Strandapósturinn - 01.06.1977, Síða 40

værum búnir að moka í pokana, við þökkuðum honum fyrir og
þvínæst snérum við okkur að saltmokstrinum, en það var ekkert
áhlaupaverk, því saltstæðan var svo hörð, að við urðum að losa
allt með haka og gekk nú mjög seint að losa þau 5 tonn, sem við
ætluðum að flytja norður, um síðir tókst þó að fylla pokana og
var klukkan þá orðin 4 um nóttina. Við vöktum Borgar og
vigtaði hann saltið, því næst var að koma því um borð í bátinn,
við keyrðum því í hjólbörum niður á bryggju og þvínæst tókum
við hvern poka saman og lyftum þeim út á dekkið, að því búnu
fór annar niður i lestina og rétti hinn pokana niður til hans, en
hann raðaði þeim í lestina og var að sjálfsögðu haft sér það sem
átti að fara á hvern bæ, klukkan að verða sex um morguninn var
allt komið um borð og kom Hjalti þá og hafði áætlað okkur
tímann með ótrúlegri nákvæmni, enda var hann oft í flutning-
um og hefur verið orðinn vanur við að áætla hve langan tíma
þurfti.
Klukkan um það bil sex var svo lagt af stað og gekk ferðin
greiðlega að Eyjum, þar var saltið, sem þangað átti að fara sett í
land og þvínæst haldið sem leið liggur að Kolbeinsvík. Þess má
geta, að saltpokana varð að bera á bakinu upp klappir og mal-
arfjöru og losa þá uppi í fiskhúsi, því pokunum var skilað aftur. I
Kolbeinsvík hagar þannig til, að mjög er brimasamt þar og ekki
fært að lenda í heimalendingu nema í bestu veðrum og er þó
alltaf brimsúgur, þegar þangað kom, lagðist dekkbáturinn út á
vík og var saltið flutt í land á smáskektu og fiskurinn út í bátinn.
Vinnutilhögun við að skipa út fiskinum var þannig, að fiskurinn
var tekinn úr staflanum og látinn í svokallaðar trogbörur og
munu þær hafa tekið um 150 kg. Tveir menn báru trogbörurnar
niður að bátnum, sem fiskurinn var fluttur á út í vélbátinn og
hvolft úr börunum út í bátinn, þegar komið var hæfilega mikið í
skektuna, var henni róið út að vélbátnum og fiskinum kastað
upp á dekkið, þvínæst var fiskurinn tekinn af dekkinu og kastað
niður í lest og síðan jafnað um lestina, að sjálfsögðu varð að
vinna þetta með mikilli aðgæslu, því ekki mátti fiskurinn leggj-
ast tvöfaldur, þá brotnaði hann og bögglaðist svo hann hefði
orðið ónýt vara. Það var næstum ótrúlegt hvað menn voru lag-
38