Heilsuvernd - 01.12.1979, Blaðsíða 28

njóti næringarinnar þurfi sálin að vera í sem bestu jafnvægi. Ég
verð að efa það að nokkrum hefði betur tekist en henni, að halda
þessu fari á floti öll þessi umbrotaaár. Fyrir það ber að halda
minningu hennar lifandi með þakklæti og virðingu. Það eru
ótaldar og verða hér, peningagjafir er hún hefur fært hælinu á
þessu tímabili, er hart var í ári fjárhagslega. Þó skal því ekki
gleymt. Það er ekki víst að allir átti sig á því að nú er þetta
hæli í raun og veru opinber stofnun, þar sem 85% daggjalda eru
tillag ríkisins og hlýtur stofnunin því opinberum reglum, eins
og hliðstæðar stofnanir gera, sem eðlilegt er. Þessi roskna kona
cg andlega sterka var búin að gera sér þessar aðstöðubreytingar
ljósar öðrum fyrr. Henni var enginn vandi að leiða hjá sér sjón-
hverfingar skammsýnna persóna, er töldu sig hafa fjöreggið í
lófa réttrar handar.
f upphafi þessa greinarkorns varð mér hugsað til orðskv.
19, 13 um heimska soninn og þaklekann. í anda sé ég Arnheiði á
þönum við það starf að setja undir endalítinn þakleka. Óþreyt-
andi og þolinmóð, velviljuð og trúuð á það góða og jákvæða.
Víða þerraði hún, en víðar draup. Það er ekki hennar sök þótt
aldrei tækist að koma í veg fyrir þennan leiða „byggingargalla".
Hvort það hefur tekist í dag skal ósagt af mér. Mér leyfist þó að
lifa í voninni.
Áður en ég lýk þessum línum vil ég geta þess að þessi ágæta
kona gaf ekki kost á sér til endurkjörs í stjórn NLFÍ á síðasta
landsþingi. Hún hafði svo víðan sjónbaug, að henni hefur fundist
rétt að yngra fólk sýndi hvað í því byggi til þess að halda áfram
hennar friðsama umbótarstarfi og friðarþörf til framdráttar
uppbyggingu réttra næringarþátta og aukins rýmis fyrir sjúka
og endurhæfingarþurfandi einstaklinga. Megi hennar vonir rætast
og nýjum stjórnendum takast enn þá betur að bæta, byggja og
stjórna. Það er von mín að hælið sem hún hefur borið fyrir
brjósti geti verið henni skjól og falleg vin í ellinni, þar sem hún
finnur að hún er velkomin.
Svo sem ég minntist á í upphafi hvarf Guðbjörg Birkis einnig
úr stjórn NLFl. Þessar konur höfðu fylgst að og má segja að
það væri eðlinu samkvæmt að Guðbjörg drægi sig til baka úr
148
HEILSUVERND