirra. Hann
auglýsti eftir manni til að taka að sér það hlutverk að endurrækta
landið. Honum bárust yfir 50 umsóknir. Úr þeim valdi hann 12
menn, sem hann kvaddi á fund sinn og útskýrði fyrir þeim, í
70
HEILSUVERND