Strandapósturinn - 01.06.1977, Page 73

orti hann kvæði um Guðlaugu, móður mína, sem þá mun hafa
verið 5 ára gömul.
Fer kvæðið hér á eftir:
Sá ég eina silkijörð
sinnis votta blíða
Eyrarrós við Ingólfsfjörð
ung og mikiðfríða.
Geðið varð af gleði mett
hjá gömlum flökkukalli
þegar hún sem lambið létt
leika fór á palli.
Úti lét ég orðin fín,
auðs á hlýddi gefni,
góða stúlkan Guðlaug mín,
gœfan til þín stefm.
Þegar fengið þetta var,
þótti horfinn vandi
ég í Ijóðum ósk fram bar
eina, svohljóðandi:
Yfir þér geisli gœfuljós,
greind og trygglynd sértu,
œttar þinnar rósfríð rós
rósum fegri vertu.
Lœrðu allskyns leturgjörð,
lœrðu að sauma og prjóna,
fyrirlít þú faldajörð
fleipur heimskra dóna.
Hegðaðu þér svo hljótir best
hylli góðra manna,
71